Pumikit si Jun Wu Xie, iniisip na upang maiwasan ang pagharap sa ganitong sitwasyon, mayroong dalawang pagpipilian lamang. Ang una ay ang isuko ang paghihiganti kay Bai Yun Xian, at ang pangalawa ay huwag hayaang malaman ng Angkang Qing Yun ang katotohanan ng bagay.
Patawarin si Bai Yun Xian?
Iyan ay imposibleng mangyari para kay Jun Wu Xie.
Sinumang mananakit sa kanyang lolo, dapat mamatay!
"Tito, huwag kang mag-alala, naisip ko na lahat ng plano ko." Pinag-isipan nang mabuti ni Jun Wu Xie ang buong bagay.
Tumingin si Jun Qing kay Jun Wu Xie, umaasang makakakuha ng pahiwatig mula sa kanyang mga ekspresyon kung ano ang kanyang pinaplano, ngunit ang malamig na walang ekspresyon na mukha ay walang ipinakita.
Ang batang ito ay sobrang lalim, kung tumanggi siyang magsalita, walang makakaalam kung ano ang nasa isip niya.
"Mag-ingat ka lang, pero tandaan mo, kung mapapahamak ka, ang Pamilyang Jun at ang Hukbong Rui Lin ay nasa likod mo!"
“Oo, alam ko.”
At hindi nagtagal, dumating ang sagot na kanyang hinihintay, mula sa mga karaniwang tao sa Imperyal na Lungsod.
Kalagitnaan ng gabi, mga dalawampung pamilya ang nakaluhod sa harap ng Palasyo ng Lin na may mga sulo sa kanilang mga kamay, umiiyak at humahagulgol.
Lumapit si Long Qi sa kanila at nalaman na lahat ng mga pamilyang iyon ay mga kamag-anak ng mga Kawal sa Hukbong Yu Lin. Nang marinig nila na kumalat ang lason sa buong lungsod ngayong hapon, kinuha nila ang panglaban mula sa Hukbong Rui Lin. Ang iba't ibang pamilya ay nagtipon-tipon upang dalhin ang lunas sa kampo ng Hukbong Yu Lin.
Maraming ibang pamilya ang nakapagbigay ng lunas sa kanilang mga miyembro, ngunit hindi man lang nila nakita ang kanilang miyembro. Sila ay na taranta at nag-ingay sa mga pintuan ng kampo, at pinalayas sila. Nag-alala sila matapos marinig ang tungkol sa lakas ng lason at pumunta dito sa Palasyo ng Lin, upang humiling na tulungan sila ng Prinsipe tagapagmana.
Nang ipakita ni Long Qi ang mga pamilya kay Mo Qian Yuan, si Jun Wu Xie na nakatanggap ng balita ay nakaupo na sa tabi, tinitingnan ang umiiyak at nagluluksa na grupo at nagbigay siya kay Mo Qian Yuan ng isang makahulugang sulyap.
Para sa unang limampung lalaking namatay, lahat ng imbestigasyon sa kanilang pagkakakilanlan ay walang resulta. At ngayon, biglang may higit dalawampung kawal ang nawawala sa Hukbong Yu Lin. Mukhang masyadong nagkatugma.
Si Jun Wu Xie ay napatunayan ang kanyang mga konklusyon at siya ay umupo nang hindi kumikilos sa tanawin sa harap niya.
Nakuha ni Mo Qian Yuan ang pahiwatig mula kay Jun Wu Xie at ipinahayag ang malalim na pag-aalala para sa mga pamilyang naroroon, at pinukpok ang kanyang dibdib na siya ay tutugon sa kanilang mga alalahanin. Sa mga salitang iyon, agad siyang nanguna sa isang grupo ng mga kawal ng Hukbong Rui Lin, at nagpunta sa pagkatok sa mga pintuan ng Hukbong Yu Lin.
Matapos maranasan ang galing ng mga kawal ng Hukbong Rui Lin sa labanan, halos inanyayahan na ng takot ng Hukbong Yu Lin ang grupo sa kanilang mga pintuan.
Dinala ni Mo Qian Yuan ang mga umiiyak na pamilya sa kampo, at umupo na nakataas ang mga binti at pinilit na inutusan ang kumandante ng Hukbong Yu Lin na ibigay ang listahan ng mga pangalan ng kawal.
Isang detalyadong pagsusuri sa listahan ang nagpakita na sa nakaraang ilang araw, biglang nawalan ng limampung kawal ang Hukbong Yu Lin nang walang dahilan. Ang kumander ay namula, dahil hindi niya alam at hindi niya maipaliwanag ang kinaroroonan ng limampung kawal.
Sa mga sandaling iyon, nagdulot ng malaking gulo ang mga pamilya ng mga nawawalang kawal ng Hukbong Yu Lin.
Sobrang nagkatugma naman! Katatapos lang naming makakita ng limampung katawan na sumabog sa lungsod, at kasabay nito, limampung kawal ng Hukbong Yu Lin ang nawawala!?
Bago sumikat ang araw, narinig na ng lahat sa lungsod ang balita!
Alam nilang lahat, sa kaibuturan ng kanilang puso, ang limampung katawan na sumabog ay ang nawawalang limampung kawal ng Hukbong Yu Lin!
Ang lason ba ay pinakawalan ng Hukbong Yu Lin?
Ang buong lungsod ay puno ng mga tsismis at panghuhula. Ang Hukbong Yu Lin ay sobrang natatakot na lumabas at nagtago sa kanilang kampo.
Sa parehong oras sa Palasyo ng Lin, inaayos ni Jun Wu Xie ang lotus na inilagay sa batong-lungtian hamog Nektar nang biglang bumangga si Mo Qian Yuan sa pinto, ang ekspresyon sa kanyang mukha ay puno ng kasiyahan at kagalakan.
"Tagumpay, nagawa natin ito!"
BINABASA MO ANG
GENIUS DOCTOR BLACK BELLY MISS (Tagalog Version)
Historical Fiction"TRANSLATE IN TAGALOG" Noong siya ay labing-apat na taong gulang, sa murang edad, Siya ay isang henyong manggagamot na ikinulong ng kanyang lolo, Sinunog niya ang kanyang kulungan kung saan siya nakatira nang higit sa Sampung taon. Ngunit Nang maka...
