" අජීවී ගහකට පුලුවන් ද ජීවී ප්‍රේමයක වග උත්තරකාරයෙක් වෙන්න ...."
" ඒක මං දන්නෑ ...හැබැයි අජීවී ප්‍රේමයක් වෙනුවෙන් සදාතනික සලකුණක් වෙන්න ජීවී ගහකට පුලුවන්...පොප්ලර් ගස් තවමත් දන්නවා අපි කවුරුත් කවි ලියපු ආදරේ ඇත්තම අල්තිනායි කවිය ...."
සමකාසන්න රටක තෙත් කලාපේ පොප්ලර් ගස් හැදෙනවද කියන්න මම හරියටම දන්නෙ නෑ ...ඒ පිහිඹියා ගස්....
මගෙ ජීවීතේ මතක ගබඩාවේ කොටහක බර දරා ගත්ත පිහිබියා ගස් ගැනයි මේ කතන්දරේ ...
පාසල් ගේට්ටුවෙන් ඇතුලට දිවෙන පාර දෙපස ගැන තාමත් ඉන්න පිහිඹියා ගස් ගැනයි මේ කතන්දරේ ...තාමත් ඇතී ...
හුගක් කතා දන්නවා ඇති ...අද ඉදන් මගේ කතාවත් ඒ ගස් උරා ගෙන පරිස්සමින් තියා ගනී ...
ඒ ගස් හෙවණ යටින් මම දහස් පාරක් සුදු ගවුමින් ඒ බිමෙහි සැරි සරන්න ඇති ..සඳක් වන් ඔබත් එහි බිම මටත් වඩා හොදින් මං සරන්න ඇති ..
මගෙ පයටත් ඔබේ පයටත් එකම පිහිඹියා පතුත් පෑගෙන්න ඇති ...ඒ තුරු පෙල ඒ සියල්ල දකින්නැති...
අවසාන වරට සඳක් සේ ඔබ එතනින් නික්මෙන විට අදත් ඔබ වෙනුවෙන් වෘක්ෂ ස්වරයෙන් ගීයක් ගයන්නැති ...
ඒ ගීය කෙලවරක " මගේ ඇස් ගැනත් සඳහනක් තියෙන්න ඇති ..."
මං තාම වාසනාවන්තයි ..තාමත් ඒ ගස් පෙල යටින් එහා මෙහා ඇවිදින්න මට තව අවුරුද්දක් ඉතුරු යි..ඔබ උනත් අද අවසාන වරට පාසලෙන් යන විට මට මතක් වුනේ කවදහරි මාත් මෙබිම හැර යා යුතු බවයි ...
සිනහවෙන් දිලිසෙන ඇස් හා තද කලු කෙහෙරැල් එහා මෙහා වනමින් සැහැල්ලු පියාපත් ගමනින් ඔබ ඒ තුරු පෙල යටින් යන එන හැටි මම බලන් ඉදියා....
ඒ ගමනින් ම ඔබ අද යන දෙසත් මම බලන් ඉදියා ...
මංසලක ඔබ හමුවේවිදැයි මම නොදනිමි..හමුවුනෝතින් සුදු ඇදුමින් සැරසී කුරැල්ලෙක් සේ නිදහසෙ සතුටෙන් සිටි ඔබව මවා ගනිමි...
ඉතින් අද 11: 11 ...
වෙන මොනවා මං පතන්නද ...
ඔබේ සදාකාලික විය යුතු සිනහව හැර ..
තව අවුරුදු කීයක් හරි ගානකින් මමත් කාගේ හෝ වේවී...ඒත් එදාටත් මං අහසේ හඳ දිහා බලද්දි ඔයාව මතක් උනොත් මම හිතා ගන්නම් ඒ තමයි මගේ පලමු ප්‍රේමය බව ...
සුවිසල් සෙවණ සැදු පිහිබියා තුරු පෙල යටත් ..., කලා අංශය ඉදිරිපිට සිසිලමය සෙවණ සැලසු නම නොදත් කඩොලාන ගස යටත් ...නුබේ පාහසර වැඩිපුරම ලද තාක්ෂණ අංශයේ පියගැටපෙල මතත් මගේ පලමු ප්‍රේමයේ සුවඳ තබා ආ බව පිලිගන්නම්....
ඉතින් පාසලෙන් ද මගෙ සිතෙන් ද නික්ම ගිය සඳවත ....,
කැමති අහසක දිදුලනු මැන
අමාවකක් නැති ලොවක ....
#janje
☪︎ මට දුකයි ...මං අවස්ථාව තිබිලත් එයා කතා කරන්න ආපු වෙලාවෙදි අහක බලන් ඉදියා .....
අහේතුක කේන්තිය තාමත් සම්පූර්ණයෙන්ම නොවැලලුනු පෙමෙහි අවශේෂයක් ද ...
මට දුකයි කේන්ති ආදරෙයි...ඒත් අහිමියි
YOU ARE READING
එකෝමත් දවස්
Short Storyඅවුරුද්දකට දවස් තුන්සිය හැට පහක් කියලා දන්නවා වුනාට මට දැනගන්න ඕන උනත් දැනගන්න විදිහක් නෑ මම ජීවත් වෙන අවුරුදු ගාන ... ඒත් දවස් තුන්සිය හැට පහ තුල තියෙනවා මම මැරෙන දවස් මම ඉපදෙන දවස් " මම ජීවත් වෙන දවස්...." ඒවා එකෝමත් දවස්... -___________...
