Bölüm şarkıları
Cihan Mürtezaoğlu-Soytarı İpi
Güncel Gürsel Artıktay- Uzak Yol
Nazan Öncel- Beni Hatırla
VASİLİCİA STOİCA
"Arabaya bin Vasilicia."
Bu adam ne söylediğinin farkında mıydı? Hızlanan kalp atışlarım korkudan mıydı yoksa onu gördüğüm için heyecanlanmış mıydım? 2 yıldır sadece günlüğümde yazanlar ve Asaf amcamın anlattıkları dışında tanımadığım bu adama karşı gerçekten bir şeyler mi hissediyordum? Beyin unutsa da kalp unutmuyordu, acaba hafızamı kaybetmeden öncede böyle mi hissediyordum? belki de deli divaneydim, 2 yıl boyunca akıl hastanesinde kaldığımı göz önünde bulundurunca sanırım deli kısmını doğrulamış olabilirim.
Konuşmayı unutmuş gibi sadece yüzüne bakıyordum, boyu benimkine kıyasla epey uzun olduğu için başımı kaldırarak bakmak zorunda kalıyordum, keskin yüz hatları vardı, koyu kahverengi gözleri uykusuzluk ya da yorgunluktan olsa gerek kırmızıydı, gözaltları da aynı şekilde mordu ama itiraf etmek gerekirse bu onu daha da çekici kılıyordu, derin bir nefes aldı "Vasi-" konuşmasına fırsat vermeden yere eğildim ve her yere dağılmış olan zambaklarımı toplamaya başladım, ellerim titriyordu, gözlerim ağlamamak için savaş veriyor, yanıyorlardı, gözlerimi kırpıştırarak yerdeki çiçeklerimi toplamaya devam ettim tuhaf olan benim çiçekleri yerden toplamam değil onunda yere eğilip benimle birlikte toplamaya başlamasıydı, ben tek kelime etmeden düşüncelerimi yanımdaki adamın varlığından uzak tutmaya çalışıyordum "kaçamazsın" demesiyle yüzüne baktım ama konuşmak yerine ayağa kalktım, onun elindeki çiçekleri kabaca elinden çektim ve arkamı dönüp neredeyse koşar adımlarla yürümeye başladım, sırtımda onun bakışlarını hissediyordum, arkamdan bağırmadı ya da koşmadı sakince yürümeye başladı, ben adımlarımı daha da hızlandırırken o ise hiçbir şekilde sakinliğini bozmadı, bir süre sonra yanımda yürür haldeydi "sırtındaki kesik izi nasıl oldu?" adımlarım onun sorusuyla istemsizce yavaşladı, Asaf amcam bir kaza olduğunu söylemişti ama detay vermeyi reddetmesi üzerine bende üstelemedim, Asaf amcamın sözünü her zaman dinlerdim çünkü hep bir bildiği vardı, bütün hayatı beni korumak için geçmişti "bilmiyorum" dedim basitçe, normalde vücudumdaki izlerle barışıktım hatta sırtımdaki izin görünüşü hoşuma bile gidiyordu ama Deha bir anda sorunca izden utanmış ve elbise seçimime lanet etmiştim "bilmiyorsun?" dedi sorgularcasına kaşlarını kaldırarak "Asaf anlatmadı mı?" durup ona baktım, bir an Asaf amcamı nereden bildiğini sorguladım ama sonra hatırladım ki burda hiçbir şey hatırlamayan tek kişi benim o tabii ki hatırlıyor ama söyleyişi tuhaftı amcamın adını vurgu yaparak söylemişti "kaza" dedim bıkkınlıkla, onu başımdan atmak istiyordum
"kaza? hepsi bu mu yoksa bana detay vermeyi ret mi ediyorsun?"
"sana niye detay vereyim ki ben?"
"Kocanım." dedi basitçe, biz evlenmedik bile ne saçmalıyordu?
"evlenmedik biz farkında mısın?"
"Koca Adayındım" şuan konu bu muydu Allah aşkına? yüz ifademdeki kayıtsızlığı bozmadım oysaki şuan yüzüne yumruğu indirmek için nelerimi vermezdim ki? "hadi gidiyoruz" dedi ve ben cevap bile veremeden beni omzuna atmasıyla korkuyla ağzımdan bir çığlık kaçtı "indir beni!" diye bacaklarına kollarımı uzatıp tırnaklarımı geçirdim "indir beni seni şikayet edeceğim!" dinlemedi, cevap vermedi, bütün çırpınmalarımı görmezden geldi, en son kıçına şiddetli bir şaplak attım, şaşırmış olmalı ki bir kaç saniye yürümeyi bırakıp daha sonrasına bütün kayıtsızlığıyla yürümeye devam etti, arabaya yanaştığımızda beni dikkatlice yere bıraktı, eli belimdeyken ben dengemi sağlayana kadar geri çekilmedi, araba kapısını açtı ve binmemi işaret etti bende karşılık olarak hayır dercesine kafa salladım, sabır çekercesine derin bir nefes aldı daha sonra nasıl olduğunu anlamadığım bir şekilde kendimi arabanın içinde çırpınırken buldum "sabit dur kemerini takıyorum." dedi uyarır bir tonda ama ben asla dinlemedim eline vurmaya, tırnaklarımla elini çizmeye devam ettim, artık sabrı kalmamış olsa gerek tek eliyle iki bileğimi de kucağımda sabit tutarken öbür eliyle kemerimi takıp kapıyı kapattı ve kendisi de sürücü koltuğuna geçti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VİSAL
Teen Fictionhafızasını kaybetmiş, karşılaşmaması gereken iki insan tekrar bir araya gelirse ne olur? yaşadığı olayları hafızası silinmeden önce günlüğüne kaydeden, aynı hayatı paylaşmış bu iki insanın gerçekleri birbirinden ne kadar farklı olabilir? hatırlanma...