Christmas in Sagada

Chapter 9- ILY

Vie

I thought the descriptions in the books about their first-time experiences were exaggerated. Why, I heard women in coffee shops say, 'Masakit'? Yes, there is discomfort in the umpisa, but God, the glory after the pain subsides.

This is life changing.

I looked at Dylan and saw everything that he was hiding. Dylan holds my stare this time, not looking away as he gives me a clear view of his face.

Ayaw ko ng magtago. Nakakasawa ang laro namin na iyon. Gaya kanina nang naglakas loob akong habulin siya ng nakahubad, I'm going to throw my cards on the table.

All or nothing.

Hindi na ako makakabalik sa magkausap lamang kami. Ni hindi ko alam kung kaya kong magtrabaho pa sa kanya pagkatapos ng lahat ng ito. Ayaw ko. Ayaw ko ng bumalik sa parang magka phone pal lamang kami. I'll just fling myself over the cliff and I pray he's going to catch me.

"Matagal ko ng gustong mangyari ito."

Napalaki ang mat ani Dylan sa pagtatapat kong iyon. He was shocked. Paanong hindi niya alam iyon? Paanong hindi niya alam na minamahal ko siya sa malayo? Kahit sinong babae ay magkakagusto sa kanya.

He's beautiful in a rough manly kind of way. His scars only add to his whole appeal.Sa dami ng nabasa kong romance novel, nagkatawang tao ang paboritong bida ko. sweet, brooding, scared hero. Gusto ko siyang mahalin at gusto kong mahalin niya rin ako.

He said things during the peak of our sex pero alin doon ang totoo?

"I've wanted you since the first time I heard your voice. Before you ever even knew I existed," he admits.

"You're addicted to my voice?" I asked in disbelief.

Natawa ng bahagya si Dylan. "Yes." He rolled again and he pinned me under him. "Nagsimula lahat sa boses mo. Ngayon, sa palagay ko ay addicted na ako sa lahat-lahat sa iyo."

"Pero," hinagilap ng utak ko ang tamang salita. Hindi nagtutugma ang sinasabi ni Dylan sa narinig kong audio book kanina. "Akala ko ay ayaw mo sa akin."

Idinaiti ni Dylan ang kanyang pagkalalaki na Jesus Maryosep, nagagalit na naman. Parang wala itong kapaguran

"Ito ba ang sa tingin mo ay ayaw s aiyo?" tanong niya.

"Lalaki ka. Kahit ang hangin ay nagpapatayo diyan," biro ko.

"Believe me, I hadn't gotten this hard since the accident. Ngayon, hindi ko n alam kung paano i-un-hard ito ngayong kasama kita."

Kinilig ako ng slight. Slight lang dahil kailangan kong gamitin ang oras na ito para malaman ang lahat ng sagot sa mga tanong ng agumugulo sa isip ko.

"What happened?" I traced his scars and he leans into my palm, craving the feel of me.

"Wrong place, wrong time. Got hit by a car."

"Oh, God. Nahuli ba ang gumawa nito sa iyo?"

"Okay na ako. Matagal na iyong nangyari."

"Iyan ba ang dahilan kung bakit narito ka sa bundok, sa gitna ng kawalan?"

"Noong una," sagot ni Dylan. "Pero nagustuhan ko na rin ang buhay dito. Malayo sa ingay."

God, nakakainggit. I like this kind of life. Nananatili ako sa baryo para magkaroon ng kahit papaano na huwan contact. Pero kung nakatira ako sa ganito kagandang bahay, baka hindi na ako lumabas pa.

"Hindi ka nalulungkot?"

"Noong una hanggang sa nahanap kita."

"Liar. Hindi mo nga ako kinakausap."

"Ayaw kong magsalita dahil ikaw naman ang tatahimik. Gusto kong naririnig ang boses mo."

"Pero gusto ko ring naririning ang boses mo," I said truthfully.

"Then I'll talk until I can't utter another word if it makes you happy.

As long as you stay here with me."

"Gusto mo akong mag-stay? Like, ngyaong Pasko?" Bigla akong inatake ng kaba habang hinihintay siyang sumagot.

"Yes, ngayong Pasko." He pauses for a second at nakita ko ang samo't saring emosyon sa mukha niya ngunit nangingibabaw ang pangangamba. "And after," he added.

"After?" pag-uulit ko sa paraang hindi halata na namimilit akong magsalita pa si Dylan. Gusto kong marinig mula sa kanya ang mga salitang gusto kong marinig; na he wants me to stay.

Tumango si Dylan. "Forever," he finally said and I can tell he is worried.

"Hindi ba mabilis?" apakatangang tanong ko. We had unprotected sex already sa unang gabi. Kung hindi ba naman pakipot ka pa Vie. But I need him to give me more. He's hiding so much of himself from me. I want to know we're on the same page, that he's just as crazy about me as I am about him.

"Paliligayahin kita, Vie. Pangako. Ikaw lang. I know you are perfect for me. I know it to my core since the first time I heard your voice."

"Then why aren't using the audios I made?" I blurted out and I swear I saw Dylan blush.

"Ano-shit," nauutal na wika niya. Sinuklay ng kamay niya nag iilang hibla ng buhok niya na tumabing sa kanyang mukha. 'Ayaw ko ang idea na mayroong makakarinig sa iyong iba na binabasa ang mga erotic na novels. I wanted it to just be mine."

Napamaang ako. "Itinago mo lang ang mga audios ko?"

"Huwag kang magagalit. God, this sounds crazy but yeah, I kept them all for myself."

Naningkit kunwari ang mga mata ko. "Are there any other secrets, Dylan?"

This should freak me out but I find it cute. Kinikilig ako, pucha.

His grip tightens on me like I might try to get away from him. "I also might have hired someone to watch you for me."

"You...what?" Bigla akong tumawa. 'Yong tipong naluha ako sa kakatawa. "Dylan, i-check mo 'yong inutusan mo kung okay pa. Ang boring ng trabaho niya."

Dylan smiled a little. "I was worried someone might steal you."

"Steal me? Hindi ako lumalabas ng bahay." Patuloy ako sa pagtawa.

"Ayaw kong iwan moa ko, Vie. Hindi ko n akakayanin na mahiwalay s aiyo lalo na ngayong alam ko na ang pakiramdam na kasama ka."

"This is insane," I whispered. "I felt this pulled between us but I didn't think you had feelings for me."

"Feelings? Vie, I love you," Dylan declared as he thrust into me gently this time.