My Life Has Been Changed Because Of The Cruel Destiny

Chapter 4

Kadarating ko lang at sinalubong ako ni Dad,  where are you from malamig na tanong ni Dad sakin, I sigh I'm just walking around kasama po si Sophia— My friend kahit kinakabahan ay nasabi ko naman ng maayos,  He just nodded,  Why didn't he scold me,  hindi ako sanay na ganon ang pakikitungo ni Dad sakin,  I went up and entered our room,  parang gusto ko nalang na lagi niya akong sermunan at kagalitan atleast kahit papaano ramdam ko na Dad have a care to me a little bit,  I don't like the way how Dad treat me I feels like I'm a worthless daughter to him and I don't like it anymore.

Suddenly my tears fell I go to our corridor while I'm looking at the star shine I wish I'II be the one of a millions star in the sky,  walang sakit,  walang hirap,  walang iyak,  at Isa lamang akong ilaw sa madilim na kalangitan na tinitingala ng nakararami.

Lord do I deserve it all,  I'm tired Lord pwede po bang bawiin niyo na ang buhay na meron ako pagod na pagod na ako sa lahat I Said while I'm still looking at the sky at the same time my tears continue to fell on my cheeks I'm tired for everything.

I sat on the floor I can't take it anymore, I can't I'm so tired, I'm so tired for being strong, I hate this kind of life I hate it anymore,  the rain suddenly fall in the sky kasabay ng malamig na simoy ng hangin.

Tila ba ako'y dinadamayan ng kalangitan saksi sila sa lahat kong hirap at pagiyak maging sa sakit na nararamdaman ko at nararanasan sa buhay na meron ako.

Unti-unting nag blurd ang paningin ko and I suddenly fell on the floor, Ma,am huling katagang narinig ko then all black.

I'm just woke up na nasa bed ko na ako at bihis narin ako tatayo na sana ako ng maramdaman ko ang sakit ng ulo ko at para bang ang bigat ng pakiramdam ko at nilalamig ako,  biglang bumukas ang pinto ng kwarto ko at iniluwal non si yaya na may dalang pagkain at gamot dinala ko na ho itong breakfast niyo Ma,am kamusta ang pakiramdam niyo tanong ni yaya sakin,  masakit ang ulo ko at tila ba napaka sama ng pakiramdam ko.

Kumain na ho kayo at uminom ng gamot mauna na ho ako sa ibaba—sige ho salamat at ngumiti sakin si yaya. Tinignan ko ang oras at seven am na may pasok pa ako ngayon kumain ako matapos non kahit masama pa ang pakiramdam ko naligo ako uminom ng gamot bago tuluyan na bumaba dala ang gamit ko.

Nasalubong ko ang isa sa maid namin, papasok na ako, pero Ma,am may sakit pa ho kayo, I'm good salamat sa concern niyo mauna na ako,  nagmadali na akong mag drive ayokong mahuli sa klase ko dahil kapag na late ako siguradong sermon nanaman yon.

Umupo ako ng bigla nanaman sumakit ang ulo ko napahawak ako doon ouch, Hey Sab are you okey? Tumango lamang ako sa tanong ni Sophia sakin then he sit next to me,  dinampi niya yung kamay niya sa ulo at leeg ko, You have a fever bakit pumasok ka pa dahil ba sa Dad mo? No Phia I'm fine kaya ko naman,  Anong kaya paano kung mabinat ka? Tingin mo maganda yon sermon niya sakin, ayos lang ako don't worry.

Nakaramdam ako nang pagsuka tumakbo agad ako sa cr bwaaakkk— Hey are you okey? alalang tanong ni Sophia sakin habang hinimas niya ang likuran ko, I–im fine naghilamos ako at inabutan niya ako ng tubig na siya namang ininom ko.

Sab mas better kung uuwi ka nalang,  kaya ko thank you sa concern, Sab what the hell wag ka nang makulit ihahatid na kita sainyo, Sophia wag na kaya ko salamat at bumalik na ako sa upuan ko tumabi muli ito sakin, Sab bakit ba ang kulit mo, Sophia kaya ko wag mo akong alalahanin.