Chosen

Chapter 3

The Dream and the Revelation

Madilim ang paligid. Hindi ko alam kung nasaan ako, ngunit ramdam ko ang lamig na tila gumagapang sa aking balat. Sa harap ko, may mga aninong naglalakad, hindi malinaw ang kanilang anyo, ngunit tila kilala ko sila. Ang paligid ay tila walang hangganan—isang malawak na karagatan ng dilim at liwanag na magkasabay na umiikot.

"Nasaan ako?" tanong ko, ngunit ang sarili kong tinig ay nag-echo sa kawalan.

Biglang may boses na bumati sa akin. Malamig, ngunit puno ng awtoridad.
"Pinili ka, Elara. Ngunit ang tanong, handa ka bang tanggapin ang bigat ng pagpili sa’yo?"

Lumingon ako, at nakita ko ang limang pigura sa harapan ko—ang mga diyosang nagpakita sa akin noon. Ang bawat isa sa kanila ay nagtataglay ng kakaibang ningning, ngunit sa likod nila ay may isang pigura na tila bumabalot sa dilim—si Umbra.

Ang kanyang mga mata ay nag-aalab sa loob ng anino, at ang kanyang presensya ay tila mas mabigat kaysa sa iba.
"Elara," aniya, ang kanyang tinig ay mababa ngunit puno ng kapangyarihan. "Ikaw ay natatangi. Sa lahat ng nilalang, ikaw lamang ang may kakayahang magdala ng balanse. Ngunit ang balanse ay hindi nangangahulugang pagsunod sa mga panuntunan ng iba."

"Ano’ng ibig mong sabihin?" tanong ko.

Lumapit siya, ang kanyang boses ay naging mas mababa ngunit mas matalim. "Ang mga diyosang ito ay nais kang gawing kasangkapan—isang instrumento ng liwanag. Ngunit hindi nila sinasabi sa’yo ang buong katotohanan. Ang kapangyarihang hawak mo ay higit pa sa balanse. Ito ay kapangyarihan upang lumikha o magwasak."

Tumigil siya sa harap ko, ang kanyang presensya ay bumalot sa akin tulad ng hamog. "Elara, ang tanong ko: Bakit mo kailangang sundin ang kanilang mga kagustuhan? Bakit hindi mo gamitin ang kapangyarihang ito para sa sarili mong layunin?"

"Hindi ko alam kung ano ang ibig mong sabihin," sagot ko, naguguluhan at natatakot.

Ngunit ngumiti si Umbra, isang ngiting may halong panunuya. "Hindi mo kailangang malaman ngayon. Sa huli, ikaw ang magpapasya. Tandaan mo ito: Ang liwanag ay hindi palaging tama, at ang dilim ay hindi palaging mali. Ang totoong lakas ay nasa kakayahang pumili para sa sarili mo."

Sa isang iglap, ang paligid ay bumalot sa kadiliman. Ramdam ko ang bigat ng kanyang presensya na tila sinusubukan akong lamunin. “Magiging akin ka rin, Elara,” narinig kong bulong niya bago ako mahulog sa kawalan.

Napabalikwas ako mula sa kama, pawis na pawis, at ang puso ko ay tila sasabog sa kaba. Hindi ko alam kung ano ang nangyari. Ngunit ang mukha ni Umbra at ang kanyang mga sinabi ay hindi maalis sa aking isipan. May bahagi sa akin na nagsasabing huwag siyang paniwalaan, ngunit may bahagi rin na nagtataka. Ano nga ba ang totoo?

Napalingon ako sa paligid, ang paligid na ito ay pamilyar—ang kwartong pinuntahan ko kasama si Lyra. Ngunit sa tabi ng kama, nandoon siya, kasama si Inang. Pareho silang nakatingin sa akin, puno ng pag-aalala.

"Salamat sa diyosa at gising ka na, Elara," sabi ni Inang, ang kanyang tinig ay puno ng kaginhawahan. "Dalawang araw kang walang malay."

“D-dalawang araw?” tanong ko, hindi makapaniwala. “Ano’ng nangyari?”

Sumingit si Lyra, may bahagyang ngiti sa kanyang mukha, ngunit halata ang tensyon sa kanyang tinig. “Ang nangyari sa pasilyo. Ang kapangyarihan mo, Elara… sobrang lakas ng enerhiya na lumabas sa’yo. Halos masira ang silid dahil dito. Napagod ka kaya nawalan ka ng malay.”

Ramdam ko ang bigat ng mga salita niya. “Pasensya na… Hindi ko sinasadya. Hindi ko alam kung ano ang nangyari.”

Ngunit sa halip na magalit, ngumiti si Inang. “Huwag kang mag-alala, Elara. Hindi kami galit. Sa katunayan, kamangha-mangha ang iyong ginawa. Ang tanong lamang, anong klaseng kapangyarihan iyon?”

Tumayo siya mula sa gilid ng kama at kinuha ang isang makapal na aklat mula sa mesa. "May hinala ako, ngunit kailangan kong tiyakin. Ang aklat na ito ay naglalaman ng mga kwento at kakayahan ng mga diyosa. Baka narito ang sagot."

Binuklat niya ang mga pahina ng libro, bawat isa ay puno ng mga imahe at simbolo. Tumigil siya sa isang pahina na may larawang kahawig ng nangyari sa akin—mga haligi ng liwanag at anino na magkasabay na umiikot.

"Aura Manipulation," sabi ni Inang. "Isa itong bihirang kakayahan. Nagagawa nitong kontrolin ang enerhiya sa paligid—ang liwanag, dilim, at emosyon ng iba."

Ngunit bago niya pa maipaliwanag nang buo, tumingin si Lyra sa libro at nagtaas ng kilay. "Hindi lang iyon, Inang. Ang nangyari kay Elara ay higit pa sa simpleng Aura Manipulation." Itinuro niya ang kasunod na pahina.

"Shadow Control. Echoing Voice. Empathy Projection…" isa-isa niyang binasa ang mga kakayahan na tila lahat ay konektado sa nangyari. "Elara, mukhang hindi lang iisang kapangyarihan ang taglay mo."

Nanatili akong tahimik, ang isip ko’y parang ayaw tumanggap ng mga sinabi nila. "Ibig sabihin… lahat ng iyon ay nasa akin?"

Tumango si Inang. "Oo, ngunit ang mga kakayahan mo ay hindi pa ganap. Kailangan mo pang matutunan kung paano ito kontrolin, o baka ikaw mismo ang tuluyang makapinsala."

Huminga ako nang malalim, pilit na nilalabanan ang kaba. "Paano ko ito matututunan? Anong gagawin ko?"

Ngumiti si Inang at hinawakan ang aking kamay. "Kaya nga nandito ka, Elara. Hindi ka nag-iisa sa laban na ito. Kami ang gagabay sa’yo."

Tumango si Lyra, ang kanyang ngiti ay naglalaman ng tapang at tiwala. "Simulan natin ang pagsasanay mo bukas. Ngunit sa ngayon, kailangan mo munang magpahinga. Ang kapangyarihan mo ay mahalaga, ngunit ang kalusugan mo ang mas mahalaga."

Habang humihiga ulit ako sa kama, naramdaman ko ang bahagyang ginhawa. Alam kong mahirap ang daan na tatahakin ko, ngunit hindi ko ito kailangang harapin nang mag-isa. Sa kabila ng takot at kawalan ng kasiguraduhan, naroon ang pangako ni Lyra at ni Inang na gagabayan ako.

Ngunit sa likod ng aking isipan, naroon pa rin ang pigura ng limang diyosa at si Umbra sa panaginip ko. Ang liwanag at dilim na magkasabay. At ang sinabi ni Umbra na nag-echo sa aking isipan:
“Tandaan mo ito: Ang liwanag ay hindi palaging tama, at ang dilim ay hindi palaging mali. Ang totoong lakas ay nasa kakayahang pumili para sa sarili mo.”