AAN DE SPAANSE KUST

4

De meiden zaten lekker te kletsen toen er werd omgeroepen dat er nog 1 passagier miste. Dat moest hun buurvrouw of buurman zijn. Ze gingen gewoon verder met kletsen, maar werden even gestoord door een groot gevaarte dat langs hun liep. Ze keken om en merkte toen dat dat gevaarte naast hun kwam zitten. Niet overdreven bedoelt, maar hij had eigenlijk 2 stoelen moeten reserveren. Zijn ene bil hing half over de stoel van Linn, die daardoor half op schoot sprong bij Joëlle." Joëlle, help me." Smeekte Linn. "Doe niet zo overdreven, joh!"Linn kijkt Joëlle heel boos aan. "Ik doe niet overdreven, het is gewoon niet normaal wat voor formaat er naast mij zit." Joëlle moest om die zin stiekem ook wel een beetje lachen. Haar opa was vroeger, toen hij nog jong was, heel erg dik geweest en hij werd daarom heel erg gepest. Hij had daarover verteld. Joëlle heeft vanaf toen eigenlijk heel veel medelijden met mensen die om een stomme redden gepest worden. Ook om een niet stomme reden trouwens. "Joëlle, luister je wel?" Joëlle was even met haar gedachten naar haar opa, opa Piet, hij is nu al 3 jaar dood, maar ze mist hem nog steeds. Die oude dikke kerel, ze mocht hem heel erg. Meer dan haar opa aan de andere kant van haar familie. Die was altijd zo aan het zeuren. Over van alles en nog wat. "Joëlle, voel jij je wel lekker?". Linn kijkt Joëlle vragend aan. "Uuhh, ja prima, hoezo?"Joëlle snapt echt niet waarom Linn dat aan haar vraagt. "Ik vroeg je of je asjeblieft heel even onze grote lieve vriend bezig wil houden, hij blijft maar praten en ik wil even rustig slapen. En jij zegt dood leuk 'ja'. Geloof me, je wil het niet, maar jij vindt het blijkbaar prima. Dus ik ga even slapen, ik ben dood op, het was zo'n drukke dag vandaag." Joëlle wisselt met tegenzin met Linn van stoel. En meteen stelt hun buurman zich voor. "Hallo schoonheid, ik ben Joost en ga naar Spanje. Jullie ook, toch?" Joëlle was even van slag van wat Joost net zei. Niet dat deel van 'ik ga naar Spanje', want dat was logisch, ze zaten in een vliegtuig naar Spanje, dus dat kon je wel verwachten. Maar dat iemand van minstens 15 jaar ouder, je schoonheid noemt, is eigenlijk best wel akward. "Hoe heet jij eigenelijk?" Joëlle schrikt wakker van die vraag. Ze was even weg met haar gedachten, alweer. Ze is zo moe en wil heel graag even slapen. "Ik heet Joëlle, meneer." Ze hoopt dat hij nou geen vragen meer stelt. "Zeg maar geen meneer, hoor. Dan voel ik me zo oud. Ik ga 2 weken naar familie, samen cultuur snuiven. Gezellig in restaurantjes gaan eten, museums bezoeken, wandelingen proberen te maken en........" Joëlle hoorde het niet meer, want ze is in slaap gevallen. Terwijl Joost maar tegen hun blijft praten en mompelen, slapen de meiden gewoon door. Tot dat Linn wakker schiet van een stewardess die haar wakker maakt en zegt dat ze haar gordel om moet doen, omdat ze gaan landen. Linn wordt met tegenzin wakker en maakt daarna met nog veel meer tegenzin Joëlle wakker. "Waarom kijk jij zo chagrijnig?" Vraagt Joëlle. "Ik haat het als mensen me wakker maken als ik eindelijk slaap. Ik bedoel, als ze me wakker had gemaakt, omdat we gingen landen, had ik het prima gevonden, maar nu. Pfff..." Joëlle kijkt Linn vragend aan. "Je bent ook wakker gemaakt omdat we gaan landen. Linn ik weet niet of je het door hebt, maar we zijn in Spanje! Als we zo meteen ons vliegtuig uitstappen en de bus naar de jongerencamping nemen, is onze vakantie echt begonnen." Daar had Linn helemaal niet over nagedacht.