AAN DE SPAANSE KUST

3

"Ik ben gewoon misselijk van de spanning." Zegt Joëlle terwijl ze een slokje water neemt. Na het grote nieuws dat ze hadden gekregen, waren ze even naar boven gegaan. Linn had gezegd dat ze niet zo goed wist of ze nog wel naar Spanje wilde. Joëlle heeft haar geprobeerd om te praten en met succes. Ze zei dat ze het wel wilde proberen. Gelijk daarna hebben ze zich omgekleed in de minst charmante outfit die ze konden vinden. Namelijk een heel erg oversizede trui en meest wijde joggingbroek. Een knot in hun haar en alle make-up hadden ze van hun gezicht afgehaald. Ze zouden minsten 2 uur in de auto zitten, lang moeten wachten op Schiphol en dan ook nog de vlucht zelf. Het zou niet echt handig zijn om als 'barbie' eruit te zien in deze omstandigheden. Daarna zijn ze vertrokken naar Schiphol. Linn en Joëlle zitten op de achterbank en de ouders van Linn voorin. Linn heeft tegen Joëlle gezegt dat ze gewoon geen zin heeft in een camping, stink wc's, afwassen en luchtbedden, maar Joëlle denkt dat ze gewoon een beetje bang is. Daarom hebben ze samen geregeld dat ze een stacaravan hebben met 2 kamers. Ze rijden nu op de snelweg de afrit af voor Schiphol. Joëlle pakt de hand van Linn en knijpt er even in. Dit was voor Joëlle een teken van, je kan het moppie, we doen het samen.....
Zodra de auto geparkeerd is, tilt Linn de koffer van Joëlle op. "Wat zit hier in?" zegt Linn terwijl ze de koffer met een plof op de grond neer zet. "Nou gewoon, alles was je nodig hebt." De meiden incl. de ouders van Linn lopen de hal in. Het afscheid valt de moeder van Linn zwaar. Ook de moeder van Joëlle had bij het afscheid thuis moeten huilen. Joëlle hield zich groot, maar toch liepen er een paar tranen over haar wangen. "Het zijn maar 3 weken." Had haar moeder gezegt. Joëlle wist dat ze daar niks van meende. Maar 3 weken, ze bedoelde vast: 3 zware lange weken. Haar broer had staan springen toen ze een half jaar geleden zei dat ze 3 weken weg zou gaan. "Eindelijk rust" waren zijn woorden.
Linn draaide nog 1 keer om en zwaaide. Daarna liepen ze door naar de douane. Joëlle vond het maar niks. Iemand die over heel je lijf voelt of je geen pistool of zo iets stoms bij je had.
Linn en Joëlle zitten samen op 1 stoel in de wachtruimte, omdat er niet meer stoelen over zijn. Ze wachten nu al 1 heel uur en Linn ziet dat Joëlle bijna in slaap valt. Ze laat haar gaan. Ze is zelf ook moe en zou ook niet willen dat iemand haar wakker zou houden. "De vlucht naar Spanje vertrekt over 15 minuten." Linn maakt Joëlle wakker. Samen lopen ze het vliegtuig in. Ze zoeken uit welke stoelen ze hebben en zien dat er een stoel naast het raam zit en de andere daarnaast staat. Linn en Joëlle gaan zitten en wachten op het moment dat hun buurman/buurvrouw naast hun komt zitten.