AAN DE SPAANSE KUST

15

We blijven maar rond lopen tot een van de agenten vraagt of Joëlle misschien haar telefoon bij zich had, want dan kan hij die proberen op te sporen. Ik wil er bijna boos om worden, maar dat doe ik niet. Welke agent bedenkt zich dat nu pas? En welke tiener die op vakantie gaat, heeft nou niet zijn, of haar telefoon bij? Ik probeer te kalmeren en zeg dat Joëlle waarschijnlijk haar telefoon wel bij zich had. Ze zoeken haar telefoon op en komen uit op een gebied rond een industrieterrein. Het is niet duidelijk waar ze zit, maar ze gaan daar in de buurt toch maar eens kijken.

"Ik ben nog steeds verliefd op je en ik weet dat jij ook nog steeds van mij houdt." Joëlle probeert Mick zo verliefd mogelijk aan te kijken, maar het is moeilijker dan ze had gedacht. Ze had zich bedacht dat als ze hem zou laten geloven dat ze weer samen zouden komen, dat hij haar vrij zou laten. En het heeft deels geholpen. Ze zit niet meer vastgebonden aan het bed, maar zit nu op het bed zonder touw om haar handen en voeten. Ze kan met hem praten, maar niet ontsnappen. Ze kan hem slaan, of schoppen, maar waarschijnlijk is hij toch sterker en dan heeft ze zeker geen overlevings kans meer. Ze is uitgeput. Ze heeft al meer dan een dag niet geslapen, gegeten en gedronken. Hij heeft haar, toen ze aardig tegen hem deed, eten en drinken aangeboden, maar ze durfde het niet aan te nemen. Ze lag net op een bed, maar ze was bang dat als ze in slaap zou vallen, ze nooit meer wakker zou worden. Ze moet hier echt weg. Ze kan een poging tot ontsnapping doen. Ze moet haast wel.

Ze zijn nu op het industrieterrein en zien of horen niemand. Ze blijven hier nog even de wacht houden. Misschien gebeurt er straks nog iets. Linn heeft de hele weg er naartoe gehuild. Ze dacht aan hoe het zou zijn als Joëlle echt niet meer terug zou komen. Ineens beginnen de politieagenten te rennen. Linn vraagt waarom en de agenten zeggen dat ze een gil hoorden.

"Als je nog een keer gilt, schiet ik. Jij deed gewoon alsof, zoals je altijd doet." Joëlle heeft net uit wanhoop heel hard gegild. Waarschijnlijk heeft niemand het gehoord en is Mick nu alleen maar bozer geworden. Lekker dan! "Ik wil gewoon weg, ik wil jou niet terug, ik wil niks meer met jou te maken hebben. Je bent een enge freak, en je hebt mij gewoon opgesloten en geslagen. Ik kan nu wel zeggen dat ik heel bang ben, maar dat ben ik niet. Jij bent zo zwak dat je mij waarschijnlijk toch wel dood schiet, in plaats van het op een normale manier te verwerken." Het hoofd van Mick is zo rood als een tomaat. Hij loopt naar haar toe, staat op punt haar in elkaar te slaan. Ineens gaat het heel snel. De deur wordt ingetrapt, er komt een heel politieteam binnen. Op dat moment zet Mick het pistool tegen Joëlle haar hoofd en schreeuwt de agenten achteruit te stappen. "Weg, of ik schiet door haar kop heen." Je ziet de vertaler druk in de weer met vertalen wat Mick net zij. Linn weet niet wat ze moet doen. Het komt door haar, het is haar schuld. Als iemand moet boeten, is zij het wel. Linn stapt naar voren en gaat recht tegenover Mick staan. "Laat Joëlle los, straf mij maar, niet Joëlle." Linn trekt Joëlle uit de armen van Mick, en Joëlle begint te rennen. Maar ze zakt door haar benen door de vermoeidheid. De politieagenten willen haar oppakken, maar van Mick mag alleen Linn naast haar zitten. Ze mag Joëlle niet aanraken, ze mag niks tegen haar zeggen, maar ze mag er naast zitten. Linn ziet Joëlle helemaal heen en weer schokken, dus probeert Linn haar weer wakker te maken. "Niet dood gaan Joëlle, ik kan niet zonder jou."" Linn, luister eens naar me, ik zei dat je niet mocht praten, verdomme." Mick gooit een stoel naar het hoofd van Joëlle. Linn springt ervoor en krijgt de stoel tegen haar hoofd. Dan wordt er een paar keer geschoten en laat Mick zijn pistool vallen. Er worden snel ambulances gebeld en Linn en Joëlle worden beide naar het ziekenhuis gebracht, Mick wordt in de boeien geslagen.

"Hoe is het met Linn?" Joëlle ligt te huilen in haar ziekenhuisbed. Ze heeft net meer dan een dag geslapen en is daarna pas wakker geworden. "Linn heeft een zware hersenschudding, maar ze heeft het overleefd. Het was even heel onzeker maar het komt goed. Linn heeft zich opgeofferd voor jou. Linn is voor jou gesprongen toen Mick een stoel gooide." Joëlle voelt zich zo ontzettend schuldig. Linn deed dit voor haar, maar zij heeft iets met Mick gehad. Als zij gewoon bij hem was gebleven was er niks aan de hand geweest. Zo moet ze niet denken, hij was helemaal niet goed voor haar." Ik wil naar Linn toe." Haar moeder kijkt haar een beetje droevig aan. "Linn is nog niet wakker geworden, maar je mag wel even kijken als je wilt." Joëlle probeert op te staan, maar daar is ze nog te zwak voor. Dus rijdt haar moeder haar met het hele bed naar Linn. Als ze binnen komen begint Joëlle spontaan te huilen."Linn, je weet niet hoeveel ik van je hou."" Geloof me Joëlle dat weet ik wel."