"Neler oluyor burada?"
Luke'un babası Michael'ın kolunu sıktı.
"Seni bir daha burada görmeyeceğim demedim mi?!"
"Baba bırak onu!"
"Sen karışma Luke!"
"Oğlumun böyle iğrenç bir şeyden dolayı rahatsız olmasını istemiyorum!"
Michael'ın gözleri dolarken kolu daha da sıkıldı.
"Yeter artık baba, dur!"
Babası şokla oğluna döndü.
"Ben onu seviyorum baba! Ve sevdiğim insanlara zarar veremezsin!"
Michael sırıttı. Babası Luke'a açıklama beklermiş gibi baktı.
Luke derin bir nefes aldı.
"Baba, Michael benim için çok uğraştı. Çünkü benim onu sevdiğimi biliyordu. Denemekten hiç vazgeçmedi. Ama ben, bir aptal gibi onu hep dışladım. Sorularını cevapsız bıraktım. Keşke önceden onunla konuşsaydım.
"Ben kendi duygularımdan kaçıyordum. Michael aklımı karıştırıyordu. Eşcinsel olduğumu kabullenemiyordum. Çünkü çevremdeki herkes eşcinsellere karşı. Buna sen ve annem de dahil.
"Ama şimdi, eşcinsel olmaktan çekinmenin ne kadar saçma olduğunu anladım. Bundan sonra birisi benle dalga geçerse ona gülüp, orta parmağımı göstereceğim. Ben, Michael'ı seviyorum ve buna kimse engel olamaz."
Luke, Michael'ı kendine çekip sarıldı. Michael, Luke'u alkışlamak istiyordu.
"Yanlış yoldasın oğlum."
"Hayır değilim baba. Umarım şu homofobikliğini yenersin."
Michael, Luke'un babasının suratına bakıp sırıttı. O da karşılık olarak evden çıktı.
"Tanrım, işte Lucas Hemmings ve aklı!"
İkisi de güldü. "Luke bana bir söz vermeni istiyorum."
Luke kaşlarını çattı. "Neymiş o?"
"Bundan sonra kimsenin ne dediğini önemsemeyeceksin. Ben hep yanında olacağım. Duygularını saklamaya çalışma. Çünkü duygularımız karşılıklı."
Luke gülümsedi. "Söz veriyorum Mike."
Michael da ona karşı gülümsedi ve beraber yemek hazırlamaya çalıştılar. Pek başarılı olamadılar ama...
Michael'ın Luke'u iltifatlarla utandıran ve bunun Michael'ı gülme krizine girdirten bir günün sonunda ikisi de çok yorulmuştu. (Y/N: acaba neden ;D) Beraber koltuğa uzandılar ve sarıldılar. Luke, başını Michael'ın göğsüne koydu ve huzurla uykuya daldı.
Michael, Luke'u biraz izledikten sonra bütün o uğraşlarında değdiğini düşündü. Sonra o da uykuya daldı.
Luke, babasına dediği her şeyin arkasındaydı ve hiç pişman değildi.
Michael mutluydu, sonunda Luke, ona kapılarını açtığı için.
•+•+•+•+•
Pekala bu galiba finaldi. Hiç bitirmek istemiyorum. Bu hikaye benim her şeyim *göz yaşlarını siler*
Geçen hafta paylaşmadığım için üzgünüm. Hiç vakit bulamadım. Bunu pazartesi yazdım ama yarın paylaşacağım. Bitirmek hiç ama hiç içime sinmiyor.
yüzde yüz emin olmasam da ikinci kitap yapmayı düşünüyorum. Ha bir de epilog yazacağım. Böylece 31 bölüm olacak eheuheuheu.
Bunu sonuna kadar okuyana selamlar. Djıdkdj. *-*
Şimdilik hoşçakalın kazandibiler dkıdösjd. Evet, kazandibi çok severim jskdjhdk.
<3 ~ Bilge ^_^
