BÖLÜM 2- MESAJIN SAHİBİ

84 5 1
                                    

"Gerçekten mesajın kimden geldiğine dair bir fikrin yokmu Toprak?" dedi yeşim. Kafamı salladım. Annem ve kardeşimin ölümünün üstünden 2 ay geçmişti ve biz hala mesajın kimden geldiğini araştırıyorduk. katili bulacağıma söz verdim. 2 aydır hiç durmadan çalışıyorum ama en ufak bir ipucu bile elde edemedim.

Yeşim boş gözlerle bana bakarken, ayağa kalktım pencereden dışarı bakarken düşüncelerim beni zorluyordu. Gözyaşlarım usulca akarken, Annemle 6 yaşındayken yaptığımız salıncağa bakıyordum. Annem ve kardeşimin ölümü bana çok ağır gelmişti. Babamdan sonra onlar.. gerçekten bazen yaşamak çok zor olabiliyordu.

Gözyaşlarımı sildim. Kendime gelmem gerekiyordu, 2 aydır sürekli ağlamaktan başka hiçbirşey yapmıyordum. Yeşim yatakta bilgisayara bakarken sakin adımlarla odadan çıktım.

Birşeyler yemek iyi gelebilirdi en azından güçlü durmak için enerji şarttı. Mutfağa girdiğimde olduğum yerde kaldım. O şarkı çalmaya başlamıştı. Kalbim tekrar acıdı hiç acımadığı kadar.. Kalbimdeki büyük boşluk genişledi hiç genişlemediği kadar.. Mutfak tezgahının kenarından tuttum sıkıca gözlerimi kapattım hızla yere otururken gözyaşlarımda benim gibi hızlı davranmışlardı.

Kollarımı bacaklarıma doladım. Boş gözlerle yere bakarken şarkıya eşlik etmeye başladım;

Oh Mother,We're Stronger

Ah Anne,Biz Daha Güçlüyüz

From All Of The Tears You Have Shed

Bütün Akıttığın Gözyaşlarından

Oh Mother,Don't Look Back

Ah Anne,Geriye Bakma

'Cause He'll Never Hurt Us Again

Çünkü Bizi Asla İncitemeyecek

So Mother I Thank You

Bu Yüzden Anne Teşekkür Ederim

For All That You've Done And Still Do

Bütün Yaptıkalrın Ve Hala Yaptıkların İçin

You Got Me,I Got You

Bana Sahipsin,Bende Sana

Together We Always Pull Through

Herzaman Beraber İyileşiriz.

Annem benim en kıymetlimdi. Ona hiç birzaman sevgimi göstermesemde canımdan çok seviyordum. Küçükken Annenimi daha çok seviyosun Babanımı dediklerinden cevap vermeden kimi çok sevdiğim anlaşılırdı. Çünkü anne deyince gözlerimin içi parlardı. Gözlerimi kapattım. şarkı çoktan bitmişti odaya sessizlik hakimdi. Güldüm sessizliği seviyordum.

Burada artık daha fazla kalabileceğimi sanmıyordum. Heryerde annemin , kardeşimin ve Babamın izleri vardı. Bu bana daha çok acı vermekten başka birşey yapmıyordu. oturduğum yerden yavaşça kalktım ağlamaktan gözlerim şişmişti, aynada kendime bakıcak cesaretim bile yoktu. Merdivenlerden çıkarken düşündüğüm tek şey uymaktı.

Odanın kapısını hızla açtığımda Yeşim korku dolu gözlerle bana bakıyordu. Onu böyle görmek beni şaşırtmıştı kaşlarımı çattım.

"Noldu" dedim kollarımı göğsümde birleştirirken. Yeşim bir süre bana boş gözlerle bakmaya devam etsede sonunda konuşmayı başarabilmişti.

"Mesajın kimden geldiğini bulamadık ama nerden geldiğini bulduk" dedi zafer gülümsemesiyle. Gözlerim irice açılırken, kollarımı serbest bırakıp yanına oturdum.

"Nerden gelmiş?" dedim merak dolu gözlerle. Güldü;

"İngilterenin Argleton kasabasından gelmiş" dedi gülüşü genişledi. İngilteremi? Kafam baya karışmıştı. Ellerimi saçlarımda gezdirirken bilgisayara boş gözlerle bakıyordum.

"İngiltereden gönderildiyse burda suç ortağı var demek oluyor" dedim gözlerimi kısarak Yeşim kafasını salladı.

"Ama bizim asıl amacımız mesaj atan kişiyi yakalamak o yüzden İngiltereye gidiyorsun" dedi bana bakarak. Gözlerimi ona çevirdim

"Deli misin? Ben gidemem ingiltereye hem orda kimsem yok. Unut bunu bence" dedim sesimi yükselterek. İngiltereye gitmek benim için çok uzak birşeydi. Yapamazdım burdan ayrılamazdım. Yeşim ayağa kalktı.

"eğer annenin ve kardeşinin katilini bulmak istiyorsan buna mecbursun toprak. benim babaannem orda oturuyor bir süre kalırsın. Hadi ama annen için" kafamı saladım ne yapıcağımı bilmiyordum. yatağa hızla kendimi atarken gözlerimi yumdum.

"Düşünmem lazım" dedm bu sefer sesim daha sakin çıkmştı.

"çok düşünme" dedi gülerek. Odadan çantasını alıp çıktı. Yeşim benim tek arkadaşımdı ona çok şey borçluydum. Annem ve Kardeşim öldükten sonra bana çok yardımı dokunmuştu. Bu iyiliklerini asla unutmuyacaktım.

Gözlerim hala kapalıydı. Düşüncelerimle boğuşurlen bir ses geldi hızla gözlerimi açtım. Kimse yoktu. Derin bir nefes alıp geri yattım. Mesaj sesiyle irkildim hızla mesajı açarken uyukluyordum.

"Yeşim içinde çok üzgünüm toprak :) "

KORKU LİSESİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin