KORKU LİSESİ

BÖLÜM 1-"SENİ SEVİYORUM, ANNE"

 Hayat , bazen insanlara hiç beklemediği süprizler yapabilir. Sıradan hayatın birden mükemmeleşebilir, mükemmel hayatında sıradanlaşabilir. Bu hayatın insanlara oynadığı bir oyun gibi. benim sıradan hayatımın hem mükemmelişip hem biticeğini nerden bilebirdimki..

***

Kulağıma çok hoş gelen bir sesle gözlerimi araladım. Sesin kaynağını merak etsemde, yataktan çıkmamakta ısrarcıydım. Bir süre tavanı izledim. Tavanı izlemek bana iyi geliyodu. Hayatımdaki sorunları bir kenara bırakıp, hayal kuruyodum tavanı izlerken. olmak istediğim kişi oluyordum.

Hayatımın 3 senesinde yaşayan ölüydüm. Babamı, 3 yıl önce trafik kazasında kaybettim. Bu hayatımda yaşıyabileceğim en büyük acı gibi geliyordu. Bir çok kez ölmek istedim, bu acıdan kurtulmak. ama beceremedim işte. Babama çok değer verirdim. O benim herşeyimdi, bana pasta almak için gitmişti ama birdaha gelmedi.

Kafamı salladım. Annem ne kadar bunun benim suçum olmadığını söylesede, kardeşim ve ben böyle düşünmüyorduk. Kardeşim her fırsatta, babamın benim yüzünden öldüğünü dile getiriyordu. Benden nefret ediyordu ,haklıydı.

Yavaşça yatakta doğruldum. Okul saati gelmişti ,ayaklarımı yataktan sallandırırken telefonuma gelen mesajlara bakıyodum. Hiç arkadaşım olmadığı için telefonuma mesaj gelmesine şaşırmıştım açıkcası. Bir yandan yataktan kalkmaya çalışırken bir yandan mesaja bakıyordum.

"Annen ve kardeşin için çok üzgünüm toprak :) "

Ne diyordu bu? Kafamı salladım. Anlaşılan biri benle dalga geçiyordu. Telefonu yatağa fırlattım. Kendime gelmem için yüzümü yıkamam gerekiyordu. Odadan çıkıp hızla banyoya girdim suyu açarken aynadaki aksime bakıyordum. 3 sene önce aynalara bakmadan duramayan kendini sürekli öven ben, şimdi kendimi görünce korkuyordum. Heryerimi dikkatlice izlerken banyo duvarının birden çatladığını gördüm.

Hızlıca arkaya dönerken ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Duvarda çatlağı arıyordum ama yoktu. Aynaya baktığımda gözüküyordu ama yoktu. Duvarda elimi gezdirirken bir şeyin arkamdan geçtiğini hissetim. Hızla arkamı dönerken korku bütün bedenimi sarmıştı.

Banyodan çıkıp, aşağı indim. Delirmiştim muhtemelen. Kahvaltı hazır değildi bu saate hep kahvaltı hazır olurdu. Kafamı salladım , anlaşılan annem uyuyakalmıştı. Mutfağa gittim bu seferklik ona bir süpriz yapıp ben hazırlıcaktım kahvaltıyı belki onu mutlu edebilirdim.

Mutfağa girdiğimde gördüğüm manzara karşısında şaşkına döndüm. Bağırdım ne kadar bağırabilirsem,sesim kısılana kadar bağırdım. Annem ve kardeşim yerde kanlar içinde yatıyolardı.

Annemin yanına gittim. Elini tuttum gözlerini araladı ölmemişti.

"anne" dedim elimi saçlarında gezdirirken " dayan, lütfen beni bırakma"

Annem boş gözlerle bana bakıyordu. Bi süre sonra gözlerinden yaş damladığını gördüm. Dahada sıktım elini. Annem, boşta kalan elini yüzüme getirdi. Göz yaşlarımı sildi.

"Yapabilirsin kızım , güçlü ol başarabilirsin"

Dediklerini anlamamıştım . Kafamı salladım konuşamıyordum , yapamıyordum. Annemin gözü kapanmaya başladı.

"Anne hayır, hayır bırakma beni lütfen" yüzümdeki eli yere düşerken tek yaptığım ağlamaktı elimden bir şey gelmiyordu. Onun cansız bedenine bakarken parçalanıyordum. Yanağından öptüm ve fısıldadım.

"Seni Seviyorum anne"