Bir enkazın altında kalmış gibiyim. Üzerime çöktü kurduğum, umut ettiğim ne varsa. Şimdi ikimizde en dipteyiz bak. Sen gittiğin yerin altında kaldın ben de bıraktığın yerde. Bilemiyorum, yarınlara bir güneş gibi doğar mıyız yoksa yarım kalmış hayatlarımıza yeni bir güneş mi ararız.Küçük bir ay doğuyor bazen, bıraktığın yıkıntıların arasından sonra o da yok oluyor.Bana sunduğun ne o güneşi ne de arkandan bıraktığın o ay ışığını görüyorum. Karanlıkta, o hengâme de sıkışıp kaldım. Yoksun. Biliyorum bir gün çıkacağım o karanlıktan sen olmadan. Ve biliyor musun çok arayacaksın beni. Lâkin o zaman ben olur muyum, işte onu bilemiyorum.
