Clove&Cato love story in the Hunger games❤️

Hoofdstuk 25

Na 5 minuten kom ik aangelopen op school, en Cato zit ongeduldig op me te wachten, ik loop naar hem toe. "Ik heb een besluit." Zei hij. Ik luister goed. "Ik snap wel waarom je boos was, dat ik uit eigenbelang wilde verhuizen, maar ik vind dat je me kans niet genoeg gunt, ik ga je ook heel erg missen schat." Huil hij. Hij geeft mij een knuffel. "Dus je vergeeft me?" Vroeg ik. "Ja, ik wil je echt niet kwijt schat, ik heb de hele avond aan jouw gedacht." Huilt hij. Ik krijg ook tranen in me ogen, ik leun op zijn schouder, hij aait over mijn bol. "We gaan wel sws contact houden, via FaceTime en whatsapp." Zei Cato. "Maar dan voelt het anders." Snik ik. "I know, Alles gaat anders worden voor ons, maar ik beloof je wat ik kom in de zomer naar district 2, voor 8 weken. Dus kunnen we elkaar zien. Maar beter contact dan geen toch?" Vroeg hij. "Ja das waar, en Nicee dat je in de zomer hier komt, het wordt vast een awesome zomer." Zei ik. Hij tilt mij op, en ik geef hem een lange smachtende zoen, ik hou bij zijn gezicht vast. "Ik wil je nooit meer kwijt schatje." Zei ik. En dan gaan we verder met zoenen, iedereen kijkt ons verbaasd aan, maar daar trekken we niks van aan. Na 10 minuten zijn we uitgezoend en lopen we hand in hand naar binnen. De klaslokaal is al vol, daarachter zijn nog 2 plaatsen vrij. "Heey 3C, ik heb niet zo leuk nieuws." Zei Mv. Mikelson. De klas praat nog gezellig doorheen, ze wacht rustig tot het stil is. Na 5 minuten begint iedereen aandachtig naar haar te luisteren. "Cato gaat niet meer deel uitmaken in onze klas, want hij gaat verhuizen naar het Capitool, Het is natuurlijk een prachtige kans, maar we gaan je allemaal missen, wil je wat tegen de klas zeggen?" Vroeg ze. Hij zucht en loopt naar voren, hij maakt een gebaar dat ik meeloop, hij pakt mijn hand. "Heey classmates, ik ga jullie allemaal missen, ik vond het echt een leuke klas, en hopelijk houden we nog contact met jullie allemaal, maar wie ik het meest ga missen is... Clove, I ga haar heel erg missen en zij is de beste persoon die ik ooit heb ontmoet, ze is mijn vriendin, me beste vriendin ze is the best, you can't spell Clove without love." Hij snikt. "Awwh!" Roept de klas in koor. "Ik geef hem een zoen, de hele klas juicht. "CLATO,CLATO,CLATO!!!!" Ze roepen en fluiten. "Ik ga je ook heel erg missen, ik vind nooit meer een z'n een beste vriend en vriendje zoals jij, ji blijft mijn everything, together or not all right?" Snik ik. "Together." Snik hij. We geven elkaar een dikke knuffel en we lopen de klas uit. We lopen naar de uitgang, en lopen naar het bos. "Wil je bij mij op de rug?" Vroeg hij. Ik kijk hem met een bigsmile aan. "Jaaa." Zei ik blij. Ik spring bij hem op de rug, hij kan mij dragen, want ik weeg niks (voor hem dan). Hij loopt de steile heuvel op, en daar is het bos van district 2. Hij zet me op de grond.  "Het is zoo mooi hier ,ik wil hier met jouw zijn voor dat ik naar het Capitool ga." Zei hij. "Aww, ik ga je echt missen." Zei ik. Ik leun op zijn schouder, en hij op de mijne. "Het is zo mooi uitzicht, we hebben uitzicht op heel district 2, best wel cool eigenlijk." Zei ik. "Waarom is het leven zo oneerlijk?, we werden getrokken voor de Spelen, Hebben mensen vermoord, jij kreeg nachtmerries, ging bijna dood, had geen gevoelens alleen maar haat, en ik ging bijna dood en nu ga ik verhuizen en ik baal dat ik jouw niet meekan nemen, of dat ik bij jouw mag leven." Huil hij. "Ja het leven van ons is gewoon oneerlijk, maar we vechten ervoor toch together or not all right?" Snik ik. "Together!" Snik hij. Hij geeft me een kus op me voorhoofd, en ik geef een kus op zijn zachte wang.  We zitten een half uur naar het uitzicht te staren. Ik denk alleen maar aan vroeger, toen ik hier Cato had ontmoet toen ik 6 jaar was, we zaten hier bijna elke dag in het bos, en we waren gewoon beste vrienden, we deden alles samen, hij voelde als een broer van mij, nu nog steeds. "Clover hier hadden we elkaar voor het eerst ontmoet, weetje je nog jij was 6 en ik was 7 jaar, we speelden elke dag hier en we keken naar het uitzicht, we konden alles aan elkaar kwijt, je trooste me als ik verdrietig was en ik jouw ook, ik vind het echt niet leuk, dat het leven anders wordt dan vroeger, dat we elkaar bijna nooit zien, we houden contact maar het voelt anders, maar we moeten sterk zijn." Snik Cato. "Together or not all right?" Snik ik. "Together, je bent mijn schatje, mijn alles." Zei hij. Hij geeft mij een dikke knuffel, we lopen weer terug naar huis, ik zag Cato's ouders al hun spullen in het busje te doen. "Catoo!!!!" Roept Mv. Hadley, we gaan naar het station, we moeten gaan. "Kom eraan mam, anders loop ik wel met Clove mee,
Okay?" Roept hij. "Ja helemaal goed." Roept ze. Ik spring op Cato's rug, hij snelwandelt naar het station, het is 5 minuten lopen. Na 5 minuten komen we aangelopen naar het station. "Nou hier is het afscheid, me ouders en me zusjes waren er al, en Cato's ouders stonden er ook al. "Doeii, Ik ga jullie heel erg missen." Snik ik. Ik geef Sophie een dikke knuffel, ze krijgt tranen in haar ogen, ze ging me zusje knuffelen, toen gaf Natalie een dikke knuffel, ze krijg ook tranen in haar ogen. "Ik ga je missen." Huilt ze. "Ik jouw ook." Huil ik. Ik gaf Nicholas een knuffel, en loopt daarna weg. "Clove, ik ga je heel erg missen." Zei Mv Hadley. "We komen in de zomer hier naar toe als dat kan." Zei ze. "Okay, Nice." Snik ik. Iedereen had afscheid genomen van elkaar, alleen ik en Cato moesten nog. We kijken elkaar aan, en hij gaf mij een dikke knuffel, hij huilt helemaal, ik ook, ik aai over zijn goude haren. "Ik ga je het meest missen!" Huil ik. "Ik jouw ook schatje, together or not all right?" Huilt hij. "Together, stay with me?" Huil ik. "Always!" Snikt hij. Hij geeft mij een lange,smachtende zoen, zijn tranen rollen over zijn wangen, naar mijn handen. "Ik wil je nog wat geven, als herinnering aan mij." Snik hij. Hij haalt een doosje uit zijn zakken, hij maakt het open en geeft het aan mij. Een gouden kettinkje met een hartje eraan, en in miniletterrs staat er Clato geschreven. "Aww die is zoo mooi!" Snik ik. Hij deed de ketting bij me om. ik raak zijn blonde haren en kijk naar zijn prachtige zee,blauwe ogen, sooo mooi, dat is misschien de laatste keer, dat ik zijn prachtige ogen staar. Ik geef hem de laatste zoen. Na 10 minuten staart hij nog naar mijn, chocolade bruine ogen en me bruine haren. Hij aait over me bol. "I Will go with you!" Snik ik. Ik geef hem de laatste knuffel. "I Will stay with you, my Cloverr!" Snikt hij.  Hij pakt mijn hand vast en geeft een kus op de wang, ik geef een kus op zijn wang. "Byee, I'm gonna miss you." Huilt hij. Ze stappen de trein in, en de trein vertrekt over paar tellen, ik zit een potje te huilen, hij probeert bij het raam me hand vast te pakken, dat lukt. "I never let you fal!" Huilt hij. "Me to!" Huil ik. Ik had wat in me hand wat ik aan Cato wil geven, een briefje met een foto eraan. De trein vertrekt, ik laat zijn hand los. Ik zwaai naar hem, en ik zie hem niet meer. Ik ren naar huis, ik plof op me bed, en zit keihard te janken, ik gooi me kussen op de grond, ik pak me mes, en gooi die tegen de spiegel aan, de spiegel breekt, ik gooi uit verdriet messen, overval en nergens, ik mis hem nu al. "Het is zo oneerlijk, oneerlijk, I want go to the Capitool!!!!" Schreeuw ik. Na 10 minuten ben ik kalmeert, en val in slaap.