Şiirsel

Coraline.

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Geçmişe gitmeyi, epeyce, dilediğim anlar vardır. Her biri bir kalp kırıklığı barındırır içinde. Bir keder, geç kalınmışlık hissi ve pişmanlıktır belki de.
Bazen sadece o kötü anıları bile özlersin.. çünkü ne olursa olsun güvendiklerin yanındadır, sana değer vermeseler bile. Senin onları sevmen, değer vermen yeterlidir. Ve aslında kendi sevgin seni kör etmiştir. Bir şey anlamazsın, mutlu olduğunu sanarsın ancak içten içe gerçeği biliyorsundur. Sadece bir maske takınırsın ve herkes buna aldanır, sende dahil elbette. Bir süre sonra o insanlar seni kırar ve gider. Bu sayede masken de düşmüştür. Üzüntünü yansıtıyorsundur artık lakin ağzını bıçak açmıyor. Sessizlikte boğuluyorsun ve boğazına o berbat acı yayılıyor. Ağlamak istiyorsun, olmuyor. Çabalamak istiyorsun iyi olmak için, yapamıyorsun.. kimse anlamıyor. Her şey sende bitiyor aslında ama sen kendini anlayacak ve kendine yardım edecek durumda olmuyorsun. İnsanlar konuşuyor, dertleşip, yol gösteriyorlar ki çoğunda haklılar. Senin farkındalıklara bürünmeni sağlıyorlar. Ama zaten biliyorsun. Yorulduğun için bir şey yapmıyorsun ve sonunda kendini, duygularınla birlikte mezara gömüyorsun.

------------------------------