မှန်ချထားသော ပြူတင်းပေါက်ဆီက လေနုအေးအေးတို့က တိုးဝင်နေသည်။ သို့သော်လည်း လရိပ်မှာ လေနုအေးတို့ကို မခံစားနိုင်။ နှုတ်ခမ်းအတွင်းသားတို့ကို သွားနှင့်ကြိတ်ရင်း၊ လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် အချင်းချင်းဆုပ်ကိုင်ရင်း ခါးကိုမတ်ကာ ဟန်မပျက်အောင် ထိန်းသိမ်းနေရသည်။
တစ်ကယ်တမ်းက မနက်စာစားပြီး ဆိုင်မှ ထထွက်လာကတည်းက လရိပ်မှာ တော်တော်လေး အနေရခက်နေပြီဖြစ်သည်။ ဂျင်းသားဂါဝန်အရောင်ရင့်ရင့်သာ မဟုတ်ပါလျှင် လရိပ်အနောက်မှာ သေချာပေါက် အရည်တွေနှင့် ကွက်နေလောက်ပြီ။ အဝတ်အစားကော အနေအထိုင်ကိုပါ ဂရုစိုက်ထိန်းသိမ်းရမည်ဟု လရိပ်တွေးမိလာရသည်။
ကားပေါ်ရောက်တော့လည်း သူက ကားမှန်နှစ်ဖက်လုံးကို ချထားပြန်သည်။ ဘယ်လိုပဲ ကားထဲမှာဆိုဆို လူအနည်းရှုပ်နေသော လမ်းမဖြစ်တာကြောင့် လရိပ်မှာ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်မနေရဲ။ ကားမှန်သာ တင်ထားမည်ဆိုလျှင် ဆက်တိုက်နှိုးဆွခံနေရသော အောက်ပိုင်းကြောင့် ပွတ်သပ်တွန့်လိမ့်နေမိမည်ဖြစ်သည်။
အခုတော့ တတ်နိုင်သမျှ ထိန်းထားရသည်မှာ ခြေဖျားတွေပင် ကုပ်ကွေးနေပြီဖြစ်သည်။ ဒီလို ဆက်တိုက်လှုပ်ခါနေသော ပစ္စည်းလေးကို အတွင်းထဲ ထည့်ထားရခြင်းက ခဏခဏ ပြီးသွားတာမျိုး ဖြစ်ရမည့်အစား လရိပ်ကို ယားယံပြီး အပြင်းအထန် ဆာလောင်လာစေတာမျိုးပင်။ လရိပ်တစ်ခါလောက်ပြီးလိုက်ရလျှင် နေသာသွားမည်ထင်သည်။
ထိုစဉ်
"Lunara"
ပြောလည်းပြော လရိပ်ပေါင်ပေါ်ရောက်လာသော သူ့လက်တစ်ဖက်ကြောင့် လရိပ်တွန့်ကနဲပင်ဖြစ်သွားရသည်။ ခံစားမှုတချို့တဝက်က သူ့လက်နှင့်ထိနေသော လရိပ်ပေါင်ဆီ ပျံ့နှံ့သွားသည်။
"အ"
လရိပ်၏ မပီမသ ညည်းသံနှင့်အတူ ခရီးဆုံးတစ်ခါရောက်ခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ အဓိကနေရာတွေဆီလာသော အထိအတွေ့မဟုတ်ပါဘဲ လရိပ်ပေါင်ပေါ် လက်တင်ရုံလေးနှင့်ပင် လရိပ် လွတ်မြောက်သွားခဲ့သည်။
"မင်းနဲ့ပတ်သက်တဲ့ ကိုယ့်ပြသနာက ဘာလဲသိလားရိပ်"
"လရိပ် မသိပါဘူးအကို"
