When love found you(Completed Story)

Chapter 8

Leh's POV

It's been a week na pala since nanligaw si Louis. Okay naman. Nakikita ko naman ang efforts sa kanya just to make me happy. He always there for me. He always there to check kung okay lang ako. He always help me kapag medyo madami ang ginagawa ko. He always there kapag may problema ko.

Louis is a sweet and caring friend and suitor as well. Masasabi mo ng ideal girl sya ng mga kababaihan kase masipag, mabait and friendly. And also he has the looks naman.

Pero parang hanggang ngayon wala padin? Wala parin akong maramdaman na para sa kanya. Wala padin akong panukli sa pag-ibig na ipinagkaloob nya. Ganon ba talaga? Love is a long process? Na hindi dapat madaliin at dapat hintayin.

They say 'Love comes unexpectedly'. So hindi pala agad agad? Love waits.

Pero pano si Louis? He loves me. At kelan ko mabibigay sa kanya ang pagmamahal nayon? Bukas? Samakalawa? Sa isang linggo?

What if nalang kung diko nagawa? Na ang ending pala ng lahat ay wala. Ayoko namang masaktan sa wala ang kaibigan ko.

Napakadami kong tanong. And until now wala akong mahanap na kasagutan. I love someone who can't love me back, kaya alam ko ang magiging pakiramdam ni Louis. Masakit.

Pero pano ko sasabihin sa kanya? Haaaaays. Give me time please. I can love him just the way he loves me. Kailangan ko lang maghintay. Hintayin ang puso kong tumibok sa kanya. Na kalimutan yung taong di nagpapahalaga sa nararamdaman mo.

Nakadukdok ako ngayon sa desk ko ng bigla akong tinawag ng prof ko.

'Ms. Manalad, may tumatawag sayo sa labas. You better go outside'

Agad naman akong naglakad at lumabas. Sino naman kaya to? Si Louis siguro.

"Hi Leh :)" sabi nya.

Sabi ko na nga ba sya e.

"Hi Lou, why?"

"Wala lang. Namiss lang kita. Para sayo." then may inabot syang tatlong chocolate biscuits. "Diba favorite mo yan?"

I nodded. Wow! Sarap!
"Thankyou Lou! Thankyou!"

"Wala yon no. Ikaw pa ba?" nagsmile sya konti. "Osige na. I'll go ahead. Bye Leh :)"

"Sige Lou. Thanks again" I waved my hand.

Oh diba sweet? Hahaha.

Tinabi ko nalang muna tong biscuits. Later ko nalang siguro kakainin to. Mamaya nalang.

Lunch time na! Tinext ko si Louis na di muna ko sasabay sa pagkain, tinext ko kasi si Yuna na sabay kami. Busy na kasi ang luka, eh ngayon alam kong sabay kami ng vacant.

Sa carinderia na kami nagkita ni Yuna. Umorder narin kami ng makakain. Sarap talaga. After naming maubos yung pagkain namin naisip ko na may biscuits pa pala ko sa bag ko.

"Ano yan Leh?" tanong ni Yuna.

"Biscuits, malamang." Sabi ko.

"Gaga. Alam ko. Pilosopo. Kanino galing? Kay Louis? Kayo na? Sinagot mo na?" Daig pa reporter neto!

"Loka loka! Hindi no! Ano ba..."

"Arte nito. Lande. Si ganon paasa lang? Ganda lang." sabi ng loka kong kaibigan.

"Ayoko pa. Love waits." Seryoso kong sabi.

"Love waits? Huh? Wag mong sabihing si ano padin ang gusto mo ha? Martyr lang?"

"Anong si anong binabanat mo? Nako Yuna tigilan mo nga ako sa ano ano na yan. Sige ka di kita bibigyan." Sabay irap. Sige subukan mo, di ka makakatikim ng paborito mong chocolate biscuit.

"Hay nako best. Di ka naman mabiro. Syempre joke lang. Akina nga yan maganda ka naman." sabi nya. Nang-uto pa!

"Di ka naman pala uubra eh. Hahaha." sabi ko.

"Pero serious best, si Ralf padin gusto mo no? Kasi kung si Lou gusto mo dapat sinagot mo na at hindi ka nagdadalawang isip. Pano na nyan si Louis best gayong si Ralf pa pala laman ng puso mo?"

Napaisip ako sa tanong ni Yuna. Tama sya, diko padin talaga nakakalimutan si Ralf. Diko padin sya maalis sa puso ko. He's still there. May time parin talagang sya ang naiisip ko. Kamusta na kaya sya? Matagal ko nadin pala syang di nakikita. I miss him. I miss Ralf. Namimiss din kaya nya ko?

I have his number pero hindi kagaya ng dati na kulang nalang pilitin ko syang itext ako, pero ngayon hindi na. GM kung Gm. Wala e, natatakot nakong makaramdam ng rejection mula sa kanya. I hate being ignored by someone I love. Pero bakit si Ralf padin? Bakit hindi nalang si Louis na handang mahalin ako. Na nandyan para pantayan ang pagmamahal na binibigay ko. Bakit hindi magtagpo ang love na yan!

"Diko alam Yuna. Diko alam. Ang gulo gulo na talaga. Youre right Yuna, I still love Ralf." sabi ko.

Hinagod hagod ni Yuna ang likod ko, "Be true to yourself best. Hanggang maaga you better do what is right."

"Yeah. Lets go. Nagtext classmates ko. Wala na kaming prof. Uwi nako?"

"May 1hour pako Leh. Mauna kana. Ingat ka. You can do it!"

"Thankyou Yunanana! Bye."

Gothome! Sarap talaga umuwi. Pagkabihis ko umupo muna ko sa gilid ng kama ko at inisip yung mga sinabi ni Yuna.

Binuksan ko yung laptop ko at nagonline. I search his name and click his profile picture. Hindi na yung girlfriend nya ang nakalagay. Mismong sya na talaga. Break na sila? Baka naman nagaway lang? Kaso sa mga post na para ngang wala na. Habang tinitingnan ko ang picture nya, naramdaman ko na may mainit na bagay ang dumampi sa mata ko.

Tama si Yuna, Si Ralf pa rin talaga ang gusto ko. Di nagbabago.

I decided na mag-out muna. Mamaya nalang. Itetext ko sana si Yuna ng biglang may nagtext.

I click it ng hindi tinitingnan at tsaka ko hinarap sakin. Lumaki ang mata ko sa nakita ko kung sino ang nagtext. S-si-- Totoo ba to? Si R-Ralf?

Agad akong napatayo sa text nyang yun. After ilang months nagtext sya ulit? Anyare? Totoo ba to?

"Hi Leh Kamusta?"

Waaaaaa!!!!! Seriously? Sya to? Agad agad akong nagreply sa kanya.

"Okay naman. Ikaw? Long time no text huh?" Sabi ko. Taray.

"Yeah. Naging busy sa work." He said.

Really? Work? O sa girlfriend busy.

"Ah. I see. Okay. So ngayon hindi na?"

"Hindi na. Magaling ka nabang magguitara? Its been a months nung huli kang nagpaturo." Sabi nya.

Oo nga pala. I can play guitar good. Sa totoo nyan kaya ko na talaga.

"Okay naman Ralf. Better than yesterday" I said.

"Really? Tambay tayo later? If you want, jamming!"

Ako? Pupunta? Kyaaaa! Pero kasi ano diba? Baka may ano ah e. Hays. Baka maging awkward samin. Sakin?

Pero pumayag naman ako. Sabagay, matagal na yun at baka nakalimutan na nya. Gusto ko narin naman syang makita diba? He is the one I want to be with. Pero syempre as a friend lang. Hanggang don lang naman talaga diba? Hanggang don lang kami...

"Osige Ralf. Tambay tayo later."

My heart beats faster. Parang kinakabahan na kinikilig? Ano na kayang itsura nya ngayon? Mas lalo kaya syang gumwapo?

Sana mapansin nya na ako. Sana.

*dub dub* dub dub*