3 μέρες αργότερα.
Μ(αμα): Γλυκιά μου πρεπει να κοιμηθεις.
Ι:Όχι μαμα. Αν δεν βρεθεί ο Calum δεν υπάρχει ύπνος για μενα. Ειδικα αν δεν είναι καλά και ζωντανος.
Μ:Ιωάννα πρεπει να σκεφτείς και τον εαυτό σου λιγακι.,λέει η μαμά μου με υψηλό τόνο.
Ι:Μαμά παρτο χαμπαρι. Δεν με νοιάζει ο εαυτός μου. Αν δεν είναι καλά ο Calum δεν είμαι και γω.
Μ:Ναι αν δεν είναι ο Calum αυτό δεν είμαι και γω. Κοιτά τι σου έχει κανει.
Ι:Δεν το καταλαβαίνεις αλλά ως κολλητός είναι τα παντα για μένα.
Μ:Δεν είναι καν το αγόρι σου για να δικαιολογηθεις.
Ι:Είναι όμως ο κολλητός μου απο τοτε που ήμασταν 5 χρονων.
Μ:Ακούς τι λες; Εχεις χασει τα λογικά σου. Έχουν περάσει 3 μέρες. Μπορεί να μην είναι ζωντανός.
Ι:Μαμά δεν σε αναγνωριζω καθόλου.
Μ:Αρκετά ανεχτηκα για τον Calum. Τώρα τραβά να κοιμηθεις.
Ι:Ως εδώ και μην παρέκει. Δεν θα μου πεις εσύ τι θα κάνω. Δεν είμαι μωρο.
Μ:Αλλά ουτε και ενήλικη.
Και τοτε με γρήγορα βήματα πάω στην εξώπορτα και βγαιμω εξω για να περπατησω και να ηρεμησω.
Μ:Που πας νεαρή μου;
Ι:Οπου θέλω. Να μην σε νοιάζει.
Περπατούσαν χωρίς να ξέρω που πηγαίνω. Δεν είχα συγκεκριμένο προορισμό στο μυαλό μου. Κάποια στιγμη φτανω σε ενα δάσος. Αποφασιζω να μπω εκεί μέσα. Περπατούσαν μέχρι το κεντρο του δάσους. Εκεί θυμάμαι οτι οποτε ήθελε ο Calum να σκεφτεί εκεί πήγαινε. Ηταν ωραία και ήρεμα και ο αέρας καθαρός. Θα μπορούσες να καθίσεις με τις ώρες εδώ. Ξαφνικα άκουσα ενα ξεφυσημα απο την πίσω πλευρα του αιωνοβιου κορμού. Όταν φτάνεις σε αυτό το δέντρο καταλαβαίνεις οτι είσαι στην μέση του δάσους. Τελος πάντων κατευθυνομαι προς την πίσω μεριά του κορμού. Εκεί μόλις βλέπω τι είναι μετα βίας κρατούσα τα δάκρυα. Κατάφερα μονο να ψελισω ενα:
"Calum!"
