Calum's POV
Ναι Calum ηλίθιος Hood,το εσκασες απο το αεροδρόμιο! Επειδή είσαι δειλός για να την ξαναδεις μετα απο 6 μηνες,μιλάει για ακόμα μια φορά το υποσεινηδητο μου και για ακόμα μια φορά έχει δίκιο. Είμαι μαλάκας! Είμαι δειλός για να την ξαναδώ! Αγγιζω την ελαφριά πληγή που μου έκανε ενα κλαδί καθώς έτρεχα να ξεφυγω για να μην με δει κανεις. Κρυβομαι εδώ και 3 μέρες και απορω με τον εαυτό μου πως κατάφερα να αντεξω εδώ. Τα τρόφιμα που έχω αρκούν για αλλη μια μέρα. Όμως μετα θα πεινασω. Αυτό που πάνω είναι σαν απόπειρα αυτοκτονίας. Δεν αντεχω άλλο! Θέλω να νιωσω τα χείλη της,το άγγιγμα της,την αγκαλιά της. Θέλω απλα...αυτήν!! Πολλά ζητάω; Μου έχει λείψει...παρα πολύ! Η φωνη της,το γέλιο της,το χαμόγελο της. Μου έλειψε και να με βρίζει. Τα παντα! Θυμάμαι εκείνη την μέρα σαν χθες που φόρεσε μια μπλούζα μου και ενα μποξερακι μου. Ηταν απίστευτα χαριτωμένη. Ειδικα όταν κόκκινισε. Θυμάμαι ακόμα και εκείνη την μέρα που τα χείλη μου ηταν πολύ κοντά στα δικά της. Ένιωθα την ανάσα της να καίει το προσωπο μου. Με έχει αλλάξει πολυ! Παρα πολύ! Δεν είμαι πριγκηπας! Και ουτε θα γίνω ο πρίγκηπας που ονειρεύεται αυτή! Δεν είμαι ο Nash Grier ή ο Cameron Dallas. Είμαι...απλα εγώ! Και τοτε άκουσα μια φωνη. Αυτή την φωνη που είχα να ακούσω εδώ και 6 μηνες. Την φωνη του κοριτσιού που αγάπησα.
"Calum!"
