Ne zaman istersen mesaj at demiştin. Şuan mesaj atmak istedim. Bundan sonra ne zaman isterim, hatta ister miyim bilinmez.. İçimi döksem, rahatlasam kafi. Ama söylediğim hicbir şeye üzülme tamam mı, alınma, kırılma..
Ben senle hiç bir zaman bitmez sanmıştım. Sen bana göre tanımsızdın ama yinede bazı kelimelerle ifade ederdim. Hislerimiz, hayallerimiz, zevklerimiz, acılarımız, yaşanmışlıklarımız ve daha çok şeyimiz aynıydı. Ruh eşimdin sen. Bunca şey varken neden bitsin ki derdim. Bitebiliyormuş. Hiç aklının ucuna gelmeyecek şeylerle bitebiliyormuş. Bitti. Aslında çok bitti de ben bitirememiştim seni.
Eğer hala eceyi sevdiğini bilseydim, ne olursa olsun ondan vazgeçemediğini bilseydim asla seni svmezdim, sana o gözle bakmazdım. Belki sen eceyi svmediğine cok iyi inandırdın belki de ben öyle görmek istedim. Ama ben senin hala onu sevdiğini Bilemedim. Özür dilerim.
Benimle sadece canımlı konuştuğunu ama benimle çıkmak istemediğini biliyordum. Çünkü senden kilometrelerce uzakta, senede bir kez bulunduğun şehire gelen biriyle çıkmak istemedin. Mesafelerden korktun. Elini tutamadıgın, sarılamadıgın, göremedigin biriyle çıkmak istemedin. Uzaklarda kiminle ne yaptığını bilmediğin biriyle çıkmak istemedin. Bunları anladım ama aptal gibi beni sevmediğini anlamadim. Ama denklem o kadar basittiyki.. İnsan birini severse onu yıllarca görmeden bekleyebilir, onu kıskanır ama güvenir de. Bilir uzaklarda ama erkeklerle konuşmaz konuşsada samimi olmaz, mecburdur. Kaybetmekten deli gibi korkar ama bilir ki sevdiği kişi ondan başkasına bakmaz.
İnsan sevdiğini kaybetmekten korkar Osman. Bu en önemlisi iste. Sen beni kaybetmekten korkmadın ama eceyi kaybetmemek ugruna neler neler yaptın..
Ben bunları yeni farkettim. Sen hayalimdeki adamdın ama hayalindeki kız değildim. farkedemedim.
Bunları şuan farkediyorum. Umutlarım bittikten sonra içimden seni bitirdikten sonra her sey bittikten sonra farkediyorum. Hani derler ya "sevdiğin kişi gözündeki en güzel/yakışıklı insandır. Yaptığı en iğrenç hareketler bile seni ona bağlar ama sevgin biterse onun tüm güzelliği uçar, en güzel hareketleri bile iğrenç gelir." diye. Olay bundan ibaretmiş. Ben içimi öldürdükten sonra anladım aslında hic sevilmediğimi. Benim çirkinliğim hep sevilmediğimden, senin güzelliğin ise seni çok sevdigimdendi.
Evet Osmancan. Artk Osmancan'm degilsin. Ben içimdeki seni öldüremiyeceğimi bildiğimden direk içimi öldürdüm ben. Artık aşk yeşermez, his desen hissedilmez.
Ne kadar da zavallıyım ben değil mi.? Sevdiğim adamların ihanetinden sana sığındım sende ihanet ettin. Onlar yaralı sakat bıraktı ama sen öldürdün. Ben yaralı ve sakat halimle bile yaşamayı çok seviyordum. Çünkü umutlarım vardı. Her şeyin düzeliceğine dair, olacak her güzel şeye rağmen umutlarım vardı. Ben sana demiştim ki "beni ben yapan umutlarım. Umutlarım olmassa ben benlikten çıkarım." ve sen beni öldürdün, beni ben yapan umutlarımı öldürdün. Ne diyebilirdim ki sana. En fazla kusursuz cinayetin için seni tebrik edebilirdim.
"Cinayet sadece bedenen yapılmaz Osmancan. Bazen tıpkı senin yaptığın gibi yapılır. Tek sahip olduğu insan ve umutları elinden alınarakda cinayet işlenir. Tıpkı senin işlediğin cinayet gibi.. Sen bir 'Katilsin' Osmancan. Benim katilimsin Osmancan. Bunu asla unutmaa!"
Ben neşeliydim. Hep gülerdim. Hayat doluydum ve bu özelliğimle herkesin başını döndürürdüm. Herkes beni severdi. En iyi sen bilirsin. Ama ben artık sevimsizim. İticiyim. Neşesizim. Ve ben gülemediğim için, sevilmediğim için çok çirkinim.
Bana yaptığın her açıklama o kadar boş ki. Hangi kelimeler seni haklı çıkartır her anında ilk ve tek sana sığınan birini en zor anında tek bırakışını.?
Hangi kelime seni haklı çıkartır seni koşulsuz sartsız her seye rağmen seven birini seviyorum dye kandırıp baskasına gidisini.? Ve daha buna benzer bir cok seyi..
Seni haklı çıkartacak hic bir kelime yok. Seni bana affettirecek hicbir kelime yok. Ve emin ol içimdeki bu sızıyı anlatacak hicbir kelime yok. Eline bir bıcak al ve o bıcagı acımadan bir cok kez hızla tam sol yanına batır daha sonra ellerinle o deriyi aç ve kalbi cıkart. İşte bu acının bilmem kač katı acı var içimde. Ufak bir kesik bile com fzla acıttırken söyledgm seyin acısını düsn. İste sen o acıdan daha cok acıttın her yaptıgınla. Ben icimde sen varken acıyı severdim. Ama artk bi içim yok ve ben bu acıyı sevmiyorum.
Bana "ben kaybetmem" deme Osman. Ben senin bu hayatta ailenden sonra sahip olabileceğin en değerli kişiydim. Çünkü sen bendeki yerini başkalarında almadın, alamazsın, alamayacaksın.
"SEN BENİ KAYBETTİN OSMAN"
Yokluğumu hisedince canın acıyacak, içini bir pişmanlık kaplıcak. Sonra her giden sana beni hatırlatıcak ama beni hiçbir şey sana getirmeyecek. İşte o zaman o içindeki kocaman boşluğu tek doldurabilecek kişi olduğumu ama asla o bosluğun dolmayacağını anlatacaksın.
Diyeceklerim bundan çok daha fazlası ama yazacak halim yok. Son nefeslerimi veriyorum Osman. Ve artık tükeniyorum. Bitiyorum. Verdiklerinin binbir katını benden aldığın için, yaptıkların için ve işlediğin kusursuz cinayet icin teşekkürler.
Mutluluğum bozulsun istemem ama bunları yazmak zorundaydım.
Kendim için bir şey yapmak zorundaydım.. Üzgünüm. Kırılma. Üzülme. Elveda.
.
