හුළු අත්ත | Complete ✔

13 ☕

එකම ඉරක් යට, එකම හඳක් යට, එකම අහස යට දෙතැනක දෙවිදියක හැඟීම් දෙන හැටි හරි පුදුමයි..

කඳු මුඳුනේ හිරගඬු පිපෙන සීතල එක්ක, එලියේ ඔංචිල්ලාවේ ඉදන්, උණුම උණු කිරි කෝපි කෝප්පයක් තොල ගාන උදෑසනකයි, කොලඹ වාහන සද්ද බද්ද, අහල පහල ගෙවල් වල සද්ද බද්ද එක්ක තාප්ප,බිත්ති වලට කොටුවෙලා පටන් ගන්න උදෑසනකයි තිබ්බේ අහසට පොලව වාගේ වුන හැඟීම් දෙකක්!

සීතල එක්ක වුනත් ඒ කඳු මුඳුනේ දැනුන උණුහුම, මේ කොළඹදී මට දැනුනේ නෑ..
ඒකට කඳු මුදුනේ උදෑසන ගත කරපු ඒ සඟයාත් තදටම බලපෑවා..

සහන්ගෙන් වෙන් වෙලා කොලඹ ඇවිදින් හය මහකට එහා ගත වෙද්දි,
මේ ගෙවිච්ච කාලේ මම ජීවිතේ ගත කරාපු අමාරුම කාල සීමාව කිව්වොත් මම වැරදි නෑ..

ගත කරපු හැම දවසකම මම දින ගැන්නා ආයෙම ඒ තුරුලට යන්න..
කන කෑම කටක් ගානේ මම පැතුවා ඒකාගේ අතින් කවාගන්න ඇත්නම් කියලා..
තනියම මේ විශාල ගෙදර නිදියන්න යන හැම රෑකම නිදි නැතුව අඳුරට හිත සලිත වෙද්දි,
අනේ සහන් මාව තුරුල් කරගනින්කෝ කියලා හිත විලාප දුන්නා..

ඉතින් කෙටියෙන් කීවොත්, පන යන්න ඉන්න ලෙඩෙක් හුස්ම අඳිනවා වගෙයි මම ජීවත් වුනේ.. වේදනාවෙන් හරිම අමාරුවෙන්..

තනිකමට නොසෑහෙන්න ආදරේ කරපු මන් වාගේ කෙනෙක්ම මෙහෙම හිතද්දි වෙලාවකට විහිළුවක් වගේ.. ඒත් ඇත්තනම්,
හිතක් තව හිතක් එක්ක හාද කරන්න ගත්තම තනිකම කියන දේ අමතකම වෙලා යනවා.. අර හාදවෙන හිතට ඇබ්බැහි වෙන්න ගන්නවා.. කලින් ජීවත් වුන හැටි පවා අමතක වෙනවා..

ඉතින් මට වුනෙත් ඕකමයි..!

කොහොම වුනත් ඒ අමාරු කාලෙට තිත තියලා මම ආයෙම හෙට ඒ උණුහුම් පපුවට තුරුල් වෙන්නයි ඉන්නේ.. හරියටම හය මහකට පස්සේ!

ඉතින් මේ ගෙවිච්ච කාලෙ පුරාම මම සහන්ට ලියුම් කඩදහි බර ගානක් යැව්වා.. රට පුරාම තියෙන හෝටල් හොඳ සල්ලිකාරයෝ අල්ලන් විකුණගන්න මම එහෙ මෙහෙ ගිය අතරේ, ඒ හැම තැනකදිව මට මතක් වුන එකම කෙනා සහන් නිසා මම ඒ හැම තැනකදිම ඒකාට මගේ තනිකමේ අදෝනාව ලියලා ඇරියා..