bookshop || calum hood

0.6

Sabahın 7'sinde bölüm atan yazarınızdan saygılar djskdj Hepinize iyi okumalar.

"Ne ?" Duyduklarıma inanmaya çalışırken annem ellerini birbirlerine kenetledi ve bana yaklaştı.

"Bugün sen gittikten hemen sonra olmuş.Neler olduğunu bilmiyorum , durumunun ne olduğunu hiçbir şey bilmiyorum.Sadece gitmek için seni bekledim." Derin bir nefes aldım.Masanın üzerinde duran arabanın anahtarına uzandım.Elime alıp anneme döndüm ve anahtarı ona uzattım.

"Gidelim."

✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖

Arabada oturmuş tırnaklarımı kemirirken içimi bürüyen telaşı yok etmeye çalışıyordum.Hapise girdiğinden beri onun babam olmamasını dilerken şimdi onun için endişe etmem beni bir çıkmaza sürüklüyordu.Sanırım babasının biricik kızı duygularım gün yüzüne çıkıyordu.Hastanenin önüne geldiğimizde hızla arabadan indim.Annemin hızlı adımlarla ilerlediğini gördüğümde peşinden takip ettim.Hastanenin kapısından hızla içeri girdiğimizde annemin ileride duran hapishane görevlisine ilerlediğini gördüm.Görevlinin koluna dokunup bize bakmasını sağladığında kibar bir tonda konuştu.

"David Reyes için mi buradasın ?" Telaşına rağmen bu sakin tonunu korumasına hayran kalmıştım.Görevli onayla başını salladığında annemin konuşmasını beklemeden atladım.

"Biz ailesiyiz , onu görebilir miyiz ?"

"Bunu sormam gerekiyor."deyip beklememizi işaret ettiğinde bizden birkaç adım uzaklaştı.Belinde duran telsizi eline alıp konuştu.Annemin ayağını sabit bir ritimde yere vurduğunu gördüm.Elimi omzuna koydum.Bana baktığında gözlerinin dolmuş olduğunu gördüm.Bu halini gördüğümde konuşmak için yeltendim ama sesimin çıkmasını engelleniyormuş gibi sadece sustum.Dudaklarımı birbirine bastırdım ve boğazımı temizledikten sonra omzundaki elimi sıkılaştırdım.

"Sakin ol.Eminim bir şeyi yoktur."dediğimde hafifçe gülümsedi.Buna karşılık kollarımı bedenine doladım ve sıkıca sarıldım.

"Bu taraftan."dedi görevli.Annemden ayrılıp gösterdiği yöne baktım.Oraya doğru ilerlemeye başladığımızda o da yanımızda ilerlemeye başladı.Üzerinde '213' yazan bir kapıya geldiğimizde durdu.Kapıda duran görevlilere yaklaşıp bir şeyler söyledikten sonra geldi ve geçmemiz için kapıyı açtı.İçeri geçtiğimde odadan gelen kokuyla yüzümü buruşturdum.Hastane kokularından hep nefret etmişimdir.Babamı mavi hastane giysileriyle hastane yatağında yatmış televizyon izlerken gördüm.Bileğinden yatağa bağlanmış kelepçesi olmasaydı sıradan bir hasta gibi gözükebilirdi.Bizi gördüğünde yatağında dikleşmeye çalışmasıyla annem hızla yanına gitti ve elini omzuna koydu.

"David , hayır." dediğinde babam bir süre ona baktı.Annemde duraksayıp ona baktığında diğer elini de omzuna atıp ona sıkıca sarıldı.Buna duygulanmalı mıydım ? Büyük ihtimalle ama içimde yaşadığım duygu karmaşası buna izin vermiyordu.Ellerimi ceplerime sokup sakinmiş gibi davrandım.Babama karşı gardımı bu kadar kolay düşüremezdim.Yatağının yanındaki sandalyeye ilerledim ve oturdum.Annemden ayrılıp bana döndü.

"Ne oldu ?" diye sorduğumda bugün yüzünde gördüğüm morluk haricinde oluşan diğer morluklar ve kaşındaki ufak yara bandı dikkatimi çekmişti.

"Sen gittikten sonra daha önce benden hoşlanmayan birkaç tiple karşılaştım.Beni köşeye sıkıştırdılar ve biraz hırpaladılar.Sonra ise diğeri elindeki bıçakla beni yaraladı."dedi yaralandığı yeri göstererek.Hapishanenin konforlu bir yer olmadığını biliyordum ve bunu o da biliyordu ama bu kadarını hiç hesaba katmamıştım.