5. BÖLÜM

72 3 0
                                    

Kahvemden bir yudum daha alıp elini tuttum dostlar bugünler içindir dedim önce birleşen elimize sonra bana baktı teşekkür ederim annemden ve babamdan sonra kalan son kişi o dedi önemli değil dedim kalktım eee ne zaman bu düğün dediğimde 3 gün sonra dedi yani sonuçta sevgili yerine bir dostunu gotursede olurdu değil mi yukarı çıktı aşağı indiginde altında bir kot ve beyaz bir gömlek vardı bende de forma çok iyi bir uyum içindeyiz adagag
**************************
Ben önce bir kot pantolon ve turuncu bir tişört aldım zaten ihtiyacım vardı ucuzdu odemek için ısrar etsede ödemesine izin vermedim sabahtan beri bir sürü kıyafet denetti bana benden daha merakli alışverişe e sonuçta anneannesini mutlu edeceğiz en sonunda elime geçirdiği şeye göz attım ama çok pahalıydı ona geri verdim son bir kez bende mağazayi dolastim elime kahverengi uzun cok guzel bi elbise vardi fiyatıda öyleydi geri bırakacağım sırada kerem elimden aldı ve kasaya gidip parasini ödedi biraz mahçup olmuştum ama ağzımı actirmadi ayakkabı ci yarına kalmıştı yorulmustum evine giderken be yiyeceğimizi düşündüm eve geldiğimizde mutfağa geçtim sebzeli makarna ve ayran yaptım o duşta ydi makarnayi ve Ayranı masaya koydum yanına bi de not bıraktım afiyet olsun yiyince ara olmedigine emin olayım yazdım ve çıkıp yürümeye başladım yurda geldiğimde yemekhanede yemek yiyip bi arkadaşımdan bugünkü ve dünkü ders notlarını alıp defterime geçirdim onları çalışıp test cozdukten sonra uyumak için yatağıma ilerledim yan tarafıma dönünce Ecem'in yatağının boş olduğunu ve hastanede oldugunu aklıma getirince gözümden yaslar süzülmeye basladi duramiyordum uyumak için kendimi zorladım
**************************
Sabah kalktığımda saat 6 iydi uniformalarimi giydim ve çantami hazırladım dışarı çıkıp otobüsün gelmesini bekledim geldiğinde akbili geçip bekledim geldiğimde odasını bildiğim için direk çıktım uyuyordu yavaşça saçlarını oksadim gözlerimden yaşlar yine süzülmeye başladı gözleri açıldığında elimi saçından çekip gözyaşlarımı sildim bana baktı dik oturup aniden sarıldı bana kesik nefeslerle konuştu kimse.gelmedi.yanima.canim.cok.aciyor.beni.birakma dedi daha sıkı sarılıp yanagindan öptüm saat 7.30 du gitmem lazım akşam gelip çıkışını yaparım dedim ve bir kez daha öpüp kapıya yöneldim el sallayıp çıktım mutluydum hiç olmadığı kadar...

Baş belasıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin