စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U ©

ကျေးဇူးတင်လွှာ

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာရမယ့္အခ်ိန္ တကယ္ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။ အခုဒီဇာတ္လမ္းေလးၿပီးဆံုးသြားေတာ့ အမွတ္တရေတြကို ျပန္ေတြးၿပီးလြမ္းေမာမိတယ္။

လူတစ္ေယာက္ကိုမမုန္းႏိုင္ မေမ့ႏိုင္ျဖစ္ရတဲ့ခံစားခ်က္ကိုသိလာေတာ့ Anemoneက Sad endingမျဖစ္ဖို႔ ပိုေသခ်ာသြားခဲ့တယ္။ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ႏိုင္မယ့္ဇာတ္သိမ္းေနရာမွာ မခြဲမခြာအၿမဲရိွသြားမယ့္ဇာတ္သိမ္းကို ေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ့အတြက္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေက်နပ္မိပါတယ္။ စာဖတ္သူတို႔လည္း ဒီဇာတ္သိမ္းကိုသေဘာက်မယ္လို႔ ေဂ်ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္။

ကိုယ္ပိုင္ဇာတ္လမ္းမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ႏိုင္ေတာ့ေပမဲ့ ေဂ်ေမြးထုတ္ထားတဲ့ဇာတ္ေကာင္ကိုေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေပးႏိုင္ခဲ့ၿပီ။ ဟန္ေနြႏြံမွာအျပစ္မရိွသလို လကၤာသံုလည္းမမွားခဲ့တာမို႔ ႏွစ္ေယာက္ကိုခြဲပစ္ဖို႔မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အျပင္မွာမရိွတဲ့ဇာတ္ေကာင္ဆိုေပမဲ့ သူတို႔လည္းေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႔ထိုက္တန္ပါတယ္။ Anemoneဟာ ဇာတ္လမ္းေအးေအးေလးျဖစ္ၿပီး အခ်စ္ကိုထုတ္မျပတတ္တဲ့လကၤာသံုနဲ႔ အၿမဲတေစအႏိုင္ယူတတ္တဲ့ဟန္ေနြႏြံတို႔ရဲ့ သူတို႔အခ်စ္ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းပံုေဖာ္လာတဲ့ဇာတ္လမ္းေလးပါ။ ေနာက္လာမယ့္ဇာတ္လမ္းမွာလည္း ဘယ္သူကဘယ္လိုအက်င့္စရိုက္ေတြရိွမလဲ ဘယ္လိုအခ်စ္ကိုေဖာ္ျပမလဲဆိုတာ စာဖတ္သူတို႔ေစာင့္ၾကည့္ေပးပါဦး။

ဇာတ္လမ္းကိုနားမလည္မယ့္ စာဖတ္သူအခ်ိဳ႕အတြက္ ဇာတ္လမ္းကိုျပန္ရွင္းျပေပးပါမယ္။ ( လကၤာသံုနဲ႔ ဆူးခက္ဟန္တို႔ေတြ့ေပးရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကို ဆူးခက္ဟန္နဲ႔ေဝသာကီမဂၤလာပြဲကစၿပီး ဆက္စပ္ေတြးမိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ Sweet but Psychoမွာ ဘယ္သူကလုပ္ႀကံခဲ့သလဲဆိုတာ ေဂ်ဇာတ္အိမ္ျမႇဳပ္ထားခဲ့တယ္မဟုတ္လား။ ေဂ်ေရးတဲ့ဇာတ္လမ္းထဲကေလာကမွာ ကလဲ့စားေခ်တာေတြဟာျပင္းထန္ပါတယ္။ ရက္စက္တဲ့ကမ႓ာတစ္ခုကို သီးသန္႔ဖန္တီးထားတာမို႔ jungle lawပံုစံျဖစ္ေနတာ သတိထားမိၾကမွာပါ။ ဒါဆို ဆူးခက္ဟန္က ေသသြားတယ္လို႔ဖံုးကြယ္ရံုနဲ႔ ေဝသာကီဘာလို႔လံုၿခံဳစြာေနရသလဲဆိုတာ ဒီAnemoneမွာ ျပန္ျဖည္ထားပါတယ္။ လုပ္ႀကံတဲ့ရန္သူက ဟန္ေနြႏြံလို ကေလးတစ္ေယာက္သာသာျဖစ္ေနလို႔ ေဝသာကီဆက္မထိခိုက္တာပါ ဟုတ္ပါတယ္။