မနက္ေရာက္ေတာ့ ညကကိစၥေတြေၾကာင့္ေပါက္သြားသည့္ႏႈတ္ခမ္းအား လ်ွာျဖင့္ထိုးရင္း ေရႊဆူးႏွင္းမေက်နပ္သလို ေျခခ်ိတ္ကာထိုင္ေနေလသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္လည္း လက္ကႏႈတ္ခမ္းကိုကိုင္ၾကည့္ေနၿပီး ထိမိသည့္အခါတိုင္းလည္း နာက်င္သြားဟန္ျဖင့္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားခဲ့သည္။ အေရ႔ွတည့္တည့္မွာထိုင္ေနၾကေသာ လကၤာသံုႏွင့္ဟန္ေနြႏြံေၾကာင့္ စိတ္ထဲတြင္ဘဝင္မက်သလို အေနလည္းခက္ရျပန္သည္။
" သဘက္ခါ ပရဝဏ္မွာေဆြးေနြးပြဲတက္ရမယ္လို႔ စာေရာက္လာၿပီ "
" အဖြဲ႔တိုင္းနီးပါးေတာ့ တက္ၾကမယ္ထင္တယ္ "
" အင္း..... ေနစင္းရံ ငါ့ကိုအေၾကာင္းၾကားၿပီးၿပီ "
အေနခက္သည့္စိတ္ေၾကာင့္ စိတ္မပါသလိုျပန္ေျဖၿပီး လက္ကႏႈတ္ခမ္းကိုသြားထိၾကည့္သည္။ ဖ်ဥ္းကနဲနာသြားေသာခံစားခ်က္က ေသြးစို႔သည့္ေနရာကိုထိမိ၍ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ခံစားလိုက္ရသည္။
" ပဏာမေဆြးေနြးတာဆိုေတာ့ လက်ာ္ကိုပဲ လႊတ္ျဖစ္လိမ့္မယ္ "
" နင့္ဘက္ကေရာ ဘယ္သူ႔ကိုကိုယ္စားလွယ္လႊတ္ခ်င္လဲ "
" ငါတို႔အဖြဲ႔က R4ကအျမင့္ဆံုးေလ "
" အင္း ဟုတ္တယ္ေလ "
" ဒီထက္ျမင့္တဲ့R5မွမရိွတာ ပဏာမေရာ ဘာေရာ ငါပဲတက္ရမွာေပါ့ "
ေရႊဆူးႏွင္းေျပာတာလည္းမွန္သည္မို႔ လကၤာသံုေခါင္းညိတ္ျဖစ္သည္။ အဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္အရ အေယာင္ျပလုပ္ငန္းစုတည္ရိွလ်ွင္ ထိုဂိုဏ္းအဖြဲ႔တြင္အျမင့္ဆံုးရာထူးက လကၤာသံုဆက္ခံထားသည့္ အႀကီးအကဲေနရာပင္။ အကယ္၍ အေယာင္ျပလုပ္ငန္းစုမရိွေသာ ဂိုဏ္းအဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔ဆိုလ်ွင္ေတာ့ ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ရာထူးဟာ အႀကီးဆံုးအဆင့္ျဖစ္သည္။ အဖြဲ႔တြင္အနိမ့္ဆံုးအဖြဲ႔သားက R0ျဖစ္ၿပီး အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္သည္R1ကေန လူႀကီးပိုင္းႏွင့္အနီးကပ္ေနရေသာ လက္ေထာက္အဆင့္ကို R2ဟုသတ္မွတ္သည္။ ေဒသခြဲေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လ်ွင္ R3အျဖစ္အဆင့္တက္ၿပီး R4သည္ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ဆိုလ်ွင္ လကၤာသံုဦးေဆာင္ေသာက်ားရိုင္းဂိုဏ္းသည္ R5အဆင့္ရိွေသာဂိုဏ္းႀကီးတစ္ဂိုဏ္းေပ။
" ေဆြးေနြးပြဲက ႏွစ္ကုန္မွဆိုၿပီးေတာ့ ႏွစ္စမွာထလုပ္လိုက္တာပဲ "
ႏႈတ္ခမ္းကိုလက္ျဖင့္ထိကိုင္ရင္း ေရႊဆူးႏွင္းေျပာလိုက္သည္။
" ပဏာမဆိုတဲ့အတိုင္း ျငင္းၾကခံုၾကရင္း ႏွစ္ကုန္ေရာက္လာမွာ "
" နင္ေျပာတာယုတၲိရိွတယ္ "
လကၤာသံုကိုေထာက္ခံလိုက္ၿပီး နဂါးေမာက္ေဖ်ာ္ရည္ေသာက္လိုက္ေသာ ေရႊဆူးႏွင္းမွာ ႏႈတ္ခမ္းအနာကိုထိသြားသျဖင့္ မ်က္ႏွာရႈံ႔မဲ့သြားသည္။ ေဖ်ာ္ရည္ကိုဆက္မေသာက္ေတာ့ဘဲ စားပြဲေပၚအသာျပန္တင္လိုက္ေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္လာသည့္လက္သည္တရားခံေၾကာင့္ လည္ျပန္လွည့္ကာၾကည့္မိသည္။
" ဥကၠ႒ "
အေနာက္မွာက်န္ေနရစ္ေသာ လက္သည္တရားခံကိုၾကည့္ေနသည့္ ေရႊဆူးႏွင္းမ်က္ဝန္းေတြဟာ ဘဝင္မက်ျခင္းေတြေျပးလႊားေနသည္။ အတူဝင္လာေသာလကၤာသံုလက္ေထာက္ကို တလွည့္ျပန္ၾကည့္လိုက္ၿပီး မေက်နပ္ခ်က္ေတြကိုၿမိဳသိပ္ကာ ဟန္ကိုယ္ဖို႔ျပန္ထိုင္လိုက္သည္။ ေရႊဆူးႏွင္းစိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ညကကိစၥအား နည္းနည္းေလးမ်ွပင္မေက်နပ္မိေခ်။
" လက္က်န္ပစၥည္းစာရင္းေတြပါ ဥကၠ႒ "
" အင္း ကုန္ေတြကတဝက္ေတာင္က်န္ေနေသးတာပဲ ေနာက္ထပ္ အဝင္အထြက္လက္မခံဘဲ ခဏေလာက္ၿငိမ္ထားခိုင္းလိုက္ "
စာရင္းစာအုပ္ကိုဆြဲယူၿပီး လကၤာသံုေျပာလိုက္ရင္း သတင္းေရာင္းေနေသာဟန္ေနြႏြံကို တစ္ခ်က္ေလးၾကည့္လိုက္သည္။ ဟန္ေနြႏြံလည္း အလုပ္လုပ္ေနရင္းကေန လကၤာသံုကိုျပန္ေမာ့ၾကည့္လာၿပီး တစ္ခုခုလိုအပ္သလားဟူသည့္အၾကည့္ေလးႏွင့္ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးၾကည့္ေနသည္။ ထိုအခါ လကၤာသံုမွာ ၿပံဳးျပျခင္းျဖင့္အၾကည့္ေလးလႊဲလိုက္ၿပီး လက္ထဲကစာရင္းစာအုပ္ကို ေသြးပန္းနီလက္ထဲျပန္ေပးရင္း အလုပ္ကိစၥဆက္ေျပာေခ်သည္။
" ေနာက္ထပ္အမိန္႔မေပးမခ်င္း တရားမဝင္ေရာင္းဝယ္တာ ရပ္ဆိုင္းထားတယ္လို႔ အသိေပးထား "
" ဟုတ္ကဲ့ ဥကၠ႒ "
" စိုက္ခင္းေတြကေရာ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ "
" အဲဒီဘက္ကို ရွင္းလင္းထားရင္ပိုေကာင္းမယ္ အာရံုစိုက္ရတာမျဖစ္ခ်င္ဘူး "
" နားလည္ပါၿပီ ေသြးစီစဥ္လိုက္ပါမယ္ ဥကၠ႒ "
လကၤာသံုအားဦးၫြတ္လိုက္ေသာ ေသြးပန္းနီတစ္ေယာက္ လက္ဝယ္ရရိွေသာအမိန္႔ကို ခ်က္ခ်င္းေဆာင္ရြက္ဖို႔ရာ ထိုေနရာကေနေခတၲထြက္သြားေလသည္။ လက်ာ္ရွင္တစ္ေယာက္သာ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ရပ္က်န္ေနၿပီး ေရႊဆူးႏွင္းေနာက္ေက်ာကို ေတြေတြေဝေဝေငးၾကည့္ေနသည္။ ဝင္မပါသင့္ေသာကိစၥျဖစ္ေန၍ ဟန္ေနြႏြံမွာလွမ္းျမင္ေသာ္လည္း မဆိုင္သလိုမသိသလိုသာေနေပးျဖစ္သည္။
ေသြးပန္းနီထြက္သြားသည္ႏွင့္ လကၤာသံုတစ္ေယာက္ ေရႊဆူးႏွင္းဘက္သို႔လွည့္လာၿပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းကလက်ာ္ရွင္ကိုလည္း တလွည့္ျပန္ၾကည့္ရင္း အနားလာဖို႔အခ်က္ျပလိုက္သည္။ အမိန္႔မလြန္ဆန္ႏိုင္ေသာလက်ာ္ရွင္မွာ မ်က္လႊာကိုခ်လိုက္ရင္း ဘယ္ဘက္ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွဒဏ္ရာေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းကိုတင္းတင္းေစ့ကာ အနားသို႔ေရာက္လာခဲ့သည္။
" လက်ာ္ ဟိုမွာသြားထိုင္လိုက္ "
" ဥကၠ႒ "
လကၤာသံုလက္ၫြန္ျပလိုက္ေသာေနရာကို လက်ာ္ရွင္အလန္႔တၾကားျဖစ္ၿပီး ျငင္းဆန္လိုေသာအၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ အမိန္႔ေပးေနသည့္သူဟာ သူ႔အႀကီးအကဲသာလ်ွင္ျဖစ္၍ လက်ာ္ရွင္မလြန္ဆန္ႏိုင္ဘဲ ၫြန္ျပေသာေနရာတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္ရသည္။ ေရႊဆူးႏွင္းကေတာ့ ေဘးတြင္လာထိုင္ေသာ လက်ာ္ရွင္အားၾကည့္ကာ ေက်နပ္သလိုအၿပံဳးမ်ိဳးျဖစ္သြားသည္။
" နင့္ကိုဘာမွမစြက္ဖက္ခ်င္ေပမဲ့ အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သူ႔ကိုငဲ့ၾကည့္ရမယ့္တာဝန္ရိွလို႔ တစ္ခုသတိေပးခ်င္တယ္ ဆူးႏွင္း..... "
ေရႊဆူးႏွင္းမ်က္ခံုးတြန္႔ခ်ိဳးၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေပၚကအနာကို လ်ွာျဖင့္ထိုးသပ္လိုက္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာတစ္ႏွစ္ေက်ာ္ကတည္းက လက်ာ္ရွင္အေပၚထားေသာစိတ္ကို လကၤာသံုသေဘာမေတြ့တာ ေရႊဆူးႏွင္းသိသည္။ ဤတစ္ႀကိမ္တြင္လည္း အရာအားလံုးေရႊဆူးႏွင္းမွားတာမို႔ လကၤာသံုအျပစ္တင္သမ်ွကို ေခါင္းငံု႔ခံရဦးမည္ပင္။
" လက်ာ္က လက္ရိွမွာေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေနၿပီ သူ႔ကိုလူေလးစားဖို႔လိုတယ္ "
မည္သို႔မည္ပံုဇာတ္လမ္းျဖစ္သည္ကို လကၤာသံုစိတ္မဝင္စားေသာ္လည္း လွည့္စားျခင္းႏွင့္ပတ္သက္လ်ွင္ ဝင္ေျပာသင့္သည္လို႔ထင္သည္။ အလားတူပင္ လူအမ်ားမေလးစားေစမည့္ ပံုစံအေနအထားျဖစ္ေအာင္ ေရႊဆူးႏွင္းဘက္ကလုပ္ေဆာင္ထားလ်ွင္လည္း လကၤာသံုဝင္ေျပာရမည့္အေနအထားဆို ဝင္ေျပာရေပမည္။
" အျမင္မသင့္တာေတြ ျဖစ္ေနလို႔မရဘူးဆူးႏွင္း "
" အခုပံုစံက ဘယ္လိုအျမင္မေတာ္လဲ နင္လည္းနားလည္တယ္မဟုတ္လား "
လကၤာသံုေလသံေအးေအးေလးပင္ ေရႊဆူးႏွင္းကိုေျပာေနသည္။ အၿပံဳးမေလ်ာ့ေသာမ်က္ႏွာေလးႏွင့္ ေရႊဆူးႏွင္းကေတာ့ လက်ာ္ရွင္မ်က္ႏွာကိုၾကည့္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ လကၤာသံုကိုၾကည့္လာၿပီး ေရႊဆူးႏွင္းသေဘာက်စြာၿပံဳးရင္း ဟန္ေနြႏြံဆီအၾကည့္ေရာက္သြားသည္။
" ငါ လက်ာ္ကိုရဖို႔ ဟန္ေနြႏြံဆီမွာသင္တန္းတက္ရမလား..... လကၤာ "
မဆီမဆိုင္စကားဝိုင္းထဲပါလာ၍ ဟန္ေနြႏြံမွာ အံ့အားသင့္စြာေခါင္းေထာင္သြားသည္။ လကၤာသံုေဘးမွာ အလုပ္လုပ္ေနမိတာက စကားဝိုင္းထဲဆြဲသြင္းခံရသည့္ အေၾကာင္းအရင္းျဖစ္သြားခဲ့တာလား။ အမွန္တကယ္ဆို ထိုကိစၥမွာ ဟန္ေနြႏြံစကားတစ္ခြန္းပင္ ဝင္ၿပီးမေျပာဆိုမိေသးဘဲ အလုပ္ကိုသာအာရံုစိုက္မိေနတာပင္။
" ဆူးႏွင္း "
" အင္း နင္အျပစ္တင္ခ်င္တာမဟုတ္လား တင္လိုက္ "
" အျပစ္တင္ၿပီးရင္ေတာ့ လက်ာ္ကို ငါရေအာင္ယူလို႔ရမလား "
မထင္မွတ္ေသာစကားေၾကာင့္ ေခါင္းငံု႔ေနေသာလက်ာ္ရွင္မွာ အထိတ္တလန္႔ျဖင့္ ေရႊဆူးႏွင္းကိုၾကည့္လိုက္ေလသည္။ မည္သို႔မ်ွပတ္သက္ျခင္းမရိွဘဲ ထိုစကားလံုးကို အႀကီးအကဲျဖစ္သူေရ႔ွမွာေျပာလိုက္၍ လက်ာ္ရွင္ေၾကာက္မိသလို သိမ္ငယ္စိတ္လည္းဝင္မိသည္။ အျပစ္သားမဟုတ္ပါဘဲ အျပစ္ေပးသမ်ွကိုခံစားရင္း ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္လိမ္ညာရသည္ကို လက်ာ္ရွင္ဝမ္းနည္းလာသည္။
" ဥကၠ႒ ~ "
ငိုရိႈက္သံထြက္ေနေသာ တုန္ရီေနသည့္စကားသံေလးကို လက်ာ္ရွင္ႀကိဳးစားအစျပဳလိုက္သည္။
" ညက လက်ာ္နဲ႔ မမေလးဆူးႏွင္း ~ ဘာမွ ~~ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ပါဘူး "
ေရႊဆူးႏွင္းကို ပထမဆံုးေစ့ေစ့ၾကည့္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ေျပာလာေသာစကားတို႔သည္လည္း ငိုရိႈက္သံစြက္ေနခဲ့ေလသည္။ တိတ္ဆိတ္ေနေသာဟန္ေနြႏြံပင္ လက်ာ္ရွင္၏မျမင္ဖူးေသာပံုစံေၾကာင့္ ဆြံ႔အၿငိမ္သက္စြာၾကည့္ေနမိသည္။ တပည့္လက္သားေတြကိုအထိမခံေသာ အႀကီးအကဲျဖစ္သူလကၤာသံုကေတာ့ ထိုအေျခအေနေၾကာင့္ ေရႊဆူးႏွင္းကိုအၾကည့္စူးစူးျဖင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ တိတ္ဆိတ္ျခင္းက ဝန္ခံျခင္းဆိုေသာစကားအတိုင္း ေရႊဆူးႏွင္းကေတာ့ အၾကည့္ျဖင့္ဝန္ခံေနသည္။
" ႏြံ..... လက်ာ္ကိုေခၚသြားလို႔ရမလား ကိုယ္ဆူးႏွင္းနဲ႔ႏွစ္ေယာက္တည္းစကားေျပာခ်င္လို႔ "
" ဟင္ အင္းအင္း ရတယ္ေနာ္ဟန္နီ..... မလက်ာ္ ႏြံနဲ႔အျပင္လိုက္ခဲ့ေနာ္ "
ဟန္ေနြႏြံလည္း အူေၾကာင္ေၾကာင္ေလးျဖစ္ကာ ဘယ္ေနရာသြားရမွန္းမသိ၍ အိမ္ျပင္တြင္ခဏေရွာင္ေနဖို႔သာစဥ္းစားမိသည္။ အမိန္႔တစ္ခုကိုသာသိေသာ လက်ာ္ရွင္မွာလည္း ေခါင္းကိုသာငံု႔ထားေနၿပီး အိမ္ထဲကေနေရွာင္ထြက္ကာ ဟန္ေနြႏြံႏွင့္အတူ အျပင္မွာရပ္ေစာင့္ေနဖို႔ထြက္သြားခဲ့သည္။ ယခုတြင္ေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ေနေသာ လကၤာသံုႏွင့္ ေရႊဆူးႏွင္းသာ ဧည့္ခန္းက်ယ္တြင္ရိွေလေတာ့သည္။
" လက်ာ္ရွင္ကို ဘယ္လိုသေဘာထားလဲ ဆူးႏွင္း "
ခပ္ရွင္းရွင္းစကားတစ္ခြန္းကို ေရႊဆူးႏွင္းႏႈတ္ဆိတ္ကာၾကည့္ေနသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ခဲရာခဲဆစ္ရထားေသာအေျဖကို စကားလံုးအျဖစ္အသက္သြင္းဖို႔ ေတြေတြေဝေဝႏႈတ္ဟလာသည္။ စကားလံုးေတြဟာ မလိမ္ညာတတ္ေၾကာင္းကို လကၤာသံုခံစားမိေစဖို႔ေမ်ွာ္လင့္ရင္း ေရႊဆူးႏွင္းဖြင့္ဟလိုက္သည္က။
" ယံုၾကည္ဖို႔မေမ်ွာ္လင့္ေပမဲ့ ငါ လက်ာ္ကို..... "
.............................................................
စံအိမ္ထဲတြင္ လကၤာသံုႏွင့္ ေရႊဆူးႏွင္းတို႔စကားေျပာၿပီးေတာ့ သိပ္ပင္မၾကာလိုက္ေသာအခ်ိန္မွာ အျပင္သို႔အတူထြက္လာၾကသည္။ ႏွင္းဆီေဖ်ာ့ေရာင္ ေရႊေရာင္ဆံႏြယ္ေတြအား လက္ျဖင့္သပ္တင္ကာ ဟန္ေနြႏြံကိုၾကည့္လာေသာ ေရႊဆူးႏွင္းမ်က္ဝန္းေတြဟာ တစံုတစ္ေယာက္ကိုရွာေဖြလိုေနသည္။ ေရႊဆူးႏွင္းရွာေဖြေနေသာ ထိုတစံုတစ္ေယာက္က လြန္ခဲ့ေသာမိနစ္ပိုင္းကမွ ေသြးပန္းနီႏွင့္အတူထြက္သြားသည္ကိုသိလ်ွင္ တံု႔ျပန္ခ်က္ေတျြပင္းထန္ႏိုင္ေလာက္သည္။
" ဟန္နီ..... မဆူးႏွင္းနဲ႔စကားေျပာၿပီးၿပီလား "
လကၤာသံုေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
" လက်ာ္ေရာ ? "
" မလက်ာ္လား မေသြးပန္းနဲ႔အျပင္သြားတယ္ "
" အင္း..... "
ေခါင္းရႈပ္စရာေတြမ်ားေနေသာ အမ်ိဳးသမီးေလးကို ဟန္ေနြႏြံၾကည့္ရင္း အနားသို႔တိုးသြားလိုက္သည္။ လက္ဖဝါးေလးကိုဖြဖြေလးကိုင္ၿပီး စိတ္ပင္ပန္းေနေသာမ်က္ႏွာေလးကို ကရုဏာသက္စြာၾကည့္မိသည္။ အရာရာကိုပခံုးေပၚထမ္းပိုးထားရေသာခံစားခ်က္က ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲဆိုတာကို ဆက္ခံသူျဖစ္လာသည့္ဟန္ေနြႏြံလည္း စာနာခံစားတတ္လာခဲ့သည္။ ရိွသမ်ွေသာတာဝန္ေတြဟာ လူတစ္ေယာက္တည္းကိုသာ ဦးတည္ေခါင္းခံေစရသည့္အခါမွာ ထုတ္မေျပာျပေပမဲ့ စိတ္ပင္ပန္းရမွာေသခ်ာသည္။
ထိုေၾကာင့္လည္း ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးအေပၚမွာ တျဖည္းျဖည္းစာနာနားလည္လာရင္း အခ်စ္ေတြတိုးကာေျပာင္းလဲလာသည္။ ပင္ပန္းေနသည္ကို ပင္ပန္းေနသည္လို႔ဖြင့္မေျပာဘဲ သန္မာခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း အရာအားလံုးကိုထမ္းပိုးထားေသာအမ်ိဳးသမီးေလးကို ဟန္ေနြႏြံအလြန္သနားမိသည္။ ယခုေလ်ွာက္ေနေသာလမ္းမွာ ေဆြးေနြးမႈဆိုေသာေနာက္မွာ အဆိုးေတြလည္းျဖစ္လာႏိုင္သည္ကို ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးမသိဘဲမရိွသလို ေတြးပူေနလိမ့္မည္ဆိုတာလည္းတပ္အပ္သိေနသည္။
" မဆူးႏွင္း အိမ္ျပန္ၿပီထင္တယ္ "
ထြက္သြားေသာအျဖဴေရာင္SVJကို ဟန္ေနြႏြံလွမ္းၾကည့္ရင္းေျပာလိုက္သည္။
" ႏြံရဲ့အမ်ိဳးသမီးေလး စိတ္ပင္ပန္းသြားရၿပီ..... ႏြံဖက္ထားေပးမယ္ လာ "
တစ္ေယာက္တည္းေျပာ တစ္ေယာက္တည္းလႈပ္ရွားကာ လွလွပပေလးၿပံဳးၿပီးၾကည့္ေနေသာ ဟန္ေနြႏြံသိပ္ခ်စ္ရသည့္အမ်ိဳးသမီးေလးအား ရင္ခြင္ထဲသို႔ေရာက္ေအာင္ေပြ့ဖက္ထားမိသည္။ ပင္ပန္းသမ်ွကိုေလ်ွာ့ခ်လိုက္ေသာ သက္ျပင္းခ်သံတိုးတိုးေလးကို ၾကားလိုက္ရသည့္အခါမွာ ဖက္ထားေသာလက္ေလးကိုပိုတိုးလို႔ ၾကင္နာစြာေပြ့ဖက္ထားျဖစ္သည္။ အေနတည္ေသာအမ်ိဳးသမီးေလးဟာ ဟန္ေနြႏြံပခံုးထက္မွာေခါင္းေလးမွီတင္ရင္း လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးေပြ့ဖက္လာသည္။
" ကိုယ္ဒါေတြအားလံုးၿပီးရင္ တကယ္အနားယူေတာ့မယ္ ပင္ပန္းေနၿပီ "
ဖြင့္မဟခဲ့ဖူးေသာစကားတစ္ခြန္းကို လကၤာသံုဖြင့္ေျပာလာၿပီး ဟန္ေနြႏြံခါးကိုလက္ေလးယွက္ကာဖက္ထားမိသည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက မရပ္မနားတိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ရသူမို႔ ဤအေမွာင္ေလာကႀကီးကို စိတ္ကုန္ေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ သာမန္လူေတြလို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးရွင္သန္ရင္း ခ်စ္ရေသာသူႏွင့္ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနထိုင္ခြင့္ေလးကို လကၤာသံုအမွန္တကယ္လိုလားေနခဲ့သည္။
" ကိုယ္မလိုခ်င္ခဲ့တဲ့ဘဝအတြက္ ကိုယ္သက္တမ္းတဝက္ေလာက္ျဖတ္သန္းခဲ့ရၿပီးၿပီ ကိုယ္ပင္ပန္းတယ္ႏြံ..... "
" ဟန္နီရယ္..... "
မခ်ိတင္ကဲေလးသာ ဟန္ေနြႏြံေရရြတ္မိေတာ့သည္။
" ေသျခင္းကအခုခ်ိန္ထိ ဝိုင္းေနေသးတာကို ကိုယ္သိေနတယ္..... တာဝန္ေတြကို လႊတ္ခ်ဖို႔မရဲေသးဘူး လက္နက္ကိုင္တစ္ေယာက္ရဲ့ အတၲပဲထင္ပါတယ္ "
" မဟုတ္တာဟန္နီရယ္..... ဒါက အတၲဆိုရင္ ႏြံအျမင္ေတာ့မွန္ကန္တဲ့အတၲပဲ "
" မမွန္ကန္တဲ့အတၲပါ ႏြံ..... ကိုယ့္အေဖေျပာခဲ့တယ္ လက္ထဲေသနတ္ကိုင္ဖူးတဲ့သူဟာ လက္ထဲကေသနတ္ကို မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ေတာ့ေအာင္စြဲလမ္းသြားတတ္တယ္ "
" အဲဒီလူကလည္း သူမစြန္႔လႊတ္ႏိုင္တဲ့အရာနဲ႔ပဲ ေသဆံုးရတယ္ဆိုတာ..... ကိုယ္လည္း စြန္႔လႊတ္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္း ေတြေဝေနမိတယ္ "
" ဟန္နီကေတြေဝတာမွမဟုတ္တာ မကာကြယ္ႏိုင္မွာစိုးေနတာေလ..... ဒါကေတြေဝတာမဟုတ္ဘူး "
ဟန္ေနြႏြံထံကႏွစ္သိမ့္စကားေၾကာင့္ လကၤာသံုၿပံဳးလိုက္မိသည္။ ေနြးေထြးေသာရင္ခြင္ထဲမွာ အၾကင္နာေတြရရိျွခင္းက အမွန္တကယ္ၾကည္ႏူးစရာေပ။ ပင္ပန္းရသမ်ွေတြကလည္း ထိုအခိုက္အတန္႔မွာ အကုန္ယူပစ္သလိုေပ်ာက္သြားခဲ့သည္။
" ဒါလည္း ေတြေဝျခင္းတစ္မ်ိဳးပါပဲ ႏြံ "
ရင္ခြင္ထဲကေနထြက္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အၾကည့္ခ်င္းဆံုကာ လကၤာသံုေျပာလိုက္သည္။
" ကိုယ့္ဆီကိုသာ ႏြံမေရာက္လာခဲ့ရင္..... ကလဲ့စားလာမေခ်ခဲ့ရင္ ကိုယ္လက္နက္စြန္႔ဖို႔ေတြးမိဦးမွာမဟုတ္ဘူး "
" ႏြံကေလ ဟန္နီကို ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔မဆိုခ်စ္ႏိုင္တယ္ သိလား..... ဟန္နီအနားမွာေနရဖို႔ဆို ဘယ္လိုပံုစံမဆို ႏြံေျပာင္းလဲႏိုင္တယ္ "
ဟန္ေနြႏြံအေျပာေလးေၾကာင့္ လကၤာသံုရယ္မိသည္။
" ဘာရယ္တာလဲ..... ႏြံတကယ္ေျပာေနတာ "
" ကိုယ္ယံုပါတယ္ "
" ယံုတဲ့ပံုစံႀကီးကလည္း မယံုတဲ့ပံုစံႀကီးေနာ္..... "
ထိုသို႔ရန္ေတြ့ခံရေသာအခါမွာ လကၤာသံုပိုရယ္လိုက္မိခဲ့ၿပီး ေလးလံေနသည့္ခံစားခ်က္ေတြက လႊတ္ခ်လိုက္သလိုမ်ိဳးေပါ့ပါးသြားသည္။
" ဟန္နီရယ္လိုက္ရင္ တကယ္ေခ်ာတာပဲ..... "
အခ်စ္ေတျြပည့္ေနသည့္မ်က္ဝန္းေလးကို လကၤာသံုရယ္ေနရာကေန ၿပံဳးၿပီးၾကည့္လိုက္မိသည္။ အၿမဲတေစ ခ်ီးမႊမ္းေနက်စကားလံုးေတြကို ဟန္ေနြႏြံဆီကေန လကၤာသံုမွာၾကားမိရတိုင္း ရွက္သလိုေလးျဖစ္ေနရစၿမဲ။ ႏွလံုးသားေလးကလည္း တသိမ့္သိမ့္လႈပ္ရွားကာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးလိုရွက္ေနမိၿမဲေပ။
" ႏြံအမ်ိဳးသမီးေလးမို႔ ခ်ီးမႊမ္းတာမဟုတ္ဘူး..... ဟန္နီတကယ္ေခ်ာတယ္ "
" ဟန္နီငယ္ငယ္တုန္းကဆို ပိုၿပီးေခ်ာမွာပဲ ဒါမွမဟုတ္..... ခ်စ္စရာေကာင္းေနမွာလား ? သိခ်င္လိုက္တာ "
" ကိုယ္အခုအသက္ႀကီးသြားၿပီလို႔ သြယ္ဝိုက္ၿပီးေျပာေနတာလား "
" အယ္ "
" အေျပာင္းအလဲျမန္တယ္ေနာ္ "
" အယ္ "
ငယ္ငယ္ကပံုစံေလးသိခ်င္လို႔ ေျပာလိုက္မိကာမွ စြပ္စြဲခ်က္ေတြတန္းစီလာ၍ ဟန္ေနြႏြံမွာပါးစပ္ေလးဟကာ အယ္ဟုသာေျပာႏိုင္သည္။ ရုပ္တည္ျဖင့္ေျပာေနေသာ လကၤာသံုမ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ၿပီး ဟန္ေနြႏြံမွာအသည္းယားကာ အၾကင္နာေတြပိုေနၿပီးရင္းပိုေနမိသည္။
" လက္ထပ္ထားတာ တစ္ႏွစ္ပဲရိွေသးတယ္ အသံေတြေျပာင္းလဲေနၿပီ "
" အယ္ "
နဖူးေလးကိုလက္ညိုးေလးျဖင့္တြန္းထိုးၿပီး စံအိမ္ထဲဝင္သြားေသာအမ်ိဳးသမီးေလးကို ဟန္ေနြႏြံမွာလိုက္ၾကည့္ရင္း အူေတြအသည္းေတြယားယံလာသည္။ ရုပ္တည္ျဖင့္ေျပာလိုက္ေသာစကားေလးေတြက အလြန္ခ်စ္စရာေကာင္းေနသည္မွန္း ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးသိမွသိပါေလစလို႔ေတြးရင္း အေနာက္ကေနအမီအေျပးလိုက္မိသည္။ ၿပီးျပည့္စံုေသာအမ်ိဳးသမီးေလး၏ေနာက္ေက်ာေလးကို အမီလိုက္ကာေျပးဖက္လိုက္ၿပီး ေခါင္းေလးျဖင့္တိုးေဝ့ရင္း ဟန္ေနြႏြံသေဘာတက်ၿပံဳးေနျဖစ္သည္။
" ခ်စ္လိုက္တာ ႏြံအမ်ိဳးသမီးေလးရယ္..... "
ေက်ာေပးထားေသာလကၤာသံုမွာ ထိုေကာင္မေလး၏ ခြၽဲႏြဲ႔သံေလးကိုနားေထာင္ရင္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္ေအာင္လွည့္လာသည္။ စိတ္ပင္ပန္းမႈေတြကိုေမ့ေပ်ာက္ေစၿပီး လူတစ္ေယာက္၏ရွင္သန္မႈအစစ္အမွန္ကို ထိုေကာင္မေလးေၾကာင့္ လကၤာသံုခံစားတတ္ခဲ့သည္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၲာဆိုတာ ျဖဴသလားမည္းသလားမသိေပမဲ့ လကၤာသံုခံစားမိသည့္ခ်စ္ျခင္းေမတၲာက ဟန္ေနြႏြံလို႔သာအဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုမည္။
" ကိုယ္ကပိုခ်စ္ပါတယ္ ႏြံ "
လကၤာသံုမ်က္ႏွာေလးကို ဟန္ေနြႏြံၾကင္နာစြာၾကည့္ေနသည္။
" ေသခ်ာေျပာမျပတတ္ေပမဲ့ ကိုယ့္ဘဝထဲကိုဝင္လာေပးလို႔ ႏြံကိုတကယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..... ပန္းရနံ႔ေတြေသခ်ာခံစားတတ္ၿပီး ေနေရာင္ျခည္ကလွပတာေတြ ကိုယ္သိလာခဲ့ၿပီ "
" ဟန္နီ..... "
" အဲဒါေတြက ႏြံေၾကာင့္ပါပဲ "
" ရွင္တကယ္ လူကိုပိုခ်စ္ေအာင္ေႁခြေနတာပဲ..... စိတ္လႈပ္ရွားသြားရၿပီ "
ထိုသို႔ေျပာလိုက္လ်ွင္ လကၤာသံုမွာအရွက္ေျပေလးရယ္ကာ ဟန္ေနြႏြံနဖူးကို လက္ညိုးျဖင့္တြန္းထိုးလိုက္သည္။ မနာေသာ္လည္း နာခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေသာဟန္ေနြႏြံက အမွန္တကယ္စိတ္ပူသြားေသာမ်က္ဝန္းေလးကိုၾကည့္ကာ ႏႈတ္ခမ္းကိုဖ်တ္ကနဲအနမ္းေႁခြေလသည္။ ထိုေတာ့မွ အညာမိသြားသည္ကိုသိလိုက္ေသာ လကၤာသံုမွာ သေဘာတက်ေလးၿပံဳးေနေသာဟန္ေနြႏြံကို ခပ္ေငးေငးေလးၾကည့္ရင္း ၿပံဳးေယာင္သန္းသြားမိသည္။
" ရွင္ေနာ္ ဒီအၿပံဳးေတြနဲ႔သတ္မေနနဲ႔..... ေျပာပါဦး မဆူးႏွင္းနဲ႔ဘာေတြေျပာေနတာလဲ လူကိုေရွာင္ခိုင္းထားၿပီးေတာ့ေလ "
ပါးႏွစ္ဖက္ကိုလက္ေလးျဖင့္ မနာေအာင္ၫွစ္ထားေသာသူကို လကၤာသံုၿပံဳးၿပံဳးေလးၾကည့္ေနသည္။ သဝန္တိုျခင္းအရိပ္အေငြ့ပါးပါးေလးက ဟန္ေနြႏြံမ်က္ႏွာမွာေပၚလြင္ေနသည့္အခါ ႏွလံုးသားေလးကေက်နပ္ကာၾကည္ႏူးမိသည္။ မဖံုးကြယ္ႏိုင္ေသာအၿပံဳးေတြလည္း လကၤာသံုမ်က္ႏွာမွာထင္ဟပ္ရင္း သဝန္တိုေနေသာဟန္ေနြႏြံကို ၿပံဳးၿပံဳးေလးၾကည့္လိုက္သည္။
" ၾကည့္ေနာ္ မေျဖဘဲၿပံဳးစိစိလုပ္ေနတာ ဘာလဲ..... ဟန္နီေနာ္ "
" လက်ာ္နဲ႔ကိစၥေျပာျဖစ္တာပါ "
" သိသားပဲ "
ပါးႏွစ္ဖက္ကိုၫွစ္ထားသည့္လက္က အနည္းငယ္ခါရမ္းရင္း လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီးေတာ့ အျမင္ကတ္ဟန္ျဖင့္ ဟန္ေနြႏြံၾကည့္ေနသည္။
" ကိုယ့္ကိုစိတ္မခ်လို႔လား "
" ေဒၚလကၤာသံုသိရင္ၿပီးတာပဲ..... ၾကာေလ ပိုၿပီးေခ်ာလာတာအျမင္ကတ္စရာပဲ "
ဟန္ေနြႏြံထိုသို႔ေျပာရင္း မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးလိုက္သည္။ လကၤာသံုကေတာ့ ထိုအေျခအေနကိုသေဘာက်စြာ ၿပံဳးရယ္ၿပီးၾကည့္ေနေလသည္။
" မဆူးႏွင္းကဘာေျပာလိုက္လဲ ဟုတ္တယ္လို႔ဝန္ခံလား..... "
လကၤာသံု ဟန္ေနြႏြံေမးသည္ကို ေခါင္းခါျပသည္။
" ဟန္နီက ဘာကိုေခါင္းခါျပတာလဲ..... မဆူးႏွင္းနဲ႔မလက်ာ္ရဲ့ ညကကိစၥကိုလား ဘာမွမပတ္သက္တာကိုလား "
" ႏွစ္ခုလံုးပဲ "
" ေၾသာ္..... ဒါဆို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ဘာေတြလဲ ? နမ္းလည္းနမ္းတယ္ ဘာမွလည္းမခံစားမိၾကဘူးလား "
" ကိုယ္မသိဘူး ဆူးႏွင္းဖံုးကြယ္တာလည္းျဖစ္ႏိုင္တာပဲ မေျဖခ်င္တာဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ "
စကားေျပာရင္း ဟန္ေနြႏြံလက္ကိုဆြဲကာ ဧည့္ခန္းဘက္သို႔လကၤာသံုေလ်ွာက္လာသည္။ ႏွစ္ေယာက္အတူဆိုဖာတြင္ထိုင္ၿပီး ေျခေထာက္ေလးကိုခ်ိတ္ကာ ေရႊဆူးႏွင္းတို႔ကိစၥကို လကၤာသံုစကားျပန္ဆက္သည္။
" အေပ်ာ္သက္သက္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ဆူးႏွင္းနဲ႔စကားေသခ်ာေျပာရလိမ့္မယ္..... လက်ာ္လည္းလူတစ္ေယာက္ပဲ သူ႔မွာခံစားခ်က္ရိွေနႏိုင္တယ္ "
" ဟုတ္တယ္ေနာ္ မလက်ာ္က လက္မပါတဲ့သူလိုပဲ..... မဆူးႏွင္းကို ဘာမျွပန္မလုပ္ဘူး "
..........................................................
KAMU SEDANG MEMBACA
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U ©
Romansaလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
