İnsanların sadece filmlerde olur dediği şeyler aslında sadece gerçekte olurmuş. İnsanlar bunları yaşar ve işin içine birazda kurgu koyarak bizim önümüze sürerlermiş. Bu yemek artık o kadar çok ısıtılıp önümüze koyulurmuş ki bıkmak yerine alışırmışız. Artık böyle bir şey olmaz, sadece filmlerde olur düşüncesi bize o kadar çok işlemiş olurmuş ki gerçekte olduğunu duyduğumuzda, yok lan diye içimizden geçirir, bi şaşkınlık içinde kendi kendimize düşünmeye kalkışırmışız. "Yalan la bu, film gibi" der, inanmakta zorlanır, hâlâ film gibi hissetmeye devam edermişiz. Ben bunları tam anlamıyla yeni tattım. Güzel bir hissiyatı vardı. Hoşuma gitti ama bir o kadar da değişikti. İnsan diyorum, insan. İnsan bazen müzikleri de sözsüz dinleyebilmeli. Cahit Berkay'ın film müzikleri mesela! Müziği dinleyip, filmdeki hüznü, neşeyi, kederi, bütün herşeyi hissetmeli. Hissetmeli ki anlayabilsin bazı şeyleri.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Spontane Vizör
AcakAklıma gelipte kaçan bazı şeyler vardı. Arada onları yakalayabiliyorum. İşte o zaman yazmak istiyor canım. Aslında her zaman yazmak istiyor canım. Ama bir türlü o sihirli başlangıç gelmiyor.
