Mijn Stiefbroer ©

Hoofdstuk 38: Papa

--Valerie?! -- riep mama bang--. Nick?!

Ik probeerde iets te bedenken, zo snel mogelijk als ik kon en ik bevoor: ik was aan het slapen in het bed van Nick en hij knuffelde me van achter. Ik sprong snel van het bed  en begon te bibberen zonder te weten wat ik moest zeggen.

--Mama, Valerie had een slecht ervaring vandaag -- Nick stond op van het bed en praate zachtjes tegen mama.

Mama rustte en keek zorgwekkend naar me

--En wat heeft dat daarmee te maken?

--Valerie heeft haar geheugen terug en kwam heel geschokt daarom, dus ik knuffelde haar en zij is in slaap gevallen, ik liet haar in mijn bed liggen en ik lag naast haar, dat was alles mama-- zei Nick

Mama begon te huilen en liet de zakken eten die ze net kocht op de vloer vallen

--Schat -- zei ze en knuffelde me--. Herinner je je uiteindelijk alles?

--Ja, ma -- zei ik en wou ook huilen.

Zij knuffelde me en ging weg terwijl ze zei: "Ik zal iets speciaals voor vannacht klaarmaken. Dit is een reden om te vieren, Valerie weet alles weer!" en ging weg meer blij dan een een kind met een nieuw speelgoed.

Ik zuchtte van dank en draaide me om naar Nick, hij was bang en ik knuffelde hem, mijn armen rond zijn nek en glimlachte.

--Bang, blond?

--Ja, ik was bang dat er iets gebeurde.

--Zoals wat? --vroeg ik.

--Zoals dat ze ons ontdekken en dat alles zou kunnen eindigen -- antwoordde hij en gaf me een klein kusje op mijn lippen.

--Dat zal nooit geb...

--Ik kan niet geloven wat ik aan het zien ben-- zei een derde stem die ik gemakkelijk kon herkennen. Ik draaide me snel om en deed mijn ogen dicht, dat keer was wanneer ik het meest bang in mijn leven ben geweest.

--Papa... -- zei ik met tranen in mijn ogen, mijn hart bonkte supersnel en ik was echt bang--. Wat doe je zo vroeg hier?

--Wat was dat kus? -- zei papa en liet zijn tas zakken, hij fronsde diep.

--Nee, het is niet wat het lijkt-- zei ik de typische soap zin.

--Dus wat voor een shit was dat? -- zei hij heel kwaad en telkens aan het schreeuwen en kwam dichter bij ons.

--Papa, alsjeblieft, kalmeer je -- zei Nick en ging dicht bij maar hij kon zich loslaten en bedreigde hem met een vuist.

--Hoe konden jullie dit doen?! -- schreeuwde papa.

Ik huilde en voelde een diepe pijn, dit zou niet kunnen gebeuren, verdomme.

-- Wat hebben ze nou gedaan? -- riep mama vanaf de keuken.

Ik huilde meer, als mama het te weten ging komen, zou ik alle vriendschap met haar verliezen en zou zij me niet meer vertrouwen. Ik maakte gebaren van smeking en papa keek me kwaad aan.

-- Niks, schat, niks -- antwoorde papa en maakte de deur van Nicks kamer dicht.--. Jullie moeten me NU uitleggen wat er gebeurd is.

--Pap, ik heb mijn geheugen terug en herinnerde me dat een tijdje geleden... -- mijn gehuil werd telkens constanter--. Een tijdje geleden...

--Valerie en ik hadden gemeenschap. -- zei Nick onverwacht.

Ik deed snel mijn hoofd omhoog en keek hem aan met de slechtste grimas die ik kon doen. Hoe kon hij zo direct en onvoorzichtich zijn?! Ik sloeg hem en papa zat op Nicks bed en hield zijn hoofd vast met zijn handen.

--Wat? -- zei hij met zijn ogen vol tranen --. Waarom?

--Het was alles door een spel, papa -- zei Nick en kwam dichterbij--. Maar we zijn verliefd op elkaar geworden.

--Zwijg, Nick! -- schreeuwde papa en ik maakte een sprong--. Hoe kon je durven?

Nicks ogen waren al vol tranen en fluisterde naar papa: "Papa, ik hou van Valerie en niks zal ons van elkaar houden"

Papa deed zijn hoofd omhoog, keek naar mij en schudde pijnlijk zijn hoofd.

--Mijn kind -- zei hij en keek naar me-- Jij?

Mijn tranen kwamen sneller en ik knuffelde hem maar hij maakte zichzelf los van me en gaf me een klein duwtje naar achter.

--Ik ben geen kind meer -- zei ik tegen hem --. Ik kan mijn eigen beslissingen nemen en dit is iets dat ik al kan beslissen.

Mama deed de deur open met haar paarse schort aan, haar haarnetje en een spatel in haar hand.

--Wat gebeurt er hier? -- zei zij kwaad -- waarom zoveel geschreeuw?

Lieve God. Ik smeekte tot de Heer zodat zij het niet te weten kwam.

--Ik was met een klant aan het praten en ik wet kwaad, daarom schreeuwde ik -- zei papa en bedekte zijn rug.

--En waarom huil je, schat?

--Omdat Valerie mij vertelde dat zij haar geheugen terug heeft en dat... maakt me... heel erg blij-- zei hij alsof hij niet overtuigd was.

Papa ging naar buiten samen met mama en ik bleef naar de deur kijken met mijn mond open voor ongeveer vijf lange en intense minuten. Nick deed hetzelfde maar alleen in het begin.

--Dat was heel hard!

--Lieve God, nee! -- zei ik en hield mijn hoofd vast.

--Alles zal goed zijn -- zei Nick en gaf me een kus op mijn voorhoofd en lag me op zijn borst --. Jij moet moe zijn, ga naar je kamer en rust uit, goed? Huil niet meer.

--Is goed.