Mijn Stiefbroer ©

Hoofdstuk 8: Droom

Hoofdstuk 8: Droom

Ik lag op mijn bed en dacht aan alles wat er in de week gebeurd was. In het verschrikkelijk en tegelijkertijd schattig dat Nick kon zijn. De laatste persoon met wie ik ooit dacht dat ik blij ging zijn, maar nu degene op wie elke nacht naar moet denken.

Misschien was het te snel gegaan maar de manier waarop ik naar keek, was mooi, het was iets dat ik leuk vond, en dat mij blij maakte.

We kiezen niet op wie we verliefd worden, en dat was precies wat me gebeurde. Waarschijnlijk ben ik niet verliefd, maar ik denk wel vaak aan hem. Ik vind hem leuk, ik vind hem héél leuk.

Ik dacht aan alles wat in de loop van de week gebeurde. Tot mijn lichaam ruste.

--Nick? Wat doe je hier? – zei ik bang en half aan het slapen.

-- Ik wou gewoon jou zien.

-- Hoe laat is het?

-- Drie uur 's ochtends – zei hij en zat naast mij – ik kom om te zeggen dat...

-- Dat... – zei ik toen ik zag dat hij niks zei en dat hij een rare gezichtsuitdrukking had. Een pijnuitdrukking, droevig en telleurgesteld. Hij maakte een grote zucht –.

-- Dat dit van ons niet verder kan.

-- Wat?! – zei ik verward. – Maar... waarom?

-- Omdat we broer en zus zijn en...

-- We zijn geen broer en zus – onderbrak ik – Jij zelf zei het.

-- Ja, schat – zei hij en raakte mijn wang zachtjes aan -- . Maar, ik vond een ander meisje die mij verliefd maakte en ook al willen we dit heel hard... Jij en ik kunnen niet samen zijn.

-- Nick! Je zei dat ik iets in jou deed dat geen andere deed, je zei dat je voor deze "liefde" ging worstelen, zo veel mogelijk, je zei dat je het ging proberen, je beloofde het – zei ik achterdocht.

-- Mensen beloven, maar ze kunnen niet altijd hun beloftes voldoen, en ik denk dat dit mijn geval is, sorry, Val en zij...

Ik deed mijn ogen open en mijn hartslag was op duizend. Ik had mijn rechter hand op mijn borst. Ik probeerde mijn ademhaling te vertragen. Wat een vieze droom! Ik probeerde opnieuw in slaap te vallen maar dat lukte niet. Ik keek naar de klok en het was drie uur 's ochtends.

Ik stond op en ging naar de keuken op zoek naar een glas water. En... als dat droom een soort signaal was? Ugh, soms maakt liefde je paranoïde. Om alleen daaraan te denken kreeg ik kippenvel.

Ik ging naar boven, naar mijn kamer, met een brood in mijn mond en probeerde in slaap te vallen met vervelende video's op YouTube. Toen ik langs de kamer van Nick was, wou ik binnen komen, dus ik deed het.

Ik gaf hem een klein kusje en hij deed zijn armen open en toen hij mij zag glimlachte hij.

--Hallo, lieverd. Wat doe je hier?

-- Ik kon niet slapen en ik wou je zien. Was het slecht?

-- Het was perfect.

Hij gaf mij een lange en mooie kus terwijl hij mij van mijn gezicht pakte en siste dat hij het erg gezellig vond toen hij met mij was en dat hij niet weg wou. Helemaal anders dan de droom dat ik zonet had.

--Ik had een verschrikkelijke droom – zei ik --. Ik droomde dat je mij wou verlaten.

-- Dat zal nooit gebeuren, tenzij dat je het mij niet toelaat.

-- Dat zal ook nooit gebeuren.

-- Ik ben blij! – zei hij glimlachend.

 We waren gezicht tegen gezicht, aan het glimlachen en we zagen dat lichten in de gang aan waren. Shit! Wie zou daar buiten zijn?