The Immortal Wolf.

Hoofdstuk 4

Ze nam kaarsen en zetten die in een kring. Ze ging in het midden van de kring zitten – in kleermakerszit. Ze begon een gebed in een vreemde taal te mompelen. Plots hoorde Zendaya stemmen. ‘Wat wil je?’ vroeg een zware mannenstem. ‘Ik wil de kracht van onsterfelijkheid.’ zei Zendaya. ‘Waarom, nu wel?’ vroeg de stem weer. ‘Ik wil de dood van mijn broer wreken.’ verklaarde Zendaya. ‘Je weet toch dat je alle menselijke emoties moet opgeven.’ ‘Welke emoties houw ik?’ vroeg Zendaya. ‘Razernij en als je geluk hebt liefde. Wil je de kracht nog steeds?’ ‘Ja.’ zei Zendaya zelfverzekerd. ‘Je moet één ding weten.’ zei de stem weer. ‘Wat dan?’ vroeg Zendaya. ‘Als je onsterfelijk bent kun je alle bloedgroepen gebruiken als voedsel maar je eigen bloedgroep is de beste.’ ‘Daar kan ik mee leven.’ ‘Oké.’ zei de stem. ‘Sluit je ogen en doe je mond wijd open.’ zei de stem. Zendaya deed wat de stem zei. ‘Wat er ook gebeurd, doe je mond niet dicht.’ Zendaya knikte. De geest kroop in haar lichaam –via de mond. Zendaya trilde en slikte de geest door (dat deed ze automatisch). De geest kwam bij haar hart. Hij kneep het hart plat, Zendaya viel om. De geest liet het hart los en beet in haar hart, zijn gif vulde haar aderen. Hij verliet het lichaam van Zendaya via de mond. Na vijf à tien minuten werd Zendaya wakker. (Zendaya is geen vampier, maar een onsterfelijke wolf.) ‘Hoe voel je, je?’ vroeg de stem. ‘Goed.’ zei Zendaya op een toon zonder enige emotie. ‘Vergeet niet wat ik gezegd heb.’ zei de stem voor de laatste keer, alle kaarsen gingen uit en het licht ging aan. Zendaya stond op, nam haar jas en ging naar buiten. Ze startte de auto en reed naar het ziekenhuis. Ze keek in de spiegel en zag dat ze bewegende vlammen rond haar pupillen dansten. Ze nam een zonnebril en ging naar binnen. Ze wandelde naar de balie. ‘Hallo.’ zei Zendaya. ‘Wat kan ik voor u doen?’ vroeg de vrouw van achter de balie. ‘Kan ik het lichaam van mijn broer zien?’ vroeg Zendaya. ‘Hoe heet u broer?’ ‘Frodo Blue.’ De balie bediende riep dokter Driesens. ‘Wat is er mevrouw de beker?’ vroeg dokter Driesens. ‘Deze juffrouw zou graag het lichaam van Frodo Blue zien.’ ‘Dat kan, als u mij wilt volgen.’ zei dokter Driesens. Op het einde van een gang deed dokter Driesens een deur open. ‘Zou ik alleen afscheid mogen nemen?’ ‘Natuurlijk.’ zei dokter Driesens en verliet de ruimte. Zendaya ging binnen en nam Frodo’s hand.

 Ze zag Frodo wandelen, plots stopte hij en keek om zich heen en wandelde weer door. Plotseling spreng er een wolf voor hem. Frodo deinsde achteruit. ‘Wat wil je wolf?’ vroeg Frodo luid. De wolf veranderde in een mens. ‘Wat ik wil?’ vroeg Aldo, de wolf. ‘Is wraak.’ ‘Waarom?’ vroeg Frodo zelfverzekerd maar ook oplettend. ‘Zendaya heeft mij vernederd, waar heel mijn roedel bij was.’ ‘Wat heb ik daarmee te maken?’ vroeg Frodo. ‘Niks, maar je bent een belangrijke schakel in mijn meesterplan. ‘Waarom ben ik je belangrijke schakel?’ vroeg Frodo. ‘’Jij bent de broer van Zendaya, dus kan ik haar emotioneel veel meer pijn doen en het sleept veel langer aan dan fysieke pijn.’ zei Aldo. ‘Wat ben je met mij van plan?’ vroeg Frodo kalm en zonder angst. ‘Dat zul je wel zien.’ lachte Aldo. ‘We zullen is beginnen.’ Aldo rende naar hem toe en bond Frodo aan een boom vast. ‘Het gaat als volgt.’ zei Aldo ‘We gaan een klein spelletje spelen. De spelregels zijn als volgt, als je juist antwoord val ik niet aan, als je fout antwoord val ik wel aan.’ ‘Hoe bedoel je met aanvallen want als je me in één keer vermoord, heb je er ook geen lol aan.’ zei Frodo, die zijn lot al aanvaard had. ‘Daar heb je wel gelijk in.’ zei Aldo bedenkelijk. ‘We gaan beginnen. De eerste vraag; deze is gemakkelijk. Op wie is Zendaya?’ vroeg Aldo nieuwsgierig. Frodo lachte. ‘Ondanks alles ben je toch verliefd op haar. Geloof me ze zal nooit de jouwe zijn.’ zei Frodo spottend. ‘Fout antwoord.’ Zei Aldo. Aldo slaagde zo hard op de ribben dat hij ze hoorde kraken. Frodo beet op zijn tanden van de pijn. ‘Volgende vraag. Wie heeft Zendaya gered van mij toen ik naar haar toe sprong?’ ‘Pieter.’ ‘Fout. Het was Jhon.’ Aldo veranderde in een wolf en ging met zijn poot, horizontaal, over de buik van Frodo. Het bloed sijpelde uit de diepe snee. Hij veranderde weer in een mens. ‘Had je niet liever in één keer dood geweest of word je graag gemarteld?’ ‘Je snapt het niet hé.’ zei Frodo met een venijnig lachje. ‘Wat snap ik niet?’ vroeg Aldo geërgerd. ‘Hoe langer dit duurt hoe groter dat de kans bestaat dat er iemand voorbij komt en dat die mij helpt.’ ‘Blijf hopen. Volgende vraag. Op wie ben je?’ ‘An, waarom wil je dat weten?’ vroeg Frodo. ‘Nu heb ik mijn tweede slachtoffer.’ zei Aldo met een glimlach. Frodo tufte in zijn gezicht. ‘Je blijft van An af!’ riep Frodo. ‘Dat zullen we nog wel zien.’ zei Aldo. ‘Jij niet natuurlijk.’ Aldo veegde zijn gezicht af en maakte Frodo los. Frodo probeerde weg te rennen om An te waarschuwen, maar Aldo was veranderd, greep zijn been en beet er in. Aldo beet ook in zijn arm en rijten Frodo’s buik helemaal open. Aldo veranderde weer in een mens. ‘Nog een laatste woord?’ vroeg Aldo, zijn gezicht hing vol met Frodo’s bloed. ‘Mijn … zus … krijgt … je … wel!’ riep Frodo al slikkend van de pijn. Aldo veranderde en beet in Frodo zijn nek. Aldo stopte plots en rende weg. An kwam aan gelopen. ‘Frodo?’ vroeg An ongerust en geschokt. Ze kreeg geen antwoord. An nam haar gsm en belde de ambulance. ‘Hallo…’ zei de balie bedienden. ‘Ik heb snel een ambulance nodig aan de noordelijke kant van het bos.’ zei An die de balie bediende onderbrak. ‘De ambulance is onderweg.’ zei de balie bediende.