De Roedel

6.

6
Eenmaal aangekomen bij een andere bosrand stoppen we de moter en stappen uit. "Zo." zegt hij. "Heb je enkele vuurwapens bij je? Pistolen? Granaten?" Ik had geen flauw idee waarom ik ze bij me zou hebben dus ik zei: "nee." Spy pakte zijn jachtgeweer van zijn rug en boog hem door midden. Alsof het van karton was. Ik keek hem met openmond toe. "Maar hoe.." Bracht ik uit. Hij grijnsde en gaf me een zetje. "Doorlopen pispot." we stapten de bosrand in en het klimaat bleef warm maar werd vochtiger. De wolken werden grijs en dreigden om te gaan regenen. Na een tijdje lopen vroeg ik: "Wrm heb je me gered? Uit die.. Die lianen?" "Tja.." begon hij. "Laten we zeggen dat ik niet zo geliefd ben bij de andere.. Wezens." "Wezens? Wat voor wezens?" "Een mensenkind is niet veilig in het gebied van.. De andere kant.. Daarom redde ik je. Je weet maar nooit?" Andere kant? En waarom deed hij zo misterieus over die dingen? "En waarom zou jouw kant mij wel beschermen?" zei ik. "Hoogstwaarschijnlijk ben je ook niet geliefd aan mijn kant. Mensenkinderen zijn nooit geliefd." ik stopte maar met vragen stellen. Ik was dus blijkbaar nergens veilig. We dwaalden dieper het bos in en ik wist nog steeds niet wat Serona was! Ineens weerklonk er geritsel. "Stop!" fluisterde spy. Ik stopte gelijk met lopen. Het geritsel kwam dichterbij. Heel langzaam kwam er iets uit de bosjes lopen. Een zwarte wolf.. Ik schrok. Maar daarna schrok ik nog erger! Want de wolf transformeerde naar een mens! "Zo,zo spymaster" zei de wolf/mens. "Ik zie dat je een mens hebt meegenomen.." Zijn stem werd bozer. "Een mens hebt mee genomen naar het bos van de .." maar ik wist al wat hij ging zeggen: Naar het bos van de weerwolven...