9.Bölüm

451 24 9
                                    

'' Eğer ona zarar verirseniz yemin ederim sizi öldürürüm ''

Bu cümle günlerdir beynimde yankılanıp duruyor .Sırf bana inat yapar gibi , durmadan .

Biliyorum . O sesin ona ait olduğunu biliyorum fakat   tek bildiğim şey zaten bu , onun dışında hiçbir şey bilmiyorum . Bana koyanda bu zaten .  Onun olduğunu bile bile , gidipte ona bir şey soramamak.  Zaten  günlerdir yatağımda , bacaklarımı karnıma çekmiş , bunları düşünüyorum . Tekrar ve tekrar...  Annem arada  odama geliyo ve ne olduğunu soruyo . Ona hiç birşey söyleyemiyorum . Tek yaptığım bir ileri bir geri sallanmak oluyo . Sanırım o da bu davranışlarım üzerine delirdiğimi falan düşünüyordur . Tabii bir derece haklı . 

Evren günlerdir ortalıklarda görünmüyor . Belkide ben hiç odamdan çıkmadığım için onu görmüyorumdur. Ama bir süre görmekte istemiyorum zaten .  Hala olanları düşündükçe kafam daha da karışıyor . Evren 'in öyle adamlarla ne işi olabilir ki ?  En önemlisi de bahsettiği kişi kim ?

Evren 'in  Ağzından

 Olanlara inanamıyorum !. Yıllar sonra tam birine bağlanıyorum derken , beni yine buldu . Ondan nefret ediyorum . Pislik herif ! 

....

Henüz ilkokula gidiyordum ve Begüm diye bir kızdan hoşlanıyordum . Ama öyle böyle değil çok seviyordum onu . Dayanamadım ve onu sevdiğimi söyledim . Beni tersleyeceğini düşünüyordum ama öyle olmadı . Çünkü o da beni seviyormuş . İşte bu günden sonra çıkmaya başladık .  Sonra  bir gün okulun serserileriyle (Bizden bir kaç yaş büyüktüler)  , kantinde kavga ettik . Sebepsiz yere bize bağırdılar .  Beni her gördükleri yerde sıkıştırıp tehdit ediyorlardı . Begüm 'den ayrılmazsam ona zarar vericeklerini falan söylüyorlardı . Onlara  inanmamıştım . Bu yüzden hiçbir şey yapmadım . Ta ki... Begüm 'ün okulda kaçırılma haberini alana kadar . Başımdan aşağı kaynar su dökülmüş gibi hissettim . Yemin ederim çok kötü bir histi . O sinirle Kadir , Furkan ve Özgür 'ü aramaya başladım . (Serseriler bu üç çocuk ) Nereye baktıysam yoktu .Bir kaç hafta sonra ortaya çıktılar . Ama o yoktu .   Hep aradım onu . Begüm 'ü ... Ama gelmedi ve hakkında hiçbir bilgi alamadım . Ailesiyle yurtdışına taşındıklarını duymuştum bir keresinde . Doğru olup olmadığını da bilmiyorum gerçi ama hala arada onu özlemiyor değilim . İlk aşkımdı benim ve hep benim yüzünden gitmişti . Ona zarar verip vermediklerini bilmiyordum . Neden bir anda yurtdışına taşındıklarını bilmiyordum . Giderken bana neden en ufak bir şey söylemediğini bilmiyordum . Lanet olsun ! Ben hiçbir şeyi bilmiyordum ki . Yapacak hiçbir şeyim yoktu . 

 .....

Bu olayın üzerinden biraz  zaman geçmişti ve biraz daha olgunlaşmıştım . Bizim mahallede bir kız vardı . Adı Selin'di . Onunla hep konuşur eğlenirdik . Çok çılgın ve neşe dolu bir kızdı .  Bana her zaman çok iyi davranmıştı. Bir gün ondan hoşlanmaya başladığımı anladım . Ama o Begüm gibi değildi . Çok yakındık birbirimize hep . Kardeş gibiydik .  Bu yüzden onu sevdiğim için kendimden utanıyordum arada . Onun da Begüm gibi kaçıcağını düşünerek , ondan uzaklaşmaya çalıştım . Ama olmadı . Ondan uzaklaşmaya çalıştıkça kendimi onun daha da yakının da buluyordum . Kadir , Furkan ve Özgür artık benim yakınımda olmadıkları için kendimi güvende hissettim ve ona açılmaya karar verdim . Başta biraz garipsedi ama sonra o da benden hoşlanınca sevgili olduk . Çok uzun bir süre olmuştu ama hala ayrılmamıştık hatta hayallerimiz bile vardı . Hiç ayrılmamak adına söz vermiştik birbirimize . Tabi yine o 3 piç kurusu gelip hayatımı mahvetmeseydi . Nerden öğrendiklerini bilmiyorum ama beni  yine buldular ve bir köşeye çekip kulağıma bu kelimeleri fısıldadılar . 

"Bunu unutma ufaklık , hayatın boyunca kimi seversen sev , onu elinden alıcağımıza emin ol . " 

 Ve yine öncekinde yaptıkları gibi beni Selin ' den ayrılmam için tehtit ettiler . Bu sefer mecburdum çünkü ona zarar vermelerini istemiyordum . Ertesi gün gidip Selin'e ayrılmak istediğimizi söyledim . Başta şaşırdı ama sonra ağlayarak evine gitti ve o günden sonra hiç konuşmadık . Zaten bir kaç ay sonra onlarda taşındılar .  Bu benim elimde olan bir şey değildi ki . Ondan ayrılmasaydım da ona zarar gelmesini mi izleseydim .  Bu kadarına dayanamazdım işte .

Selinler taşındıktan birkaç hafta geçmesine rağmen çok kötü bir durumdaydım ve kendimi eve hapsetmiş , hiçbir yere çıkmıyordum . Annemler de bu olayı anlamış olacaklar ki oradan Ankara ' ya taşındık . Ankara ' da normal bir okula gidiyorum . Okulda tüm kızlar benim peşimde diyebiliriz . Ama hiç birisiyle ilgilenmiyorum . Çünkü onlar benimle  sadece tipim için takılıyorlar . Yani anlayacağınız bir kaç dosttan hariç hiç kimsem yoktu burada . Yaz tatilimin yine her zaman ki gibi berbat geçeceğini düşünüyordum ki onu gördüm . Annesiyle önümüzdeki eve taşındılar . İlke ' den ilk görüşte hoşlanmıştım . Ama onu daha tanımıyordum . Onunla tanışmak için bir sürü yol düşündüm ama boşuna bu kadar düşünmüşüm diyorum çünkü kader bizi zaten hep bir araya getiriyordu . Ankara ' da , Antalya ' da her yerde karşılaştık .  Onu sevmemek elde değil . Güzel , tatlı ve masum .  

Ama şuan yine hayatımın ortasına sıçan bir 3 lüyle karşı karşıyayım . Sanırım İlke'yle beni kumsal da denizde görmüşler . O günden beri peşimizdeymişler meğersem . Zaten bar çıkışı gördüğümüz  o serseriler de  onlardı . Anlamıştım . Bu yüzden İlke 'yi görmelerini istemedim . Onu da benden almalarını istemedim . Ama sanırım biraz geç kalmışım . Dışarıya gezintiye çıktığım da onlarla karşılaştım . Bana  " Ooo Evren Bey ... bu sefer ki fıstığı nerden buldun bakalım ? ''  ,  "  Çokta güzelmiş bee yazık olucak kıza " gibi iğrenç şeyler söylediler . Sinirlerimi o son cümleyi duyana kadar gayet rahat tutabiliyordum . " Bize de bir günlüğüne ödünç verirsin dimi ? Arkadaşlar böyle günler içindir ."   bu cümleden sonra hayat koptu sanki . Suratına yumruğumu indirdim  ve bağırdım . " Eğer ona zarar verirseniz yemin ederim sizi öldürürüm " 

O sırada oluşan sessizlikte arkamızdaki sesi duydum . Dönüp baktığımda bir kızın gizlice bizi izlediğini fark ettim . Tanrım n'olur düşündüğüm kişi olmasın . N'olur ? ! 

İlke 'nin  Ağzından

 Sonunda bu böyle olmaz dedim ve yatağımdan çıkıp aynada kendime baktım . Iyy ! Aman Allah'ım ! bu tipte ne böyle ! Yukardan yapılmış ve karman çorman olmuş bir topuz . Yüzümü anlatmak bile istemiyorum . Altımdaki pijamanın oturmaktan dizleri çıkmış . Yani anlayacağınız berbat bi haldeydim . Beni şuan da birisi görse yemin ederim korkar . Biraz  olsun kendime gelebilmek için o  kıyafetleri çıkardım ve banyoya girdim . En az 45 dakika durmuşumdur . Çıktığımda biraz daha rahatlamış hissediyordum . Hemen üzerime düzgün bişeyler geçirdim .  Arap saçına dönmüş olan saçımı zorda olsa açtım ve düzleştirdim ,  biraz makyajla suratımı da hallettim.   Sanırım artık bu odadan  dışarı çıkmanın zamanı geldi . 

 Üzgünüm bölüm çok gecikti ve kısa oldu . Biliyorum ama , hikayenin okunma sayısı ve ilgisi çok az olduğundan hiç yazma isteği gelmiyor içimden . Gerçekten . Bana yorumlarınızı bildirin , sadece bunu istiyorum . Lütfen , görüşlerinizi yazarsanız emin olun ki daha mutlu olurum . Okuyan , yorum yapan herkesi öpüyorum  :* 

 (Multimedia da Evren vaar :D <3)

Yeni Hayat ~Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin