De druppel - Flikken Maastricht

6

Het was halfeen in de nacht toen Eva wakker werd van kletterend water in de douchecabine. Ze probeerde haar ogen scherp te stellen om te kijken of het wel echt halfeen was, want het was nogal vreemd dat Wolfs om dit tijdstip ging douchen.
Ze pakte haar telefoon erbij, maar ook die gaf aan dat het net een halfuur na twaalven was geweest. Zuchtend stond ze op en zocht ze op de tast naar haar badjas die hier ergens aan een haak moest hangen. Onderweg kwam ze ook nog haar sloffen tegen die ze ook maar aan deed. Ze trok haar inmiddels gevonden badjas aan en liep met haar voeten slepend over de vloer richting de badkamer.
'Wolfs?' klopte ze zachtjes op de deur. Toen ze geen reactie kreeg, opende ze de deur tot een kiertje. Haar ogen werden verblind door het felle licht, waar ze nog niet aan gewend waren.
'Wolfs?' zei ze nog een keer. Haar ogen waren nu wel aan het licht gewend, maar er was nog steeds vrij weinig te zien - er hing een boel stoom in de lucht.
'Wolfs? Waarom ben je aan het douchen?'
Het geluid van het kletterende water op de vloer verdween.
'Eva?' Wolfs sloeg een handdoek om zijn midden en stapte half de douche uit.
Ze wilde eigenlijk niet naar binnen kijken, maar kon haar blik nauwelijks van zijn nog zeiknatte maar blote bovenlichaam af houden.
'Ik vroeg me af waarom je aan het douchen was. Ik bedoel, op dit tijdstip.'
'Ik kon niet slapen.'
'Oh, oke. Welterusten dan maar,' glimlachte ze waarna ze zich weer omdraaide om naar haar slaapkamer te gaan. Toch bedacht ze zich en liep, in plaats van naar haar eigen kamer, naar die van Wolfs. Daar wachtte ze. Nog geen 3 minuten later verscheen Wolfs in de opening die net een shirt over zijn hoofd trok. Al leek het niet te lukken.
Binnensmonds grinnikte ze, maar schoot toch te hulp. Geruisloos liep ze naar hem toe en trok ze aan de onderkant van het shirt. Maar hij schrok er behoorlijk van, aangezien hij een aantal passen achteruit zette en tegen de dichte deur aan kwam.
'Verdomme,' zei hij toen hij haar zag staan. Hij trok zijn shirt recht.
'Slecht geweten?' grinnikte ze zachtjes.
'Het is nogal vreemd als je ineens iemand aan je shirt voelt trekken, hoor.' Hij liep langs haar heen om naar zijn bed te gaan, maar een hand die de zijne pakte hield hem tegen.
'Sorry, dat ik je liet schrikken.' Ze fluisterde het, maar het klonk oorverdovend in deze stilte.
'Het is al goed.' Zijn blik verplaatste van haar gezicht naar zijn hand, die in de hare lag.
Ze glimlachte, hij glimlachte terug.
'Wolfs,' zei ze bijna onhoorbaar.
Zijn gezicht draaide langzaam naar haar toe. Voorzichtig ging ze op haar tenen staan en drukte haar lippen op die van hem. Het was een kus. Een oppervlakkige, zachte kus. Ze wilde alweer afstand nemen, maar toen nam Wolfs haar gezicht tussen zijn handen en zoende haar.
Haar vingers liet ze door zijn nog vochtige haar gaan, terwijl ze met de andere de rand van zijn joggingbroek zocht. Hij hield haar tegen door haar polsen te pakken. Het ging zo snel, dat het bijna een reflex leek.
'Nu nog niet.'
'Maar-'
'We gaan te snel.'
'Je hebt gelijk.'
Ze nam weer wat afstand en sloeg haar ogen neer. 'Welterusten, dan maar.'
Hij kreeg nog een laatste kus van haar op zijn wang gedrukt waarna ze weg liep. Hij stond te trillen. Hij vergat zelfs haar welterusten te wensen.
Langzaam, zich bewust van elke stap, liep hij naar zijn bed waar hij de dekens tot over zijn oren heen trok en een poging deed tot slapen.

'Wat herinner je je weer?' vroeg Eva toen ze weer aan de eettafel in het hotel zaten, maar dan met Yara tegenover hen.
'Hij had een vreemde geur bij zich. Alcohol, of zoiets.'
'Sterke drank, zoals jenever, whisky of eerder bier?'
Ze haalde haar schouders op. 'Ik weet het verschil niet echt.'
'Houden zo,' glimlachte Eva. 'En verder?'
'Hij had wat langer haar. Niet gemillimeterd, in elk geval.'
'Hoe lang ongeveer?' Het hele gesprek werd door Eva gevoerd, Wolfs zat er alleen maar bij.
'Een beetje zoals hij, denk ik,' wees Yara naar Wolfs.
'Dat is inderdaad een belangrijk kenmerk. Goed dat je dat nog weet. Is dit alles?'
Het meisje knikte. 'Ja.'
'Oke, dan gaan wij maar weer eens. Bedankt voor je tijd.'

Ik kijk op tegen het volgende deel, misschien dat jullie dat ook zouden moeten doen...