*please read my author's note po kasi sure po akong may mapapala kayo. haha. enjoy reading*
SEAN'S POV
2 weeks na ang lumipas matapos kong makita si Kwendelle at si Von, mokong na yun. Aisssh!!
Nakakayamot talaga ang pagmumukha ng asungot na yun!
2 weeks na ding hindi ako makatulog at makakain ng maayos. Masakit ehh. Ang sakit- sakit.
Bakit ba kasi ako ipinanganak na isang certified T O R P E ? Psssssh.
Ayan tuloy ako rin ang nasasaktan.-_______________-
2 weeks na rin akong hindi dumadaan sa lobby at pumupunta sa canteen.
Masakit pa eh ( > □ < ) . . . nawawalan na rin ako ng pag-asa. Paano kung Boyfriend niya nga yun?
.
.
.
.
.
.
.
Edi. . . .B A S A G puso ko neto.
Siguro titigil na lang ako sa mga ginagawa kong pagdaan sa lobby at pagsulyap-sulyap sa kanya.
I should let her go. And be happy for her
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Aishhh. Bakit i-lelet go ko siya ehh hindi naman siya
.
.
.
.
.
.
.
naging A K I N ( T □ T ) ? ?
Feelings ko lang pala sa kanya ang ma i-lelet go ko
.
.
.
.
.
.
.
kasi yun lang naman ang meron ako.
Siguro dapat ko nang sanayin ang sarili kong malayo sa kanya
Nang sa ganon mabawasan man lang ang sakit na nararamdaman ko ngayon.
At matuto na rin akong maging malayo sa kanya at di na umasa. Kasi wala na eh? Wala ng chance. . .
Pero napag isip-isip ko rin, paano kung hindi sila ng mokong na yun?
.
.
.
.
.
.
.
Edi may CHANCE pa ^U^?
.
.
