Benimki

2.Bölüm-Yazlık

Artık birbirimizi izler olduk hep.Karşı bankta oturan iki erkek sevecen bakışlı tatlı gülüşlü benim oğlan ama yanındaki benim gıcık olduğum bir arkadaşı.Biz de Büşra'yla karşılıklı onları kesmeler ve muhabbetler. 2 ya da 3 saattir böylece oturuyoruz herhalde.Ve yavaş yavaş akşam oluyor.Ya ne biçim insansınız az bir adranelin falan yapın hani.

...

Ne oluyor bizimkiler delirdi herhalde.Biz koşarak kaçıyoruz ama hala pesimizde olduklarını farketmek zor değil korkmaya başlıyorum ama bir tehlikenin olmadığının farkındayım.Sanirim öğlen ki adrenelin isteğimi duydular.Ah sanırım köpekler dışında.Ben köpek dememistim ki.O da ne şimdide köpekler mi? Yeniden kaçarken hemde daha hızlı kaçarken buldum kendimi.Yaklaşıyorlar.

Peki "Benimki nerede?"diye bağırdım.Boyle bir durumda beni kurtarmaliydi.Arkamdan bir el dokundu o an.

"Hemen sahiplenmişiz Başakcım."dedi alaylı bir gülümsemeyle.

Cım da neydi peki? Adımı da biliyor. Pislik Berke'den öğrenmiştir değil mi? Ama ben henüz adını bile bilmiyordum .

"Meraklanma sana kimse bişey yapamaz." demesi kendimi az da olsa güvende hissetmeme neden olmuştu.

"Sen nasıl garanti verebilirsin ki?"demek gelsede içimden o bana yakın mükemmel suratı görünce işler değişiyordu.İlk gördüğüm an fark edememişim,ela gözleri ,gamzeleri ve keskin yüz hatlarıyla harika görünüyordu.

"Sağol"demekle yetindim.

"Köpekleri atlattık sapığım"sinsice gülümseyerek söyledi bunu.

"Sen ne diyosun be sen başlattın bir kere" dedim ama "Tamam suan kavga edemiycem." mişmiş gicik sanki ben cok merakliydim.

"Hadi seni eve bırakayìm." hayir diyecek halim yoktu.

"Tamamda Büşra"

"Onu Berke eve bıraktı."

"Gidelim o zaman"dedim ve koluna girmem icin uzatinca bende girdim ve eve gittik.

...

Sabah olmuş çoktan. Dünün garip hissini atlamak zor oldu.Hazırlanmaya başladım. Eh tabi bugün teklif alabilirim.Yolda giderken aniden önüme çıktı."

Günaydın" onun tatlı sesiyle günüm aydınlık olacak bence.

"Günaydın"

Beraber yürümeye başladık ve bir anda durup ani bir adımla önüme geçti,yolumu kesti ve ellerimi tuttu.

"Benimki olur musun?" Ne bu bir çıkma teklifi miydi?

"Aa ne diyecegimi bilemiyorum.Yani çok ani   oldu."

Cidden şok oldum.Ne demeliydim .

"Bunları sonra konuşsak." desemde mutluluğum gözlerimden okunuyor olmalı.

"Peki nasıl istersen ama ben istediğimi alırım" dedi kibar bir sesle.

Ama ne beni zorlayacak mıydı? Hayır bunu yapmazdı.Nese beni Büşralara bıraktı.Her şeyi anlatmalıydım.Her detayı.Gerçekten mutluyum.

...

Bugün teklifini kabul edeceğim.Parkta buluşacağız.Yanına geldim.Aman Allah'ım ne diyeceğimi unuttum.

"Merhaba"

"Sanada " bu kelime ne ya.Neyse oldu artık.

"Düşündün mü ?"

"Neyi?" Cevabı biliyordum elbette.Aslında ben kesin net cevapları olan bir insandım,şaşırıyorum kendime,bana neler oluyor?

" Çıkar mısın benimle?" dedi sesi bile titremeden.

Ben konusamazdım bile herhalde.

"Evet" dedim bende aynı ciddiyetle.

Ne şimdi benim gibi bir insan yakisikli çocukla mi çıkıyor.Halbuki sınıfımda sevdiğim oğlandan duymak istemiştim sevgi sözcüklerini ama ona bir kez bile açılamadım.Belki o da sevmişti ama bu kendimi kandirmak,güzel değilim ki.

...

Sevgilimle 3.günümüz.Tabi adını da öğrendim.VURAL SERT.Çok asil duruyor.BAŞAK AYGÖR ve VURAL SERT.Yakıştı mı ki? Vural,ben,Büşra ve Berke beraber takılmaya başladık.Bence Büşra da Berke den hoşlanıyor.Bunu bir ara düşünmeliyim.Bizim 1 haftadır burada olmayan ve dolayısıyla haberleri bilmeyen arkadaşımız Toprak var bir de bugün o da dönüyor.Onu almaya gidiyoruz.

...

"Toprak hoş geldin"

"Hoşbuldum " diye selamladı o da.

Sonra Vural'ı tanıştırdım onunla.Yorumları iyiydi ,bunu düşünürken kendi kendime gülümsedim.
1 ay sonra farklı şehirlere gideceğiz ama haftasonları buluşuruz yine ya.Neyse daha dolu dolu 1 haftamız var beraber. Vural ailesinin yanına dönecek.
Olsun ya sosyal medya var.Bu fikirde gülümseme sebep olmuştu.

İlk hikayemin ilk bölümleri lütfen destek olun.Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.