Beni Çok Sev

13. Bölüm

İyi okumalar! :)

Evin kapısını kendi anahtarımla açıp içeri girdim. Yine annemler evde değillerdi.

Hemen elimi telefona götürerek rehberden annemi bulup aradım. Açtığında "Anne yine evde yoksunuz. Kesin olarak ne zaman gelirsiniz artık?" diye acı bir şekilde sordum. Annem, "Tatlım, kesin bir bilgi veremem sana şu an. Ama yarın kesinlikle evde oluruz diye düşünüyorum. Öptüm seni çok. Kendine dikkat et. Şimdi kapatmam lazım. Seni çok seviyorum güzel kızım." diyerek benim konuşmama izin vermeden telefonu kapattı. Yani bir nevi yüzüme kapattı diyebiliriz. Kendi kendime sırıttım. 

Batuhan... Beni kendimden alan çocuk. Seni çok seviyorum. Evde bi heyecan çığlığı attım. Heyecandan ve mutluluktan ölecek gibiydim. Hemen Alev'i aradım. "Alev!! Hemen bize gel. Çabuk çabuk. İtiraz istemiyorum lütfen bebeğim.." dediğimde sesi uykulu çıkmıştı "Yaa Başak, yarın konuşsak...?" diye sorduğu zaman "Uyandırdıysam affedersin tatlım ama acilen gelmen gerek." dediğimde "Peki, tamam. Geliyorum, 10 dakikaya oradayım." deyince ben de "Tamamdır." deyip kapattım telefonu.

Zil çalınca hemen kapıya koştum. Kapıda uykulu bir Alev görünce hemen boynuna sarıldım ve içeri geçmesini söyledim.

Bugün Batuhan ile ilgili olan bütün her şeyi anlattım. Başta ona kızmıştım. Ama sonradan özür dileyerek yanaklarına öpücükler kondurdum.

"Her şey seni sevdiğim için bebeğim.." deyip koltuğa uzandı, hala sesi uykulu geliyordu ve ben de kıyamayıp bugün bende kalmasını söyledim. Yine uykulu bir şekilde "Peki, olabilir." dedi ve uykuya daldı. O arada hemen odama çıkarak üzerine battaniye aldım ve aşağıya inerek onun üzerine örttüm. Daha sonra ben de salondaki hemen onun yattığı koltuğun karşısındaki koltuğa yattım ve ben de kısa bir süre sonra uykuya daldım...

--------

Sabah alarmım çalmadan uyanmıştım. Ama Alev hala uyuyordu. Ahh hadi ama.. Dün çok güzel bir gün geçirmiş olsam bile benden yorgun olamazdı.. Neyse. 

Onu kaldırmadan mutfağa girip kahvaltılık bir şeyler hazırladım. Sanırım bugün annemler kesin geleceklerdi. Ama yine de annem bana haber verirdi eminim...

Kahvaltılık bir şeyler hazırladıktan sonra bugün okul olmadığı aklıma geldi ve erken kalktığıma çok üzüldüm lanet olsun.. Kahvaltılıkları öylece bırakarak tekrar yattım koltuğa. İyi ki de Alev'i uyandırmamışım. Neden bu saate kadar kalkmadığını şimdi daha iyi anlıyordum. Çünkü biliyordum o her zaman benden önce kalkardı. Yani ben daha yeni kalktığımda ve üstümü giyinirken 'Günaydın, seni almaya geliyorum. 5 dakikaya oradayım.' gibilerinden mesajlar atardı.

Bu düşüncelerden kurtularak kafam yine Batuhan'a gitti. Acaba mesaj atsam mı? Hımm.. Ama daha kalkmamıştır. Uyandırmak istemiyorum. Daha sonra atarım. Bu düşünceleri düşünürken uyumaya çalışıyordum ama bir türlü uyuyamıyordum. Kalktın bir kere Başak.. Artık uyuyamazsın. Kahretsin ya.. Haksızlık. Zaten 2 gün hafta sonumuz var. 1 gününde de erken kalkmıştım. Püff.

Koltuktan kalkarak telefonu elime aldım. Batuhan'ın önceden attığı mesajlara girdim ve tekrar okumaya başladım. Allah'ım bu ne güzel bir duyguydu böyle...

BATUHAN'DAN~

Başak'ı eve bıraktıktan sonra ben de evime gelerek odama çıktım ve yatağıma oturarak telefonumu elime aldım ve hemen Emir'e bir mesajla olanları anlattım.

Yatağımı açmadan üstüne düz bir şekilde yattım ve tavana bakmaya başladım. Bir yandan Başak'ı düşünüyordum. Ama Emir'den mesaj gelmiş olmalı ki telefonun mesaj sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım. Hemen telefonu elime alarak yatağımda doğruldum.