...เฮ้ มีใครอยู่มั้ย มีใครอยู่รึป่าว...
ที่นี่มันที่ไหนเนี่ย เเต่ที่นี่มันสวยจริงๆ บ้านหลังขนาดกลางที่เต็มไปด้วยทุ่งดอกไม้
ล้อมรอบ
แกลบ~~ นั่นใครหนะ เฮ้ ออกมาเดี๋ยวนี้นะ คิดจะวิ่งหนีหรอ หยุดนะ หันมาเดี๋ยวนี้
...อะ...อะ...เอ...ริค นี่นายเองหรอ เเล้ว นายมาได้ยังไง
"นี่เอวา ฉันมีอะไรอยากจะบอกเธอ เอวา คือฉัน คือ......."
กริ๊งงง~~~ เสียงนาฬิกาปลุกทำให้ฉันสะดุ้งตื่นจาก
ความฝัน
"เฮ้อออ นี่ฉันฝันบ้าไรเนี่ย ทำไมต้องมีเอริคอยู่ด้วยหละ"
ฉันพึมพำอยู่พักนึงเเละนึกขึ้นได้ว่า
"เห้ยวันนี้ฉันนัดโซอี้ไว้นี่นาถ้าไม่รีบเดี๋ยวโซอี้จะรอนาน"
ฉันรีบอาบน้ำเเต่งตัวเเล้ววิ่งลงบันไดมาหน้า
ประตูบ้าน
"เห้อออ โซอี้ยังไม่มานี่เรารีบเองหรอเนี่ย"
ฉันถอนหายใจส่ายหน้าไปมาเล็กน้อยเเละหันหน้าไปมองกระดาษ
โน้ตที่เขียนด้วยรายมือของพี่ชายที่แปะอยู่
ตรงกล่องใส่กุญเเจบ้าน
...เอวา กุญแจบ้านอยู่ในกล่องนะ วันนี้พี่มีประชุมเเล้วก็มีงานที่ต้องเครีย อาจจะกลับดึกหน่อยนะดูเเลตัวเองด้วย....
ก๊อกๆ
"เอวา" เสียงของโซอี้เรียก
"อ้าว มาเเล้วหรอ ขอโทษที่เปิดประตูช้า ฉันว่าเราไปกันดีกว่า"
เราทั้งสองคนนั่งรถกันมาเรื่อยๆจนมาถึงร้าน
หนังสือที่คุยกันไว้
"สวัสดีค่ะ ลุงสตีฟ"
"อ้าวสวัสดีจ้า หนูโซอี้ เเล้วนั่นใครหน่ะเพื่อนใหม่หรอ"
"อ๋อ ค่ะ เธอชื่อ เอวาหน่ะค่ะ พวกหนูขอไปดูหนังสือก่อนนะคะ"
"จ้าๆ เชิญตามสบายเลยนะแม่หนู"
สิ้นเสียงชายวัยสูงอายุพูด พวกเราทั้งสองก็เดินไปเลือกหนังสือกัน
"นี่เอวา เธอชอบหนังสือแนวหรอ"
"อืมคงจะเป็นพวกเเนวสือสวน เเล้วก็เทพนิยายหละมั้ง"
"อ๋อจ้า งั้นฉันขอไปดูหนังสือเเถวนู้นก่อนนะ"
ฉันพยักหน้าให้โซอี้เเล้วฉันก็เลือกเดินดูหนัง
สือของฉัน เวลาผ่านไปประมาณ3ชั่วโมง เราก็ไปหาอะไรกินกัน
"ใกล้ค่ำเเล้วเธอจะกลับยังไงหรอเอวา"
"ก็นั่งรถกลับไงทำไมหรอ"
"คือ เเม่ฉันโทรมาให้กลับด่วนหน่ะ เอส น้องชายฉันเข้าโรงบาล ขอโทษนะที่ไม่ได้กลับด้วย"
"เธอรีบไปดูน้องเถอะฉันกลับคนเดียวได้ไม่
่ต้องห่วง"
โซอี้รีบโบกรถเเท็กซี่เเละตรงไปที่
ี่โรงพยาบาล
ส่วนฉันก็เดินไปรอรถ เเต่ ณ เวลานี้ ทางเดินที่ฉันเดินมาในตอนเช้ากับโซอี้มัน
เปลี่ยวมาก
จู่ๆ ฉันก็ได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินตามหลังมาฉันจึงรีบวิ่ง เเต่ดันสะดุดกับพื้นที่ต่างระดับ
ฉันเจ็บข้อเท้ามากจนเดินไม่ค่อยสะดวก
" จะไปไหนหรอสาวน้อย "
เสียงชายรูปร่างสูงใหญ่ เดินเข้ามาเเล้วบีบเเขนฉันเเน่น
"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไอ้โรคจิต"
"หึ ปากดีนักเดี๋ยวก็จับมาทำเมียซะหรอก"
" ปล่อยฉัน ปล่อย "
ฉันกรี๊ดเสียงดังหวังว่าจะมีใครมาช่วยเเต่ก็ไร้
วี่เเวว
