Bir kez daha intihara kalkıştı.
Bir kez daha eline aldı jileti.
Koluna ufak ama derin birkaç çizik attı.
Kendini Öldürmek istemiyordu. Ama ölmek istiyordu.
İçinde fışkıran öfkeyle çığlık attı. Herkesten nefret ediyordu.
Elindeki jileti koluna bastırarak daha uzin ve daha derin çizikler atıyordu.
Çiziklerden akan kanı gördükçe rahatliyordu. İçindeki zehri, öfkeyi atıyormuşçasına rahatliyordu.
Gözleri doldu. Onu bu hale getirenlerden nefret ediyordu.
Yatağının kenarında bulunan çalışma masasın çekmecesini açtı. İçinden peceteyi alarak kapattı. Peceteyle kolundaki kurumaya yüz tutmuş kanları temizlemeye başladı.
Her zaman ki süreçti.
Kavga eder bağırır çağırır bazen dayak yer ve kendine zarar verirdi.
Eliyle göz Yaşlarını sildi. Sahtede olsa bir tebessüm yerleştirdi yüzüne. Merdivenlerden indikten sonra hiçbir şey yaşanmamış gibi davranacakti.
Bu her zaman böyleydi. Kin besleyemezdi.
Derin nefes alarak Aşağı indi. Salona girmeden önce mirildandi
"Tekrar başlıyoruz"
Multimedya olan fotograf kendi kolum değildir.
İnternette gezinirken gördüm ve indirdim.
