Eskisi gibi değilim artık!
Depresyonda da değilim, mutlu değilim mitsuz da değilim.
Ama içimde birşey var, hiç gitmiyor.
Ne gülmeme ne ağlamama izin veriyor, anlamış değilim.
Sanki kapalı boş kutunun içindeyim.
Bağırıyorum, bağırıyorum duymuyorlar gibi.
Çok hırçınım, istemsizce kerkesi kirabiliyorum.
Sinirliylen ne oldugunu, ne yapacağımın farkında bile olamıyorum.
Çok kötü bir insan değilim ama iyi bir insan da değilim.
Hatalarimdan ders çıkarmıyorum, aksine devam ettiriyorum.
Bazen oluyor kendimden nefret ediyorum.
Çevremden, ailemden, hayatimdan...
Bazem oluyor gülüyorum.
Canımı cok yakiyorlar.
Yeri geliyor sicakta bile Üşüyorum.
Git gide herkesten uzaklaşıyorum, yalnızlık cazip geliyor.
Ama bazen oluyor en dip kuyularda hissediyorum kendimi.
Canım yanıyor yoruluyorum.
Bu ben değilim!
Peki ya ben neredeyim?
Nereye hapsettiler.
Hissetmiyorum; acilarimi, korkularimi, sevinclerimi, duygularımı...
Kısaca kendimi hissetmiyorum.
Ne kötü birşey değil mi hissetmemek?
İşte kendimi hissetmek istiyorum hissedemiyorum
O kadar kişi "nasılsın" sorusunu soruyor, biride demiyor ki "neyin var?" diye.
Aslında deseler bile cevabını bende bilmiyorum.
Ve ben artık üşümüyorum.
Hava da ben gibi "Soğuk"!
-ALINTIDIR
