Nefes
Armina evden çıktığında evde Janset le birlikte tek kalmıştık. Boş boş Tv ye bakarken masanın üstünde duran bilgisayarı elime aldım ve PLL yi açtım ve bilgisayarı Jansetin kucağına koydum. Ve hemen o ortamdan koşarak uzaklaştım.
O diziye kafayı takmış durumdaydık artık o yüzden izlememeye karar verdim-yalan sadece canım ıstemiyor- Odamda şarja takılı olan Telefonumu elime aldım vee yine mesaj yok.
Janset ;
En az 10 bölüm izledikten sonra bilgisayarın şarjı bitince kalkmak zorunda kaldım.
Hava kararmıştı. Kızları hiç görmemişim belki çatıdalardır diye merdivenlerden yukarıya çıktım. Burası kesinlikle harika biryerdi neredeyse İzmir'in tamamının görebiliyorduk. Kızlar burda da yoktu ve bu burada tek kalmak ve şarkı soylemek icin harika bir fırsatı.
Sesimi güzel bulmazdım ama garip bir şekilde sadece Toprakla bizim şarkımızı güzel söyleyebiliyordum yani bu benim düşüncem.
Aşk dediğin belkide budur
Hep acıtır arkandan vurur
Belkide bu son sefer olur
Kalbim durur dertler son bulur
Sanma üç günlük bu hislerim
Ben burda her gün seni beklerim
Gel beni kendinden mahrum etme ne olur
Bu hayat sen yoksan zehir olur
Duy beni duy ne olur
Dön bana dön ne olur
Aşk dediğin elbet bir yol bulur...
Gitar sesiyle Nefesin geldiğini anladım.
Aşk dediğin böyle son bulur
Kalbin durur sevdiğin el olur
Belkide yarın unutulur
Aşk dediğin bir masal olur...
Sesin sahibini çok iyi tanıyorum bu Topraktan başkası değildi. Peki burda olduğumu nerden biliyordu ki? Kızların neden ortada olmadığı anlaşıldı. Şarkıya devam ettim.
Sen yokken de atıyorsa kalbim
Atmasın öyle dursun isterim
Gel beni kendinden mahrum etme ne olur
Bu hayat sen yoksan zehir olur...
Sustum ve şarkının gerisini onun söylemesine izin verdim.
Duy beni duy ne olur
Dön bana dön ne olur
Aşk dediğin elbet bir yol bulur...
Gel beni kendinden mahrum etme ne olur
Bu hayat sen yoksan zehir olur...
Kapıya doğru yürümeye başladım Toprak şaşkın gözlerle ne yaptığımı izliyordu. Kapıyı açtım ve tam beklediğim gibi kızlar kapıyı açtığında yere yapıştılar.
Adeta Romantik anın içine sıçmayı severiz diyen yüz ifadesiyle bize bana bakıyorlardı ben mallarımı tanıyorum.
Kızlara bakarken Toprağı unutmuşum.Toprağın yanına gittiğimde koşarak ona sarıldım ve gözlerimi kapattım 1 ay pek iyi geçmemişti doğrusu.
Gözlerimi açtığımda ayaklarımın yerden kesildiğini hissettim. Mavi gözlerinde tutuklu kalmıştım resmen gözleri dudaklarıma kaydığnada nö toprak neyapiyisiin kızların önünde diye bağıran iç sesimi yalancı 2 öksürük sesi böldü.
"Kanka biz gidelim istersen"
"Oha lan benim daha sevgilim yok knk çık ayıp çık"
Sırasıyla Armina ve Hazar öldürücü bakışlarım- sağolsun nefes ten öğrendim- sayesinde kapıyı kapatıp aşağıya indiler.
"Napalım artk başka sefere"
"Şu an aklına bi tek bu mu geldi yani sevgili öküzüm!"
"Hm şey aslında afettinmi beni"
Yerim ya hala alamamış mal mal suratıma bakıyor.
"Seni seviyorum lütfen bak herkes 2. Şansı hakerder değilmi yani-"
Onu öptüğüm için ilk başta şaşırmıştı ama sonradan karşılık vermeye başlamıştı . Geri çekildigimde.
"Sanırım cevabını almışsındır. Hadi aşağıya inelim."dedim
Evin kapısını açtığımda gördüğüm manzara kesinlikle Depresyon staytlaaa diyen ve elinde nutella olan Hazar, televizyona aşk filmi koyan Armina ve mutfakta kendine waffle yapmaya çalışan Nefes.
Ve muhtemelen sonrasında elindeki telefonla eski sevgililerini işteticekti Armina.
Toprakla birlikte dışarıya çıktık.
"Sanırım ben gitsem iyi olacak"
"Evet yani kızlar biliyorsun şu an pek iyi sayılmazlar onları yanlız bırakmamalıyım."
"Görüşürüz"
"Görüşürüz"
Uzun bölümler yazmaya çalışıyorum umarım beğenirsiniz.♡
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Her Aşkın Bir Şarkısı Var
אקראיHayatım iğrenç espriler yapan arkadaşlarımdan ibaretti. Peki sonra ne mi oldu? Hiç yapmam dediğim şeylerin başrolündeyim.
