Bazen öyle çok korkuyorum ki.
Saçlarımdan yıldızlar birer birer kayıp gidecek diye
Her akşam yatmadan önce, yastığındaki kokuna göz yaşlarımı da ekliyorum.
Al yazman bile tıpkı dünkü gibi sen kokuyor annem
Rüzgarlar bile dağıtmıyor kokunu.
Her sabah aynaya sana bakar gibi bakıyorum.
Aynanın bir yüzü karanlık, bir yüzü aydınlık
Karanlık yüzünde ben,
Aydınlık yüzünde sen varsın annem
Uzanıyorum ama bir türlü tutamıyorum bahar kokan ellerini
Duvardaki resmin canlanıyor eski günlere hasret
Bir mavi düşün hayalinden uyanamıyorum bir türlü
Yağmur yağdıkça sensiz dünyama
Hüzünler de yağıyor yalnızlığıma.
Düşünüyorum da annem;
Ben büyüdükçe, içimdeki hasrette büyüyor.
Yağmurlu havalarda çıkıp yürüyorum bazen
Kendimi yağmur damlarına emanet edip sadece seni hayal ediyorum
Her bir yağmur damlasında seni görüyorum annem.
Toprağa artık basamaz oldum.
Çünkü her adımda sen geliyorsun aklıma
Sanki toprağa basınca canının acıdığını hissediyordum.
Yavaşça çekilip hayata dönüyorum.
Tekrar o acıyı çekip
Sensiz dünyama seni ekliyorum annem.
Bugün toprağına bir avuç toprak daha ekledim,
Çünkü artık toprağa rahatça basıp ellerime alabiliyordum.
Artık emin adımlar atabiliyordum hayata annem.
Ama çok uzaklardasın.
Aynalar da yüzün
Aklımda hala masum bir gülüşün var artık
Mezarında rahat uyu annem...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEN ANNEMİ ÖZLEDİM...
SachbücherHiç annesizliğin hayalini kurdunuz mu? Onun yanınız da olmadığını düşündünüz mü? Hayatınız da en değerli insanı kaybetme korkusunu hiç düşünmediğiniz ya da düşünmek istemediğiniz biridir anneniz...
