Geçenlerde hayatımda bir ilki gerçekleştirdim. Bunu yapmak için uzun yıllar bekledim. Aslında bunu yapmaya cesaretim yoktu sadece... Bir an da içimde bu cesareti buldum. Annemi hayatımda ilk defa tek başıma ziyaret ettim.
Oraya gittiğimde kendimi Dünya'dan soyutlanmış bir şekilde buldum. Oğlu olarak toprağında ki yabani otları yolarken hani saçlara takılan yapraklar olur ya onları alıyormuş gibi hissettim, mezarının yanına oturduğumda ise dizine oturuyor gibi hissettim. Toprağına dokunduğum zaman anneme sarılıyordum sanki...
Uzun zamandan beri annemle konuşmak istediklerimi konuştum. Onunla dertleştim, bana cevap vermedi belki veriyordu ama ben duymuyordum. Orada zamanın nasıl akıp geçtiğini anladım kaç saat kaldığımı bile hatırlamıyorum. Yanından ayrılmak hiç istemedim. Bundan sonra daha sık gitmem gerektiğini anladım tek başıma... İnsanın annesiyle ne olursa olsun konuşmaya ihtiyacı varmış...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEN ANNEMİ ÖZLEDİM...
Non-FictionHiç annesizliğin hayalini kurdunuz mu? Onun yanınız da olmadığını düşündünüz mü? Hayatınız da en değerli insanı kaybetme korkusunu hiç düşünmediğiniz ya da düşünmek istemediğiniz biridir anneniz...
