Everything Changes

3

De volgende dag word ik wakker uit mezelf. Ik pak mijn mobiel. Shit! Half acht! Ik moet over een half uur naar school! Ik hol naar beneden, naar de keuken voor ontbijt. 'Scarlet', zegt mijn moeder. 'Ik heb geen tijd', mompel ik terwijl ik de gemorste yoghurt van mijn vinger lik. 'We hebben je afgemeld vandaag. Daarom ging je wekker ook niet af. Sam is al afgebeld', zegt mam en loopt naar boven. "Owh, shit", denk ik. "Waarschijnlijk is er iets goed mis" Met mijn kommetje yoghurt met müsli, loop ik naar mijn moeder. 'Er is iets. Waarom loop je anders naar boven?', zeg ik als ik de slaapkamer van mijn ouders binnenloop. Ik plof neer op de grote poef. 'Scar, we vertrekken over twaalf dagen', zegt mijn moeder en ze schrapt haar keel. Ik verslik me in mijn yoghurt. 'TWAALF?!', roep ik uit. 'Dan spreek ik NU met Finn af, en blijf ik voor de rest van de twaalf dagen bij HEM!', roep ik en ik ren terug naar mijn kamer met nog steeds de yoghurt. Ik prop kleding in mijn tas, mijn iPad, de opladers, tandenborstel, gewone borstel en mijn make-up met make-up remover. Mijn moeder staat in de deuropening. 'Scar, als dat is war je wilt, ik hou je niet tegen. Dit zijn je laatste dagen hier in Nederland', zegt mam. 'Ja, dat wil ik. De allerlaatste dagen blijf ik bij hem', zeg ik vastberaden. Ik doe nog snel mijn make-up, en ik kleed me om. Een zwart short, een mintgroene tanktop, en mijn Nike's eronder. Ik bel Finn nog even. 'Hee liefje', hoor ik vrolijk door de telefoon. 'Haai Finn. Luister, ik vertrek over twaalf dagen, kan ik de laatste twaalf dagen bij jou zijn?', vraag ik zacht. 'Natuurlijk! Maar ik heb school', zegt hij. 'Maar als mijn ouders weten wat er gaande is, snappen ze dat overduidelijk. Hoelaat kom je hierheen?' 'Ik ben er over tien minuten', zeg ik. 'Is goed hoor, tot zo' 'Tot zo' Ik pak mijn tas, en ik hol de trap af. Ik pak mijn fiets, doe mijn oortjes in, en ik fiets vrolijk naar Finn.