Everything Changes

11

'Hee!', lach ik en ik spring rechtop. 'Die krijg je terug!', zeg ik en ik gooi het kussen tegen zijn hoofd. Ondertussen gaat Finn lachend rechtop zitten. 'Oh, gaan we het zo spelen?', lacht hij. 'Misschien', zeg ik grijnzend. Ik sta op, en ik loop naar achter, niet wetend dat daar allemaal kussens liggen. Ik struikel, en ik val met een plof naar achter. Ik heb geen pijn, en ik zit onder de veren. Ik moet erg lachen, ondertussen gaat Finn half dood van het lachen. Ik word rood, maar ik moet wel heel erg lachen. 'Scar, wat ben je toch onhandig', lacht Finn. Finn gaat recht voor me staan. Ik sla hem met het kussen, waarbij nog meer veren in het rond vliegen. 'Die zag ik niet aankomen!', lacht Finn. 'Hahaha' Na een tijdje een kussengevecht te hebben gehouden, ligt Finns kamer onder de veren. En ons haar, kleding enzovoort. Ik kijk de kamer rond, en ik lach. 'Leuke rotzooi, vind je niet?', lacht Finn. 'Hahaha zekers' Ik ben zo blij met zo'n leuk, lief, grappig vriendje zoals Finn. Dan gaat de deur open. Finns moeder staat in de deuropening. 'Wat is hier gebeurd?', lacht Finns moeder. 'Kussengevecht', lach ik. 'Stelletje gekkerds zijn jullie ook! Maar komen jullie eten?', vraagt ze. 'Ja tuurlijk', zegt Finn, en zijn moeder loopt weer weg. 'Gaat de tijd zo snel?', vraag ik ongelovig. 'Blijkbaar', lacht Finn. We lopen naar beneden. 'We eten pizza', zegt Finns moeder blij. Ik kijk Finn blij aan. 'En daarna een spelletje. Goed?' 'Ja, tuurlijk!', zeggen we in koor. We spelen Ganzenbord, een ouderwets, leuk, Hollands spelletje. Na het spelletje kijken Finn en ik een romantische film. Tijdens de film merk ik dat Finn in slaap is gevallen. Ik besluit de film te stoppen, de tv uit te zetten, en te slapen.