How can I remember to forget?

Chapter 10

Nagising ako sa sunod-sunod na tunog ng doorbell at katok sa pinto. Teka. Sino naman ito? I looked down at my wristwatch and saw that it was nearing 1AM. Who the hell is gonna ring somebody's doorbell so early in the morning? *doorbell rings again.

"I'm coming!" I yelled.

"Katerina!Please open this damn door!" sigaw nang tao na nasa labas.

Di na ako nag-abala pang magbihis. Nagmamadali akong tumayo at binuksan ang pinto habang humihikab.

"Nate?" gulat na sabi ko.

"Katerina.." mahinang sambit niya. Hindi ko alam pero nakatingin parin ako sa kanya at tulala.

"Anong nangyari sa iyo? at ba-kit ka nandito?" putol putol na tanong ko sa kanya.

Hindi niya ako pinansin at bigla lang siyang pumasok sa condo ko at isinirado ang pinto.

"Nate? I don't understand." mahina pero madiin na bigkas ko.

"You don't have to. I still like you, Katerina.. You know that.." bulong niya sa akin habang pilit na yumayakap sa akin.

"Nate!You are drunk!" nataranta ako at inilayo ang sarili sa kanya.

"Please Katerina..Please love me.." nagmamakaawang sabi niya sabay luhod sa akin.

Tumingin ako sa mga mata niya. Nakita ko ang lungkot sa mga mata niya.. Bakit siya ganito? Nag pa panic na ako!

"Nate? Okay ka lang? Hindi kita maintindihan at bakit mo sinasabi ito sa akin ngayon?" Yumuko ako at lumayo ulit sa kanya..

"Stand up!Are you crazy? Lasing ka!" I don't think if I can still calm down. I think I'm losing my mind now.

"I know you still love me.. " mahinang sambit niya.

Crap!Nakalimutan na niya ba na ikakasal na siya? Nate, don't do this please! I'm shaking now!

Lumapit siya sa akin at bigla niya akong hinalikan sa labi, na para bang sabik na sabik siya sa akin. Hindi ako makagalaw. Hanggang sa nag init na ang pakiramdam namin. Unti-unting bumaba ang halik niya.

Pababa sa leeg ko hanggang sa punong tainga.Ipinagpatuloy lang niya ang paghalik sa akin. Hindi ko alam kung bakit nagugustuhan ko ang ginagawa niya.Hindi gusto ng isip ko pero gusto ng katawan ko. Nakaka adik ang mga halik niya. Shit. I can't help myself.

Unti-unting naglalakybay ang mga kamay niya sa may dibdib ko. Damn! Nakalimutan ko nakapang tulog lang pala ako at halos wala na akong suot sa napaka nipis na nighties na 'to at wala akong bra!OMG! Bigla akong natauhan sa naisip at itinulak siya.

"Please. Leave me alone.." Naconcious ako bigla kaya medyo dumistansya ako ng isang hakbang sa kanya at bigla na lang akong napaupo sa bed. This is so wrong. He's getting married and he's here kissing me.

"You don't have to answer me. I can feel it. It's been ten years already but you can't deny it." sabi niya habang nakangisi sa akin.

Hindi ako makapagsalita.Nakatingin lang ako sa sahig.Hindi ko namalayan na kanina pa pala tumutulo ang mga luha ko.

"Sorry.." sambit niya at yumakap sa akin ng mahigpit.

Humagolhol lang ako. Wala na ako sa sarili ko kapag ganito siya kalapit sa akin. I'm so confused. I know that I'm weak when he's with me and what we did a while ago is absolutely wrong.

"Please go home now.I need to be alone.." nagmamakaawang sambit ko sa kanya.

He didn't say anything but instead he lay me down on my bed and wrap me with my blanket. I don't know what happen next because I'm so tired of thinking that he's with me.