My Catboy

MC 6

HunHan

Sehun iki saatit Luhan'ın-ki Luhan'ın konuşabildiğini dün öğrenmişti ve kediciğin ismi Luhan'dı- mırlamalarını dinliyordu.Evde 2 oda ve bir mutfak vardı çünkü Sehun'un o güzel evi şu anda ilaçlamadaydı ve eve 2 gün boyunca giremeyeceği için şu anda Kore'de olan Chanyeol'dan bu evi istemişti ve o da kalmasına izin vermişti.Şimdi ise bu rahatsız koltukta yatıyordu.Luhan ise onun yatağında horlarcasına "mır-mır" danıyordu.Sehun uyumaya çalışsa da uykusu olmasına rağmen bu 'mır-mır'lar yüzünden uyuyamıyordu.Kedicik daha ilk günden evi ve yatağı işkal etmişti ve olay kesinlikle kendi evindede olmamalıydı.

Sehun havanın aydınlanmasından bir kaç saat uyuyabilmişti.Uyandığında bunun nedeni burnunun ucunda dolaşan tüylü kuyruk olmuştu ve bu onun hapşırık krizine girmesine neden olmuştu.Sehun delice hapşırırken kedicik ise korkmuştu.Ona zarar verdiğini düşünüp kendini azarlamış -Ki bu kelimeler çoğunlukla pis kedi,kötü kedi olmuştu- ve ağlamaya başlamıştı.Sehun pencereyi açıp hava alırken Luhan ağlamayı sürdürmekteydi çünkü Sehun'un yüzü kızarmıştı.Sehun rahatladığında Luhan'ın yanına gitti.Luhan bir köşeye çekilmiş ,kafasını kollarına gömmüş ağlıyordu.Luhan'ın kulağının arkasını yavaşça ovaladı -ki bunu Kai'den öğrenmişti - kediciğin ağlaması yavaşlamıştı.Kedicik kafasını kaldırıp Sehun'un gözlerine baktığında Sehun'da tebessüm etmişti.Luhan dudaklarını kıpırdatmıştı.

"Bana kızmadın değil mi?Ö-özür dilerim."

Sehun Luhan'ın tatlı mırlanışlarını ve içten özrünü görüp kafa salladı.

"Ben iyiyim tamam mı?Ve sana kızmadım.Sadece tüylere karşı az bir alerjim var.Üzülme."

Luhan kafa salladı ama canı sıkılmıştı çünkü tüylere alerjisi olan bir insan Luhan'ada alerjisi olurdu ve Luhan'a kötü davranır.Luhan böyle düşünmüştü.Oysaki Luhan'ın tek isteği ona yatağını veren insana teşekkür etmekti ve bu işi batırmıştı.Sehun Luhan'ın kolundan tutup kaldırdı ve onu mutfağa sürüklerken konuştu.

"İlk önce bir şeyler yiyelim sonrada bir kaç test yaparız tamam mı?"

Luhan test kısmından korksada "tamam" anlamında başını sallamakla yetinmişti.Sehun Luhan için süt hazırladı.Bardağı ve yumurtayı Luhan'ın önüne koydu.Luhan Sehun yemek hazırlarken sadece arkasından ona bakmıştı.Ve gerçekten çok yakışıklı bir adamdı ayrıca saygı duyulasıydı.Luhan bardağı geçen seferin aksine eline alarak içti.Sehun buna şaşırmıştı çünkü dün Kai'den o kapıya takılan küçük kameradaki videoyu almıştı ve orda sütü yalayarak içen kedicik şimdi bardağı elleriyle tutup içebiliyordu.

"Böyle içebiliyor musun?" dedi Sehun

"Evet.İster yalıyarak ister böyle ama diğer türlü içmek bana daha iyi hissettiriyorrr."

Sehun kafa salladı.Yemeğin ardından ikisidde salona geçmişti ve Sehun bir kaç soru sormaya başlamıştı."Simdi sana sorular sorucağım ve sende cevaplayacaksın.Cevap vermedğin soruları sonra istediğin bir zaman cevaplayabilirsin.

Luhan kafa salladı.

"Kolay sorulardan başlayalım.Kaçyaşındasın?"

Luhan soruya tereddütle cevap verdi.

"9"

Sehun şaşırmışcasına Luhan'a baktı çünkü o 18 yaşında gibi gösteriyordu.9 yaşında olması tuhaftı.Belkide bu kedi çocuklara özel bir durumdur diye not aldı.

"9 yaşında olduğuna emin misin?"

"Evet. Soo'da benim gibi bir süre sonra büyümemizin yavaşlayacağını düşünüyoruz"

"Bu sadece bir tahmin mi?"

"Hayır bu bizim inancımız,umudumuz.Yoksa erkenden ölürüz değil mi?"

Sehun Luhan'ın cevabına karşı susmuştu.Derin bir nefes alıp devam etti.

"Sen ve Soo'yu zorla mı tutuyorlardı.Polislerden öğrendiğim kadarıyla öyleymiş."

"Evet 3 yaşımızda -ki bu insan yaşına göre 6- bizi büyüten belkide üreten insanlardan alındık yada onlar bizi sattı bilmiyorum.Geri kalan yıllarda satıldığımız kişiler bizi tutsak gibi kullandı ve işkencelere maruz bıraktı.O-o şeyler ,a-alet-ler .Yaşamak değilde ölmek istemiştim.Sonunda bulundum.Bulunduk.."

Luhan konuştukça ağlıyordu.Kalbi paramparçaydı.Ölmek istemişti kaç kere.İşkencelere,acılar,kan ve Luhan'ın akıtmaktan bıkmadığı göz yaşlarıyla doluydu yaşadığı hayat.Ve hepsinin suçu insanlardan bir kuyruk ve kulak fazla olmasıydı.Her şeye lanet edebilirdi.Ama artık yanında ondan daha masum olduğuna inandığı bir adam vardı.kulaklarını titrettikten ve burnunu çektikten sonra konuşmaya devam etti.

"Soo çok dayanıksızdı ve bende bazen ona yapılan şeyleri üstleniyorum.O hep ağlardı,her zaman ağlardı.Ben ağlamayı bıraktığımda bile ağlardı.Onu ilk kez arkadaşına gülerken gördüm.Arkadaşına söy-söylermisin ona zarar vermesin yoksa ağlar."

Sehun başını salladı çünkü Luhan'da deli gibi ağlıyordu.Sehun Luhan'ın yanına geçti ve Luhan'ın kafasını kendi omzuna koydu.Bir eliyle kuyruğu eline dolayıp okşarken diğer eliylede kulaklarının arkasına nefesini üflüyordu.Bu onu rahatlatırdı belki diye düşündü Sehun.Yavaşça,ağlayan kediciğin kulağına fısıldadı.

"Geçti.Hepsi geçti.Onlar artık bir şey yapamaz çünkü ben varım tamam mı?Yanında olup seni koruyacak birisi var artık.Göz yaşlarını tutacak birisi var.Kötüleri yok edecek,acılarını dindirecek birisi var."

Sehun geri çekildiğinde Luhan'ın ağlaması durmuştu.Yüzünde kalan göz yaşını Sehun bir inci tanesi tutuyormuş gibi aldı ve eline dolamış olduğu kuyruğun ucuna bir öpücük kondurdu.Luhan parlayan gözlerle Sehun'a bakıyordu.

"Ben varım ve hepte senin yanında olacağım."

Geciktim özür dilerim.Affedin bu yazarı.Ama duygusal bir bölüm oldu.Yazarken duygulandım diğer bölümü erkenden yazmaya çalışacağım.Sizi seviyorum . ^^

Yorum ve votelerinizi bekliyorum. **