SİYAH UÇURTMALAR#Wattys2015

♠12.Bölüm~Huzur!

Arkadaşlar vote ve yorumlarinizi bekliyorum.Umarım begeneceginiz bir bölüm olur.Hepinize sevgiler..

Arabanın altında kalsaydım nefes alamazdım.
Gerçi şu anda pek nefes aldığım söylenemezdi.Tamam arabanın altında kalmamıştım,yine paçayı kurtarmıştım bir şekilde.

Fakat bu üzerimdeki ağırlığın neyden kaynaklandığı hakkında pek bir fikrim yoktu.
Korkudan olsa gerek gözlerimi açamıyordum.

Duyduğum nefes sesleri gözkapaklarımı aralamam gerektiğinin sinyallerini veriyordu.Ama dedim ya korkudan yada heyecandan gözlerimi açamıyordum.

"Sahra?Aç gözlerini!'

Kulağıma dolan telaşlı ve bir okadar tanıdık ses rahat bir nefes almamı sağlarken göz kapaklarim usulca açılmıştı.Hadi ama bu sesi nerede duysam tanırdım..

Onun elalarina nazaran sönük kalan yesillerim güzel gözlerine odaklanırken yutkundum.
Kızarmış gözleri belkide istediğim son şeydi şu dakikalarda.

Fakat o benim aksime gülümsemişti.

"Konuşmayacakmısın?Yoksa dilini falan mı yuttun?Oh be desene artık kafam rahat!

Sırıtan suratına birtane yumruk geçirmek istedim ama yapamayacağımı bildiğim için bir kolum olduğunu nihayet hatırlayıp omzuna ufak çaplı bir yumruk geçirdim.

Bir dakika!
Arasbenimuzerimdevebenhala
onuuzerimdenitmediysem
ozamanhala?OHA!!

"Çekil,çık ,kalk üzerimden,seni fırsatcı napıyosun sen benim üzerimde kalk cabuk of kalkasana be!!

Lanet olsun!Beni dinlemiyordu itmeye çalışıyordum fakat cabalarım herzamanki gibi yersiz kalıyordu..

Umrunda olmadığını belli eden surat ifadesi yine sinirlenmeme sebep olmuştu.Bu ara kesinlikle sinirden ölebilirdim!!

Bir bütün olmamıza az kalmışken biraz daha bana doğru eğildi.Kalbimin sesini duymaması için dualar etmeye başlamıştım bile..

Bir elini boynumun altından çekip yanağıma yerleştirdi.
Boynumun altında bir el olduğunu yeni farkediyordum oanda..

"Sana bir sır vereyimmi?'

Gizemli konuşmasımı ,burnuma dolan ferah kokusumu ,yoksa dudaklarıma degen sıcak nefesimi bilmiyorum ama nefes almayı unutmamı sağladığı andı.

Cevap bekleyen yüzüne karşın kafamı 5 yaşındaki çocuk gibi bir aşağı bir yukarı sallamakla yetindim..

"Ben senin üzerinde hiç olmadığım kadar rahatım!'..dedi çürük vişne rengine benzeyen dudaklarıyla,benim heyecandan tireyen dudaklarım arasında bir nefeslik mesafe kalmışken..

"Ve bu-

"Terbiyesizler sokak ortasında ne yapıyorlar!Ayıp ayıp utanın birazcık be!

Duyduğum sesle büyülü saniyelerden sıyrılıp kendime geldim..Bize bakıp ayıplayan surat ifadesiyle yanımızdan ayrılan orta yaşlarda olan teyzenin sözleri kızarmama sebep olmuştu..Ayıp birşeymi yapıyordukki acaba?

Yani yapmıyorduk öyle değilmi?

Üzerimdeki ağırlığın kalktığını hissettiğimde hemen gözümün önündeki ele tutunarak ayağa kalktım..Yerde yatmaya alışmıştım sanki ama?

"Teşekkür ederim.."..dedim yüzümü inceleyen yüzüne karşılık..

Beni kurtarmıştı degilmi?
Gerçekler gözümün önünde canlandığında yaz ayının ortasında üşüdüğümü hissetmiştim..