Bir Sanatçının Günlüğü

08.08.2015

Geçen gün hak ettiğimi düşündüğüm halde elde edemediklerimi yazdım.Öyleyse bugün de hak etmediğim halde elimde olanları yazayım.

Mesela ben çirkin olmayı hak etmedim.Hem de herkesten çok hak etmedim yani öyle böyle değil beni tanısanız cidden inanamazsınız.Çirkin olduğum için o kadar çok yargılandım ki kimi zaman arkadaş gruplarından dışlandım.Kimi zaman içinde bulunmak istediğim kalplerden dışlandım.Neden kimse düşünmüyor kimse bana böyle olacağımı söylemedi.İnanın bana eğer seçme şansım olsaydı ben de Dylan O'Brien gibi olmak isterdim.Ancak Allah bir yerden verince bir yerden alıyor galiba...

Duygusalım,dışa dönük ,gerçekçi birisiyim yani en azından böyle düşünüyorum.Çünkü kendim yalnız kalmayı sevmediğim için başkalarının da yalnız olmasını istemem hiçbir zaman.Bu yüzden arkadaşlarımın yanında olmak isterim hatta arkadaşım olmasalar bile bana ihtiyaç duyan insanların yanında olmak isterim.Öylesine bir insan sevgisi bendeki ama faydası yok.Yani en azından sevgili gibi sevilmek için bir faydası yok.

Gerçekçiliğimi de şu şekilde kanıtlayabilirim,en değer verdiğim insana bile eğer yaptığı bir yanlışı görürsem söylerim,böyle yapmamalısın derim.Geçen günlerde uzun zamandır görüşmediğim bir arkadaşım bana 'Ben bencil miyim ?' diye sordu.Bana defalarca kez yanında olmak istiyorum sana değer veriyorum diyen bir arkadaşım bahsettiğim.Ancak bu dediklerini sadece demekle bıraktığı için bunu bildiğimi bildiği halde böyle yapmaya devam etti ve dediğim gibi bana ihtiyacı olduğu için onun yanında oldum.Ama cevabım 'Evet' oldu.Çünkü öyle birisiydi yani en azından ben böyle düşünüyorum.

Bunu her yaptığımda da insanlar bana 'Neler yaşadığımı bilmiyorsun da beni böyle rahat yargılayabiliyorsun.' dedi.Aramızda altı üstü bir kaç yıl hatta kimisiyle aylar olan insanlar bunu söyleyince komik geliyor.Hayır,sanki ben yokken o dünyayı kurtardı bunun için de sevdiklerini feda etti.Böyle bir şey yapsa dahi fark etmez aslında bencilsen bencilsin kardeşim o kadar.Objektif bakış açısına sahip bir birey olmak için çok şey yaşamana ya da okumana gerek yok.Bir anlığına o olaya dikkatini ver ve yaşadığın her şeyi unut.Her açıdan dikkatlice değerlendir ve sana göre fikrin neyse onu söyle.Ha asıl konuya gelirsek bunu yaptığım için de bir kaç insandan oldum.Gerçekleri kabullenemeyecek kadar kibirli insanlar oldukları için buna kurtuldum diyebilirim.Ama onlara yardım edebilecekken onlardan uzak kalma fikri beni yine de üzüyor.İşte ben bunu da hak etmedim.

Bu şarkıyı her duyuşumda aklıma O'nun gelmesini de hak etmedim.Onunla kurduğum onca hayalin yıkılmasını,her birinin kül olmasını izlemeyi de hak etmedim.Gözlerimi her kapattığımda onu görmeyi ardından açınca onun olmayacağını bilerek zorla gözlerimi açmayı da hak etmedim.Gerçekten böyle bir sevgi var mı ya ? O'nu hiçbir zaman özlemedim,öyle bir fırsatım olmadı çünkü.Dediğim gibi zaten ben onu gözlerim kapalıyken,gözlerim açık olduğunda gördüğümden daha fazla görüyordum...

Her zaman insanların iyiliği için çabalayıp da hiçbir şey yapmıyormuşum gibi yargılanmayı hak etmedim.

Geçen gün bir arkadaşım yazdıklarımı okudu ve bana dedi ki 'Seninki suya tokat atmak gibi bir hayat.Ama bu yüzden en son ayakta sen kalacaksın,hepimizden daha dayanıklı olacaksın,hepimiz gideceğiz ama sen kalacaksın.' Umarım haklıdır diyemeyecek kadar çok korktum.Çünkü onlar olmadan bir hayatı hayal etmek dahi istemiyordum.Her zaman kendimi çok cesur ve korkusuz olarak değerlendiririm bana kalırsa bu korktuğum şeylerden korkmam gayet normal.Ancak yazdıklarıma bakınca o kadar çok korktuğum şey varmış ki bazen bu dediklerimin yalan olduğunu düşünüyorum.Ben bu kadar korkmayı da hak etmedim...

-Sanatçı