Σκιές Φωτός:Τα χρονικά του Verth

κεφ 1:Η τελετή

Η μυρωδιά του λιβανιού γέμιζε τα ρουθούνια της Ανόρα και έκανε την κατάσταση της παραζάλης που βρησκόταν ακόμα χειρότερη,απλωσε το χέρι της και προσπάθησε να καθισει στον ξύλινο πάγκο για να μην πέσει.Μόλις βόλεψε το αποκαμομένο σώμα της εστοίασε το βλέμμα της στο μαρμάρινο πάτωμα,δεν ήθελε να κοιτάξει τους υπερβολικά πολλούς μαυροφορεμένους παρεβρισκομενους τριγύρο της,κυρίως όμως δεν άντεχε να να αντικρίσει το ξυλινο φέρετρο στο κέντρο του ναού.Κρατούσε κεφάλι της στα χέρια της για να μπορέσει να καταπολεμίσει τον πονοκέφαλο που είχε αρχίσει να την καταβάλλει,έκλεισε τα μάτια της και προσπάθησε να την απομακρίνει απο τη σκέψη της,μάταιο,τα καστανα της ματια εισβαλαν απροσκλητα για αλλη μια φορα στοιχιωνοντας τη.Ηταν θολά και ξεθωριασμενα,απλανη και χωρις καθολου ζωη και σπιρταδα που τα χαρακτιριζε.Όταν πέρνει μια βαθειά ανάσα και ξανανοιγει τα μάτια της οι περισσότεροι εχουν σηκωθεί απο τις θέσεις τους και εχουν σχηματίσει μια ουρά που οδηγεί στο φέρετρο της νεκρής,όπου εκεί την αποχερετούν για τελευτέα φορά δινοντας και συλυπιτιρια στους γονεις της.Δεν νιώθει την ανάγκη να σηκωθεί κσι να κατευθηνθει προς τα εκει ούτως ή αλλως σε λιγο το πλήθος θα διαλυονταν και θα εχει μια τελευτεα στιγμη με την αγαπημενη της γιαγιά.Κοιταζει ψιλα το βιτρό που καληπτει το μεγαλητερο μερος της οροφης και παρατηρει τον τροπο που οι δεσμιδες του φωτος εισχωρουν μεσα απο τα χρωματιστα κομματια του γυαλιου και απλωνουν αυτο το παραξενο ημιφως στον ναο κανοντας τον ακομα πιο παράξενο και επιβλιτικό.Με την περιφεριακή της όραση είδε και το τελευτέο ατομο που κατευθινονταν στην ουρά.Ηταν ενας γεράκος που στιριζε το χέρι του σε ενα ξυλινο μπαστούνι μαύρου ξυλου που στην κορυφή του διμιουργουνταν μια παραξενη σπείρα.Ο γερος ηταν πολυ μεγαλος ηλικιακα αφου με δισκολία περπατουσε και κρατουσε ορθειο το καμπουριασμενο σωμα του,τη μεγαλη ηλικια του πρόδιδε και η κατασπρη αναμαλλιασμενη γενιαδα του που ερχονταν σε αντιθεση με τη παντελή ελληψη μαλλιών στο κεφάλι του.Της Ανόρα της θυμιζε κατι και οταν γυρισε και την κοιταξε με τα αρχαία πρασινα ματια του που πετουσαν φωτιες, θυμιθηκε.Τον είχε ξαναδεί,στο σπίτι της θεραπεύτριας,της γριας Αστριντ εκει που βρησκονταν η γιαγια της τις τρεις προηγούμενες μέρες.
Η γρια Αστιντ είχε στείλει εναν απο τους βοηθούς της στη μητερα της για της πει για την ανησιχιτικη κατασταση της πεθερας της.Ψηνονταν στον πηρετο και μαλιστα δεν μπορουσε να βρει τα αιτια της σφοδρης αυτης ανιδρασης του οργανισμου της.Οταν η Ανόρα και η μητερα της κατευθασαν στο καλυβακι της γριας Αστριντ βρικαν τη γιαγια κατω απο τρείς κουβερτες να τρεμει απο το κρυο και να παραλιρει λεγοντας ασχετα πραγματα που δεν βγαζαν νοημα.Απο τη δευτερη μερα και μετα εχασε τις αισθησεις της και δεν ειχε επαφη με το γυρο περιβάλλον.Η γριια Αστριντ ειχε πει οτι οι πιθανοτητες ολο και μιωνονταν,τοτε ηταν και που ειχε δωσει ενα φθαρμένο,ξύλινο κουβά στην Ανόρα και υην εστειλε στο κοντινό πηγαδι να φέρει κρύο νερό για να μπορεσουν να ανακουφισουν εστω και λιγο την αρρωστη απο την τρομερα υψηλη θερμοκρασια που καψαλιζε το σωμα της.Μόλις η Ανόρα εκανε δέκα βήματα απο το σπιτι της γριάς θεραπευτριας ειδε τον γέρο με την παραξενη μαγκούρα του και τα σπινθοβολα ματια να κατευθηνετε στο καλυβακι.Παραξενευτικε εδω και μερες κανείς δεν ειχε επισκευθει τη γιαγια της, αλλα συνεχισε το δρομο προς το πηγαδι δεν ειχε καιρο για χάσιμο.Οταν γυρισε πισω φορτομένη ο γεροντας και η γρια Αστριντ βρησκονταν στο πισω μερος της καλυβας συνομιλοντας σιωπιλα,στο τελος ο γερος συλωθηκε τρεκλιζοντας,γρυλισε και εριξε μια αποδοκιμαστικη ματια στη θεραπευτρια και ισοροπονταν στο μπαστουνι του κατευθηνθηκε προς την εξοδο.Η Ανόρα χωρις καν να το εχει καταλαβει ειχε καρφωσει με τα ματια της τον αφιλικο γεροντα που της εριξε μια εξερευνιτικη ματιά με τα σακουλιασμενα αλλα παρ'ολα αυτα πανεξυπνα ματια που νομιζες οτι μπορουσαν να διαβασουν τη σκεψη σου,και μετα βγηκε εξω χτιπωντας την ιδη σμπαραλιασμενη πορτα κανοντας τη να αφησει ενας εκοφαντικο θοριβο.Την επομενη ημερα το ξημερωμα η γιαγια της δεν ηταν πια μαζι τους,την ειχε νικησει ο πυρετος.