Het grote opdrachten boek

Uitwerking - opdracht 10 - MelanieSings

SuperMama

De wereld redden, geen gemakkelijke klus, ook niet voor een echte superheld zoals ik. Want ja, een superheld, dat ben ik. Ik ben namelijk SuperMama, de mama die alles kan. Ik kan zo goed multitasken dat ik nooit bang hoef te zijn om iets niet voor elkaar te krijgen. Lezen, hardlopen en schoonmaken tegelijkertijd? Geen probleem voor deze SuperMama.

"Mam!" roept mijn dochter, vanaf haar slaapkamer. Binnen een paar seconden sta ik naast haar bureau, waar ze druk aan het werk is. Dan opeens zie ik dat haar drankje over haar hele laptop gevallen is. Ze kijkt me angstig aan. "Ik was een project voor school aan het maken en het moet morgen af zijn en ik heb het nog niet opgeslagen."

Ik pak de laptop van haar bureau af en ren ermee naar beneden. Daar maak ik hem zo snel mogelijk schoon en ondertussen neurie ik mee met de muziek die op de achtergrond op staat. Geen haast, geen stress, dit heb ik zo opgelost.

De laptop is zo goed als nieuw als ik klaar ben en als ik hem terug geef aan mijn dochter, zie ik de opluchting in haar ogen. Tevreden glimlach ik naar haar. Voor mijn dochter zal ik alles doen, dat is veel belangrijker dan de wereld redden.

"Dank je," zegt ze en ze geeft me een stevige knuffel. Ik vouw mijn armen om haar heen en druk haar tegen me aan. Haar haren ruiken naar lavendel en haar wollen trui kietelt tegen mijn huid aan.

"Geen dank." Ik laat haar langzaam weer los en laat haar haar gang gaan. Meteen neemt ze weer plaats achter haar laptop en gaat ze verder met typen. Hele zinnen verschijnen op het beeldscherm en ik zie dat ze een project doet over weeskinderen.

"Ik ben blij dat ik een moeder heb zoals jij," zegt ze opeens, als je blijkbaar merkt dat ik nog steeds aan het meekijken ben. Ze draait zich niet om, maar gaat langzaam verder met haar project.

Ik kan niet blijer zijn met haar woorden. Ik hou van mijn dochter zoals ik van niemand anders op de wereld hou. Ze is de zon die me in leven houdt, de schaduw die me verkoeling biedt en de maan die 's nachts de duisternis weg houdt. Zonder haar weet ik niet of ik nog zou kunnen ademen.

"En ik ben blij dat ik een dochter heb zoals jij," zeg ik en ik meen het. Met mijn hele hart.

Dan staat ze plotseling op. De laatste zin op haar beeldscherm is 'Mijn moeder is een SuperMama en iedereen zou een moeder moeten hebben zoals zij is. Zij kan alles en dankzij haar kan ik ook alles'.

"Ik hou van je, mama," zegt ze.

Ik hoef geen drie keer na te denken voordat ik weet wat ik terug zal zeggen. Het voelt zo natuurlijk dat ik er eigenlijk helemaal niet over na hoef te denken.

"Ik hou ook van jou," antwoord ik.

Ze geeft me een kus op mijn wang. "Je bent mijn SuperMama."