ZAMANDA YOLCULUK

5

-----------------3 Ay Sonra ------------------------

Acaba kendimi mi öldürsem? Diye tekrar düşündüm. Nasıl çıkarım ben buradan, makinedende notlardanda ses seda yok. Yatıp kalkıyorum sadece. Birden gözüm ayağımın ucundaki poşete takıldı, son çarem dedim kendi kendime. O kadar çok sıkılmıştım ki buradan,kapalı kalmıştım çıkamıyordum buradan. Poşeti kafama geçirdim ve bağladım, bekliyordum artık. Birşey olmadı ve bende sıkılıp poşeti çıkardım,içerden "Kızım, Uyan!" diye annem bağırmaya başladı. E yani ben ne yapsam ona mı oluyordu?! Annem telaşla ambulans'ı çağırdı, ben evden çıkamadığım için evde oturdum. Gözlerimi kapatıp, şakaklarımı ovmaya başladım. Gözlerimi açtığımda not tam karşımdaydı, elime aldım ve okumaya başladım.

"Ne yapmaya çalışıyorsun?! Ya ölürsen ne olacak? Altı üstü üç ay orada kaldın! Hemen sıkıldın diye kendini öldürmeye teşebbüs ettin aptal! Makine mi istiyorsun? Al sana makine! "

"Altı üstü üç ay mı? Sen benim ne çektiğimi biliyor musun?! Altı üstü üç aymış ha! " diye bağırdım.

Yine aniden dönmeye başladım,en sonunda!

Birden beni yere attı girdap, Ayağımın ucundaki notu elime alıp okudum.

"Bu da sana ders olsun! O kadar sabırsızsın ki hiç bekleyemedin! "

" Ne beklemesinden bahsediyorsun sen?! Üç ay boyunca her gün kendimi öldürmek istedim ben! "

Not bu sefer başıma sertçe çarptı.
"Yıl alayım? "

Düşündüm ve...

...